Μια συγκλονιστική ανάρτηση έκανε η Εριέττα Κούρκουλου στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Προωρότητας, που είναι σήμερα (17/11). Συγκεκριμένα, η ίδια αναφέρθηκε στις δύσκολες στιγμές που βίωσε με τον δεύτερο γιο της, Λέοντα Βασιλειάδη, που γεννήθηκε πρόωρα τον Δεκέμβριο του 2024.

H Εριέττα Κούρκουλου συνόδευσε την ανάρτησή της με διάφορα στιγμιότυπα από εκείνη την περίοδο, στα οποία τη βλέπουμε μεταξύ άλλων στο μαιευτήριο με τον σύζυγό της και το παιδί τους, αλλά και στην επιστροφή της στο σπίτι.

Σας θυμίζουμε ότι η Εριέττα Κούρκουλου έχει αποκτήσει ακόμα έναν γιο με τον Βύρωνα Βασιλειάδη, τον Νίκο, ο οποίος ήρθε στη ζωή τον Μάρτιο του 2022.

Η συγκλονιστική ανάρτηση της Εριεττάς Κούρκουλου

«Παγκόσμια ημέρα προωρότητας σήμερα και μόλις 11 μήνες μετά την άφιξη του δικού μας πρόωρου θαύματος. Όλα ξεκίνησαν με μια εισαγωγή στο μητέρα στις 34 εβδομάδες, τρεις ώρες πριν απογειωθούμε για εξωτερικό από καθαρή τύχη και ίσως την προστασία των αγγέλων που μας προστατεύουν.

Η αισιοδοξία και η χαρά που το μωρό μας θα γεννιόταν Τοξότης και θα έκανε μαζί μας Χριστούγεννα (η αγαπημένη μου περίοδος) αντικαταστάθηκε γρήγορα από ένα αίσθημα κενού που δεν συγκρίνεται με τίποτε άλλο. Μόλις λίγα λεπτά μετά την μαγική του άφιξη στον κόσμο το μωρό μας έπρεπε να μεταφερθεί στην ΜΕΝΝ και εγώ την ίδια στιγμή στο χειρουργείο λόγω αιμορραγίας. Εκείνο το βράδυ ήμουν τόσο εξαντλημένη που έπεσα λιπόθυμη.

Το επόμενο πρωί ξύπνησα σε ένα δωμάτιο γεμάτο μπαλόνια και ευχετήριες κάρτες. Άνοιξα το κινητό μου και είδα δεκάδες μηνύματα από αγαπημένους μου ανθρώπους που μας εύχονταν συγχαρητήρια. Όμως η αγκαλιά μου ήταν άδεια. Εάν δεν ήταν ο Βύρωνας και ο νεογνολόγος μας Γιώργος Μαυρογιώργος που μας κράτησε κυριολεκτικά και μεταφορικά το χέρι με τον πιο όμορφο και αληθινό τρόπο καθ’ όλη την διάρκεια της διαμονής του Λέοντα στην ΜΕΝΝ, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Εμείς είμασταν από τους τυχερούς, όμως παρόλο που η δική μας περιπέτεια τελείωσε σε τρεις ημέρες, άφησε το στίγμα της. Μπορώ μόνο να φανταστώ τι αισθάνονται οι γονείς που γυρίζουν με άδεια χέρια στο σπίτι. Που περιμένουν το επισκεπτήριο μήνες ολόκληρους για να τους «επιτραπεί» να ακουμπήσουν τα ίδια τους τα μωρά. Οι γονείς που σε κάποιες περιπτώσεις δεν καταφέρνουν να φέρουν ποτέ το παιδί τους στο σπίτι, ή φέρνουν το ένα από τα δύο και παραδίδουν το αδερφάκι του στους αγγέλους. Δεν υπάρχουν λόγια για την δύναμη που χρειάζεται για να αντέξουν!

Δεν έχω λόγια – Μόνο μια υπόσχεση ότι θα κάνω ότι μπορώ για να βελτιωθούν οι συνθήκες της προωρότητας σε αυτή την χώρα και να γίνουν όλα λίγο πιο ανθρώπινα. Αυτό αξίζει σε κάθε οικογένεια, αλλά επειδή οι υπεύθυνοι σπάνια δίνουν σημασία, είναι στο δικό μας χέρι – των γονέων, των γιατρών και των νοσηλευτών να το απαιτήσουμε!».