Σαν σήμερα, στις 9 Αυγούστου 1978, η Ελλάδα παραλίγο να βίωνε μια από τις μεγαλύτερες αεροπορικές τραγωδίες της ιστορίας της.

Ένα Boeing 747 της Ολυμπιακής με 374 επιβάτες και 18 μέλη πληρώματος, κατά την απογείωσή του από το αεροδρόμιο του Ελληνικού, παρουσίασε σοβαρή μηχανική βλάβη, λίγα μόλις δευτερόλεπτα πριν χαθεί ο έλεγχος.

Κι όμως, μέσα σε ελάχιστα μέτρα από τον όλεθρο, ένας άνδρας κράτησε το αεροσκάφος στον αέρα ο κυβερνήτης Σήφης Μιγάδης. Με ψυχραιμία, κατάφερε να προσγειώσει με ασφάλεια το αεροπλάνο που όλοι θεωρούσαν «χαμένο».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη 🅽🅞🆂🅣🅰🅛🅶🅞🅸 80/90 🇬🇷 (@nostalgoi)

Η ιστορία της πτήσης 411 έχει μείνει στην ιστορία και διδάσκεται στα σεμινάρια της Boeing ως παράδειγμα θαύματος και ηρωισμού.

Στις 9 Αυγούστου 1978 ένα από τα τέσσερα Boeing 747-200 της Ολυμπιακής θα πετούσε από την Αθήνα με προορισμό τη Νέα Υόρκη.

Το αεροσκάφος ήταν ένα διώροφο Boeing, που θεωρείτο επανάσταση στην αεροπλοΐα. Ήταν διπλάσιο σε μέγεθος από τα συνηθισμένα αεροσκάφη και χωρούσε μεγάλο αριθμό επιβατών.

Εκείνη την ημέρα το αεροσκάφος είχε 374 επιβάτες, εκ των οποίων οι περισσότεροι ήταν Αμερικανοί τουρίστες. Μαζί τους πετούσαν και 18 μέλη πληρώματος με κυβερνήτη τον κρητικό Σήφη Μιγάδη. Είχε 32 χρόνια εμπειρία και τα τελευταία χρόνια είχε αναλάβει το πιλοτάρισμα των jumbo της Ολυμπιακής. Συγκυβερνήτης ήταν ο Κ. Φικάρδος, στενός φίλος του Μιγάδη, με τον οποίο συνεργάστηκε πολλά χρόνια και έκαναν πολλά ταξίδια μαζί.

Το αεροσκάφος είχε 160 τόνους καύσιμα, καθώς θα πετούσε απευθείας από Αθήνα για Νέα Υόρκη.

Κατά την απογείωση, δεν μπόρεσε να πάρει ύψος και δεν είχε αρκετή ταχύτητα για να απογειωθεί. Πριν οι ρόδες ξεκολλήσουν από το έδαφος, ακούστηκε μια έκρηξη από τον δεξί κινητήρα, ο οποίος καταστράφηκε.

Ο Μιγάδης δεν μπορούσε να σταματήσει και έδωσε εντολή στον Φικάρδο να μαζέψει τις ρόδες για να συνεχίσει. Ο πιλότος έδινε μάχη να ανυψωθεί και όσοι βρίσκονταν στο αεροδρόμιο πίστευαν ότι θα έπεφτε.

Με ελάχιστο ύψος κατάφερε να περάσει το πρώτο εμπόδιο, που ήταν ο λόφος “Πανί” στον Άλιμο, ο οποίος είχε ύψος 200 μέτρα.

Ο Μιγάδης πέταξε σε ύψος μόλις 209 μέτρων και στη συνέχεια το αεροπλάνο έχασε ξανά ύψος. Παράλληλα, ο Φικάρδος έστελνε σήματα κινδύνου στον πύργο ελέγχου.

Το αεροπλάνο πέρασε πάνω από τις πολυκατοικίες της Καλλιθέας και της Νέας Σμύρνης και ξυστά από το κτίριο της Interamerican στη Συγγρού.

Όπως είχε αναφέρει μια αεροσυνοδός, είδαν σε κοντινή απόσταση τους υπαλλήλους που εργάζονταν στα γραφεία τους, οι οποίοι τους κοιτούσαν με έκπληξη.

Το αεροσκάφος πετούσε με ταχύτητα μόλις 160 μιλίων σε ύψος 55 μέτρων από το έδαφος.

Ο Μιγάδης επέλεξε να το κρατήσει σταθερό σε οριζόντια θέση, καθώς γνώριζε πολύ καλά την αεροδυναμική. Όπως είχε πει σε συνέντευξη του, παρέκαμψε πολλούς κανόνες, προκειμένου να το κρατήσει στον αέρα.

Δεν μπορούσε να το στρίψει και να κάνει ελιγμούς. Πήγαινε μόνο ευθεία και αποφάσισε να κινηθεί προς το όρος του Αιγάλεω, για να πέσει τουλάχιστον σε ακατοίκητη περιοχή.

Με λεπτούς χειρισμούς και μικρούς ελιγμούς ο Μιγάδης κατάφερε να το στρίψει και να επιστρέψει πίσω.

Οι εργαζόμενοι του Ελληνικού που το είδαν να έρχεται από τον Πειραιά δεν το πίστευαν.

Το αεροπλάνο κατευθύνθηκε προς τη θάλασσα, άδειασε μέρος των καυσίμων και προσγειώθηκε. Η άφιξη του αεροσκάφους έγινε σε πανηγυρικό κλίμα.

Όπως είχε δηλώσει ο Μιγάδης το 1994 σε συνέντευξη του στην εκπομπή του Κώστα Παπαπέτρου “Μια στις χίλιες”: «Όσοι ζούμε μετά από αυτό, ζούμε λαθραία».

Το αεροσκάφος πέταξε κάτω από τα όρια απώλειας στήριξης και μέχρι σήμερα η boeing θεωρεί ότι “έπεσε”, καθώς δεν είναι δυνατόν με αυτή την ταχύτητα να μείνει στον αέρα.

Αν είχε πέσει, θα ήταν η μεγαλύτερη αεροπορική τραγωδία στα ελληνικά χρονικά.