- Η Μαρία Μπεκατώρου μοιράζεται τις εμπειρίες της από την παιδική της ηλικία, αναφέροντας τη στήριξη και την αυστηρότητα των γονιών της, καθώς και τη διαφορετική ανατροφή των παιδιών σήμερα.
- Τονίζει τη σημασία της σχέσης της με την Υβόννη Μπόσνιακ, χαρακτηρίζοντας την ως την απόλυτη φιλία χωρίς παρατράγουδα, και αναγνωρίζει τη στήριξή της στις δύσκολες στιγμές.
- Η κόρη της Υβόννης, Ελένη, είναι για την Μαρία το παιδί που δεν έχει, καθώς την αγαπά και της προσφέρει τη στήριξή της, ενώ απολαμβάνουν ποιοτικό χρόνο μαζί καθώς μεγαλώνει.
Για τους γονείς της, την ξεχωριστή σχέση με την Υβόννη Μπόσνιακ αλλά και τη βαπτιστήρα της μίλησε η Μαρία Μπεκατώρου σε μια από καρδιάς εξομολόγηση στο περιοδικό ΟΚ! και στον δημοσιογράφο Αστέρη Κασιμάτη.
«Το μεγαλύτερο δώρο που μου έφερε η ζωή είναι η υγεία μου και η οικογένεια μέσα στην οποία μεγάλωσα. Οι γονείς μου με πρόσεχαν, έκαναν τις παρατηρήσεις τους. Δεν τους είχα φίλους μου. Δεν ξέρω αν ήταν καλό ή κακό. Νομίζω ότι αυτό συνέβη στις μεταγενέστερες γενιές. Ήταν αρκετά αυστηροί, σε σημείο που ντρεπόμουν να τους πω να βγω έξω. Ειδικά ο μπαμπάς μου ήταν υπερπροστατευτικός. Δεν αισθάνομαι όμως ότι καταπιέστηκα. Τα παιδιά μεγαλώνουν διαφορετικά τώρα. Αν είχα παιδί, νομίζω ότι θα ήμουν πιο αυστηρή μανούλα από τις μητέρες του σήμερα. Αλλά και πάλι, έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέμε», είπε αρχικά η Μαρία Μπεκατώρου.
Για την Υβόννη Μπόσνιακ και την Αντώνη Ρέμο, η Μαρία Μπεκατώρου είπε: «Η Υβόννη είναι ο άγγελός μου. Στη σχέση μας δεν υπάρχει μισό ψεγάδι. Είναι η απόλυτη σχέση. Ποτέ δεν τσακωθήκαμε, ούτε γκρινιάξαμε. Όχι ότι αυτά είναι κακό να υπάρχουν σε μια σχέση. Οι σχέσεις καλό είναι να γεννιούνται, να ξαναγεννιούνται και να δυναμώνουν. Απλά εμάς είναι έτσι. Η Υβόννη είναι πάντα εκεί και με περιμένει, όπως κι εγώ εκείνη. Απλά εγώ δεν είμαι πάρα πολύ καλή φίλη, όπως είναι η Υβόννη, στο να ακούω τα δύσκολα.
Δηλαδή, όταν συμβαίνει κάτι μου τηλεφωνεί και μου λέει: “Άκουσε, αγάπη μου, θα σου πω κάτι, δεν είναι να ανησυχείς και πάρα πολύ”. Δηλαδή πρώτα το έχει ζήσει, μετριάζει το δικό της συναίσθημα, γιατί μπορεί κι εκείνη να είναι τρομαγμένη, και μου το λέει μετά. Φοβάται μην πάθω κάτι. Πρέπει να ακούω τις δύσκολες ιστορίες, αλλά επηρεάζομαι. Στην αρχή χάνω την ψυχραιμία μου. Μετά είμαι η καλύτερη να συμπαρασταθώ.
Με τον Αντώνη και την Υβόννη είμαστε πια οικογένεια. Η κόρη τους, η Ελένη, είναι για μένα το παιδί που δεν έχω. Την αγαπάω, τη λαχταράω. Νομίζω ότι όταν η Υβόννη με διάλεξε για νονά της Ελένης ήξερε ότι θα είμαι για πάντα εκεί για το παιδί. Και θα είμαι. Θα της δείχνω πάντα την τεράστια αγάπη μου, το ξέρει και το νιώθει. Όταν είμαστε μαζί, ο χρόνος μας είναι δημιουργικός και παραγωγικός. Τώρα που μεγαλώνει, θα γίνει 10 χρόνων τον Φεβρουάριο, συζητάμε παραπάνω. Πηγαίνουμε και για ψώνια οι δυο μας, που πιο παλιά δεν το κάναμε».
