Αν μια ιστορία μπορεί να προκαλέσει σοκ και δέος στο άκουσμά της, είναι αυτή του 29χρονου μηχανικού Τσουτόμου Γιαμαγκούτσι.

Ο Ιάπωνας βρίσκεται στη Χιροσίμα για επαγγελματικό ταξίδι. Βγαίνει από το τραμ και κοιτάζει τον ουρανό. Ένα αεροσκάφος πετά ψηλά. Και ξαφνικά, μια αστραπή. Μια έκρηξη.

Ένα κοκτέιλ από φως, θερμότητα και κύμα κρούσης τον πετά στο έδαφος. Το πρόσωπό του καίγεται. Τα τύμπανά του σκίζονται. Αλλά επιβιώνει.

Το ημερολόγιο γράφει 6 Αυγούστου 1945 και οι ΗΠΑ έχουν μόλις πατήσει το κουμπί για τη ρίψη της ατομικής βόμβας, γνωστής ως Little Boy (μικρό αγόρι), στη Χιροσίμα.

Ο Γιαμαγκούτσι περπατά επί ώρες μέσα σε έναν εφιαλτικό καμβά από στάχτες, αποκαΐδια και ανθρώπους που λιώνουν. Τα καταφέρνει.

Το επόμενο πρωί, επιβιβάζεται σε τρένο για την πατρίδα του. Ο Γιαμαγκούτσι επιστρέφει στη Ναγκασάκι – τραυματισμένος, μισοκαμένος, μα ζωντανός.

Πηγαίνει στο νοσοκομείο, μετά στο σπίτι του. Στις 9 Αυγούστου, διηγείται στους προϊσταμένους του τι είδε στη Χιροσίμα.

Κανείς δεν τον πιστεύει. Και τότε, μια δεύτερη λάμψη, ένας δεύτερος «φονικός ήλιος» στον ουρανό. Είναι η βόμβα «Fat Man» που πέφτει στη Ναγκασάκι.

Ο Γιαμαγκούτσι είναι ξανά στο επίκεντρο του ολέθρου. Χτυπιέται από τη δεύτερη έκρηξη. Και επιβιώνει για δεύτερη φορά!

Για δεκαετίες, δεν μιλά. Όπως χιλιάδες hibakusha – οι επιζώντες της πυρηνικής φρίκης – ζει μέσα στη σιωπή, το τραύμα, τις ιατρικές επιπλοκές και την κοινωνική απόρριψη. Το κράτος δεν θέλει να ακούσει.

Η κοινωνία τον αποφεύγει. Δεν είναι ήρωας. Είναι «υπενθύμιση». Μόλις το 2009, η ιαπωνική κυβέρνηση αναγνωρίζει επίσημα πως ο Tsutomu Yamaguchi επέζησε και των δύο βομβαρδισμών.

Είναι ο μοναδικός άνθρωπος στην ιστορία που επιβίωσε αποδεδειγμένα από δύο ατομικές επιθέσεις.

Έφυγε από τη ζωή το 2010 σε ηλικία 93 ετών, ενώ μέχρι το τέλος, υποστηρίζει τη ριζική κατάργηση των πυρηνικών όπλων.

Άλλωστε, όπως είχε πει χαρακτηριστικά: «Οι βόμβες αυτές δεν κάνουν διάκριση. Αν οι πόλεμοι συνεχιστούν έτσι, δεν θα υπάρχει πλανήτης. Ας μη χρειαστεί τρίτη βόμβα για να το καταλάβουμε».