Το άρθρο αναφέρεται στην αναγνώριση του Αντόνιο Μεούτσι ως του αληθινού εφευρέτη του τηλεφώνου, μια απόφαση που έλαβε το αμερικανικό Κογκρέσο το 2002, 113 χρόνια μετά τον θάνατό του.
Ο Μεούτσι, Ιταλός μετανάστης, είχε αναπτύξει την τεχνολογία του τηλεφώνου 16 χρόνια πριν ο Γκράχαμ Μπέλ κατοχυρώσει την εφεύρεση.
Παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, όπως η γλωσσική του ανεπάρκεια και η έλλειψη χρηματοδότησης, ο Μεούτσι είχε παρουσιάσει δημόσια το σύστημά του, το οποίο όμως δεν έλαβε την αναγνώριση που του άξιζε λόγω της περιορισμένης δημοσιότητας.
Η εφεύρεσή του χάθηκε όταν η σύζυγός του την πούλησε για 6 δολάρια, και η προσπάθειά του να κατοχυρώσει δίπλωμα ευρεσιτεχνίας απέτυχε λόγω οικονομικών δυσχερειών.
Ο Μπέλ, που μοιραζόταν το ίδιο εργαστήριο με τον Μεούτσι, κατοχύρωσε την εφεύρεση και απέκτησε παγκόσμια φήμη. Παρά τις νομικές ενέργειες του Μεούτσι, η δικαίωση ήρθε μετά θάνατον χάρη στην επιμονή της ιταλοαμερικανικής κοινότητας.
Πιο αναλυτικά
Έχουν περάσει μόλις 23 χρόνια από τότε που το αμερικανικό Κογκρέσο πήρε την απόφαση που άλλαξε την αρχή της ιστορίας μιας εφεύρεσης που χρησιμοποιούμε καθημερινά εδώ και δεκαετίες. Η απόφαση λοιπόν ήταν ότι ο εφευρέτης του τηλεφώνου δεν ήταν ο Γκράχαμ Μπέλ, αλλά ο Αντόνιο Μεούτσι.
Ο Αντόνιο Μεούτσι πέθανε το 1889 και έπρεπε να περάσουν 113 χρόνια από τον θάνατό του για να του αναγνωρισθεί η προσπάθειά του και το ότι παρουσίασε το τηλέφωνο 16 χρόνια πριν ο Μπέλ κατοχυρώσει την εφέυρεση.
Το 1835 ο Μεούτσι εγκαταστάθηκε στην Κούβα, όπου αφιερώθηκε στα πειράματα για τη θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Όσο έκανε αυτά τα πειράματα, παρατήρησε ότι ο ήχος μπορεί να ταξιδέψει μέσα από χάλκινα καλώδια με ηλεκτρικούς παλμούς.
15 χρόνια αργότερα, στη Νέα Υόρκη πια, έβαλε σκοπό της ζωής του να μελετήσει τη συγκεκριμένη ανακάλυψη.
Συνέδεσε τηλεφωνικώς το εργαστήριο του με το δωμάτιο της παράλυτης συζύγου του και ύστερα από μια δεκαετία, κατάφερε να ολοκληρώσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα επικοινωνίας που παρουσίασε μάλιστα δημόσια.
Οι ιταλοαμερικανικές εφημερίδες ανέφεραν εκτενώς το ζήτημα, αλλά όχι και οι αγγλόφωνες εφημερίδες, γι’ αυτό και το εύρημα του Μεούτσι δεν έφτασε ως πληροφορία στο ευρύ κοινό, με το «τηλετρόφωνο» του να παραμένει σχετικά άγνωστο.
Ο Αντόνιο Μεούτσι δεν τα πήγε και πολύ καλά από εκεί και πέρα. Δυσκολεύτηκε εξαιρετικά να μάθει την αγγλική γλώσσα, κανένας δεν τον χρηματοδοτούσε, ενώ τραυματίστηκε ύστερα από ένα ατύχημα σε ένα ατμόπλοιο.
Το αποκορύφωμα ήταν πως η γυναίκα του πούλησε την εφεύρεσή του σε κατάστημα με μεταχειρισμένα για 6 δολάρια, και εκείνος αναγκάστηκε να ξεκινήσει από την αρχή.
Το δίπλωμα ευρεσιτεχνίας κόστιζε 250 δολάρια, τα οποία ο Μεούτσι δεν είχε. Έστειλε τα μοντέλα του στην εταιρεία τηλεγράφων Western Union, αλλά κανείς δεν δέχθηκε να τον συναντήσει. Μάλιστα, η εταιρεία του είπε ότι τα μοντέλα που τις έστειλε είχαν χαθεί.
Δυο χρόνια μετά, ο Σκωτσέζος Γκράχαμ Μπελ, που μοιραζόταν το ίδιο εργαστήριο με τον Μεούτσι, κατοχύρωσε την εφεύρεση του τηλεφώνου, απέκτησε παγκόσμια φήμη και υπέγραψε μια αρκετά επικερδή συμφωνία με την Western Union. Ο Μεούτσι κινήθηκε νομικά.
Έφτασε μέχρι το ανώτατο δικαστήριο. Και θα κέρδιζε την δίκη, αν δεν πέθαινε το 1889, σε ηλικία 81 ετών.
Η επιμονή της ιταλοαμερικανικής κοινότητας, δικαίωσε τον άνδρα από την Φλωρεντία 113 χρόνια αργότερα, στις 11 Ιουνίου του 2002.
Συνοπτικά
- Ο Αντόνιο Μεούτσι αναγνωρίστηκε ως ο αληθινός εφευρέτης του τηλεφώνου από το αμερικανικό Κογκρέσο το 2002, 113 χρόνια μετά τον θάνατό του.
- Ο Μεούτσι είχε αναπτύξει την τεχνολογία του τηλεφώνου 16 χρόνια πριν από τον Γκράχαμ Μπέλ, αλλά δεν έλαβε την αναγνώριση λόγω οικονομικών και γλωσσικών δυσχερειών.
- Η εφεύρεσή του χάθηκε όταν η σύζυγός του την πούλησε για 6 δολάρια, και η προσπάθειά του για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας απέτυχε λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.
- Ο Γκράχαμ Μπέλ κατοχύρωσε το τηλέφωνο και απέκτησε φήμη, ενώ η επιμονή της ιταλοαμερικανικής κοινότητας δικαίωσε τον Μεούτσι μετά θάνατον.
