Η νέα ταινία του Φράνσις Φορντ Κόπολα, Megalopolis, έχει ήδη προκαλέσει έντονες συζητήσεις από την πρεμιέρα της στο Φεστιβάλ του Τορόντο. Το έργο του, που έχει χαρακτηριστεί από κάποιους ως ελιτίστικο λόγω της μεγαλομανίας του να σχολιάζει κάθε πτυχή του σύγχρονου κόσμου, έχει διχάσει την κριτική σκηνή. Ωστόσο, η Megalopolis αποτελεί ένα τόλμημα που σίγουρα δεν περνά απαρατήρητο.

Με συνολικό κόστος παραγωγής 120 εκατομμύρια δολάρια, η ταινία αντικατοπτρίζει το προσωπικό όραμα του Κόπολα, ο οποίος δήλωσε ότι αυτό το εγχείρημα είναι το δικό του «Πολίτης Κέιν». Η δέσμευσή του στη δημιουργία αυτής της ταινίας αποδεικνύει ότι η καλλιτεχνική του φιλοδοξία δεν έχει όρια.

Κατά τη διάρκεια της πρεμιέρας, δύο σημαντικοί καλλιτέχνες του σύγχρονου σινεμά, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο και ο Σπάικ Λη, εξέφρασαν τις σκέψεις τους σχετικά με την ταινία, προσφέροντας μία μοναδική ματιά πάνω σε αυτή.

Ο Ντε Νίρο αναφέρθηκε στην προσωπική σχέση που έχει με τον Κόπολα και το Megalopolis. «Θυμάμαι τον Φράνσις. Ήμουν ενήμερος για αυτό τουλάχιστον πριν από 30, ίσως 35 χρόνια, ίσως και περισσότερο. Πάντα μιλούσε γι’ αυτό. Και μετά πήγα σε μια ανάγνωση κάπου σε ένα στούντιο στο Μπρούκλιν… Δούλευε πάνω σε αυτό για πολύ καιρό.»

Τα λόγια του υπογραμμίζουν την προσωπική και μακρόχρονη σχέση που είχε ο Κόπολα με την ανάπτυξη αυτής της οπτικής αφήγησης, και τη σημασία που είχε αυτό το έργο για τον ίδιο.

Ο Σπάικ Λη σχολίασε με χιούμορ και νόημα την εμπειρία της θέασης. «Δεν παρακολουθώ ταινίες από το κινητό μου, εντάξει; Είμαι μεγάλος, αλλά τίποτα δεν αντικαθιστά την τηλεόραση με την μεγάλη οθόνη στο υπόγειο. Δεν θα αντικαταστήσει την εμπειρία του να βλέπεις αυτή την ταινία σε Imax.»

Τα σχόλιά του αντανακλούν την απόλυτη σημασία της οπτικής εμπειρίας που προσφέρει η μεγάλη οθόνη, ειδικά σε ένα έργο τόσο μεγάλων οραματισμών όσο το Megalopolis.

«Μοιράζεσαι κάτι με το κοινό, ελπίζοντας για 2 ή 300 άτομα. Είναι μια αρχαία ελληνική παράδοση το να βλέπεις όμορφες ταινίες με ένα κοινό. Δεν είναι κάτι που θέλεις να το δεις μόνος σου», σχολιάζει ο ίδιος ο Κόπολα.

Με αυτόν τον τρόπο, ο Κόπολα αναπόλησε την παραδοσιακή μαγεία της ομαδικής εμπειρίας του σινεμά, κάτι που παραπέμπει σε έργα ορόσημα του παρελθόντος, όπως το Λώρενς της Αραβίας.

Η Megalopolis αναμένεται να προκαλέσει νέες συζητήσεις στο χώρο του κινηματογράφου, καθώς αντανακλά την εμπειρία ενός σκηνοθέτη ο οποίος, με προσωπικό κόστος και μεγάλη αφοσίωση, επιχειρεί να δημιουργήσει κάτι που δεν είναι μόνο μια ταινία αλλά μία καλλιτεχνική δήλωση. Το σινεμά του Κόπολα είναι, και πάντα θα είναι, μία εμπειρία για λίγους, αλλά με ένταση και βάθος που επηρεάζουν πάντα πολλούς.