Νωρίς το απόγευμα της Πέμπτης 9 Οκτωβρίου, στην εκπομπή της ΕΡΤ, Στούντιο 4, βρέθηκε ως καλεσμένος ο Μιχάλης Σαράντης, ο οποίος μίλησε για διάφορα θέματα, προσωπικά, για τα οποία σπάνια μιλάει. Προχώρησε σε μία εξομολόγηση για την κόρη του και την φορά που χρειάστηκε να συμβουλευτεί ειδικό για χάρη της, για τις απώλειες που τον «τσάκισαν», αλλά και για τον λόγο που έγινε ηθοποιός.

Η συνέντευξη του Μιχάλη Σαράντη στο Στούντιο 4

Με το που κάθισε στον καναπέ του πλατό και τον ρώτησαν πως είναι, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Δεν είμαι καλά – καλά! Πώς να είμαι καλά; Συμβαίνει ό,τι συμβαίνει στον κόσμο, παντού, στην πόλη μας, στην χώρα, δίπλα, παραδίπλα… Δεν γίνεται να σε αφήνει ανεπηρέαστο όλο αυτό. Εμένα προσωπικά δεν με αφήνει. Το διαχειρίζομαι μέρα – μέρα».

Και για το πώς διαχειρίζεται τα χαρούμενα θέματα από την άλλη πλευρά, εξομολογήθηκε: «Την χαρά μου δεν την χαίρομαι πολύ! Είμαι ενοχικό πλασματάκι! Κρατιέμαι. Παλεύω όμως με αυτό».

Τότε, τον ρώτησαν και για τα νέα του σχετικά με την κόρη του, της οποίας το όνομα ανέφερε ίσως για πρώτη φορά σε εκπομπή: «Το μωρό, η Βίκυ, είναι τριών. Ερχόμουν εδώ και της λέω “Βίκυ πρέπει να πάω σε μία δουλειά στην τηλεόραση. Θέλεις να το δεις και να σε χαιρετήσω;” και μου λέει “Ναι, μπαμπά. Να σε ρωτήσω… Πώς μπαίνεις στην τηλεόραση;”. Και της εξήγησα ότι έρχομαι σε έναν άλλο χώρο, που είναι άνθρωποι και κάμερες και μας τραβάνε» δήλωσε και πρόσθεσε:

«Την λένε Βασιλική Γλυκερία. Βίκυ έλεγαν τη μαμά μου, αλλά προέκυψε από την ίδια, το είπε μόνη της το “Βίκυ”. Δεν ξέρω αν καταφέρνω να της εξηγώ σωστά θεμελιώδη πράγματα. Ελπίζω να τα καταφέρνω.

Νομίζω από το χαμόγελο και την διάθεσή της ότι τα πάμε καλά. Εγώ προσωπικά ανακαλύπτω ξανά τον εαυτό μου μέσα από το γεγονός ότι έχω την ευθύνη και την χαρά και την τιμή να είμαι σε επαφή με ένα πλασματάκι που μεγαλώνει σιγά σιγά, μέρα μέρα, και πρέπει να παίρνει αυτά που πρέπει να της δώσεις για να μεγαλώσει καλά. Το βιώνω πολύ ευχάριστα. Κάνω κι εγώ ένα πισωγύρισμα και στις δικές μου μνήμες. Δεν της εξηγώ τι είναι αγάπη. Προσπαθώ να της την δίνω απλόχερα και να καταλαβαίνει τι είναι τα συναισθήματα και να τα διαχειρίζεται. Τα αγκαλιάζουμε τα συναισθήματά της, δεν τα πιέζουμε!

Ειδικούς ρωτήσαμε μόνο όταν δεν κοιμόταν στην αρχή και κάναμε σεμινάρια ύπνου. Δεν κοιμόταν ως βρέφος και κάναμε κάποια μικρά μαθήματα. Είναι δεδομένο ότι δεν κοιμόμασταν ούτε κι εμείς. Για να κοιμηθούμε εμείς πρέπει να κοιμηθεί και η μικρή. Τώρα κοιμάται».

«Μπορεί να ακουστεί βαρύγδουπο, αλλά άρχισα να με ανακαλύπτω ξανά, από την αρχή, σε όλα τα επίπεδα. Όταν ήρθε η μικρή κατάλαβα ότι μετατοπίζεται το τεράστιο “εγώ” σου. Εμένα αυτό μου έκανε τρομερό καλό. Ήρθε με πολύ όμορφο τρόπο να μου υπενθυμίσει ότι δεν είμαι εγώ το κέντρο. Έπρεπε να λύσω κι εγώ θέματα δικά μου που προέρχονται από τους δικούς μου γονείς. Τότε ήταν πιο συνειδητό να το ψάξω», συμπλήρωσε και εξήγησε:

«Εγώ μεγάλωσα πολύ ωραία σε ένα πολύ τρυφερό σπίτι και ζεστό και με την γιαγιά μου μέσα. Απλώς τους έχασα πολύ νωρίς. Δεν περίμενα να φύγει, ειδικά η μαμά μου τόσο σκληρά, και ταράχτηκε το σύστημα. Αλλά μεγάλωσα καλά έχω φανταστικές μνήμες από το σπίτι».

Και στη συνέχεια της συνέντευξης, εξομολογήθηκε ακόμη: «Δουλεύω πάρα πολύ και καταλαβαίνω εκ των υστέρων γιατί δουλεύω πάρα πολύ. Καταλαβαίνω εκ των υστέρων γιατί κάνω αυτή τη δουλειά. Δηλαδή τώρα το κατάλαβα. Με τα χρόνια καταλαβαίνεις άλλα πράγματα και μετακινούνται οι σκέψεις σου.

Δεν μπήκα στη δουλειά γιατί θέλω να φαίνομαι, το αντίθετο μάλιστα, δεν θέλω να φαίνομαι καθόλου και είμαι πολύ διακριτικός στη ζωή μου. Είναι κομμάτι της δουλειάς, βέβαια, το να βγαίνεις στις εκπομπές και να μιλάς και μια χαρά αλλά δεν είχα την τρομερή κάψα γι’ αυτό. Δεν ήμουν το κέντρο της παρέας ούτε και στα σχολεία και στις παρέες, είμαι πιο ήσυχος και διακριτικός άνθρωπος.

Κατάλαβα με τα χρόνια ότι μπήκα στη δουλειά γιατί ένιωθα ασφαλής παίζοντας άλλους ρόλους, μπαίνοντας σε άλλα παπούτσια. Αυτό είναι κυρίως γιατί δεν ένιωθα καλά με μένα και ξαφνικά βρισκόμουν σε ένα πεδίο ασφαλές, σε ένα πλαίσιο με τρομερή ασφάλεια, που μπορώ και να υποκριθώ κάτι άλλο από αυτό που είμαι».