Ο Λούντβιχ ήταν μόλις 18 ετών όταν έγινε βασιλιάς της Βαυαρίας το 1864. Πέρασε τα χρόνια της θητείας του με τη ρομαντική λογοτεχνία και τις όπερες, ενώ… χαλάρωνε παρέα με τον συνθέτη Βάγκνερ.

Έχει μείνει γνωστός με το παρατσούκλι ο “τρελός βασιλιάς” και είχε μανία με την κατασκευή κάστρων περίεργης αρχιτεκτονικής αισθητικής, που προκαλούν θαυμασμό και έκπληξη μέχρι σήμερα.

Το πιο γνωστό είναι το κάστρο Νόισβανσταϊν στις Βαυαρικές Άλπεις, το οποίο αποτέλεσε και έμπνευση για το κάστρο της Ωραίας Κοιμωμένης του Γούλτ Ντίσνεϊ. Η τόσο μεγάλη τρέλα που είχε με τα κάστρα και η αλόγιστη ποσότητα χρημάτων που ξόδευε σε αυτά, έφεραν την οργή του κοινοβουλίου, το οποίο τον χαρακτήρισε παράφρονα και ακατάλληλο να κυβερνήσει.

Ο Λουδοβίκος Β’ δεν μπορούσε να απομακρυνθεί από τον θρόνο του με συνταγματικά μέσα, αλλά θα μπορούσε να αποσυρθεί βίαια εάν αποφασιζόταν ότι ήταν πολύ άρρωστος για να κυβερνήσει. Ο Λουδοβίκος Β’ δεν μπορούσε να απομακρυνθεί από τον θρόνο του με συνταγματικά μέσα, αλλά θα μπορούσε να αποσυρθεί βίαια εάν αποφασιζόταν ότι ήταν πολύ άρρωστος για να κυβερνήσει. Ως αποτέλεσμα, αν και δεν είχε προηγούμενη διάγνωση «τρέλας», κηρύχθηκε ξαφνικά ψυχικά ασθενής από τέσσερις διαφορετικούς, εγκεκριμένους από την κυβέρνηση ψυχιάτρους, το 1886 και έχασε το θρόνο του

Οι ιστορικοί δε γνωρίζουν με βεβαιότητα πώς πέθανε ο «τρελός» βασιλιάς Λουδοβίκος. Γνωρίζουμε ότι πέθανε το 1886, καθώς το σώμα του βρέθηκε να επιπλέει στη λίμνη Στάρνμπεργκ, μαζί με το σώμα του ψυχιάτρου του, Δρ. Γκούντεν. Ο θάνατός του συνέβη λίγες μέρες αφότου διαγνώστηκε ως «τρελός» και καθαιρέθηκε από τον θρόνο.

Μία από τις επίσημες θεωρίες ήταν ότι ο Λούντβιχ είχε σκοτώσει τον ψυχίατρό του (υπήρχαν σημάδια πάλης στο σώμα του Γκούντεν) και ο ίδιος αυτοκτόνησε, είτε πνίγηκε κατά λάθος μέσα στη λίμνη μετά την πάλη.