Ο Χρήστος Φωτίδης, σε συνέντευξή του στην εκπομπή "Super Κατερίνα", μοιράστηκε συγκινητικές ιστορίες πίστης και θαυμάτων, αναφερόμενος ιδιαίτερα στον ανιψιό του που γεννήθηκε με σπάνιο αυτοάνοσο νόσημα. Οι γιατροί είχαν προβλέψει ότι δεν θα περπατήσει και δεν θα μιλήσει, αλλά μετά από προσευχές και την παρέμβαση του Αγίου Παΐσιου, το παιδί άρχισε να ανακάμπτει, αφήνοντας τους γιατρούς έκπληκτους. Ο Φωτίδης τόνισε τη σημασία της πίστης και της προσευχής, υπογραμμίζοντας ότι η ψυχή είναι αιώνια, ενώ το σώμα είναι φθαρτό.
Πιο αναλυτικά
Ο Χρήστος Φωτίδης παραχώρησε συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής του ALPHA, Super Κατερίνα, ο οποίος συγκίνησε με την εξομολόγησή του για την πίστη του στον Θεό και τα περιστατικά που τον έκαναν να πιστεύει στα θαύματα.
Η εξομολόγηση του Χρήστου Φωτίδη στο Super Κατερίνα
«Δεν πιστεύω μόνο στον Θεό, πιστεύω και στα θαύματα που έχω δει ζωντανά στη ζωή μου και στους πρεσβευτές του Θεού που είναι οι Άγιοι. Θεωρώ ότι ο καθένας μας έχει τον προστάτη Άγιο του, αρκεί να τον ξεχωρίσει. Για εμένα, στη ζωή μου, υπήρξε η Αγία Ειρήνη.
Θα σας πω ένα θαύμα που έγινε από τον Άγιο Παΐσιο και μετά μία ιστορία του αείμνηστου σκηνοθέτη μας, Μανούσου Μανουσάκη, μαζί με τον Πέτρο Ξεκούκη, όταν βρέθηκαν στο Άγιο Όρος, πάλι για τον Παΐσιο, όταν ήταν ζωντανός.
Λοιπόν, έχουμε ένα ανιψάκι με την γυναίκα μου. Ζουν ως οικογένεια στην Αλεξανδρούπολη. Γεννήθηκε πριν από περίπου 5 χρόνια, με ένα αυτοάνοσο. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο και πάρα πολύ σπάνιο, νευρολογικής φύσεως. Έλεγαν ότι δεν θα περπατήσει. Χαμογελούσε, αλλά δεν μίλαγε το παιδί… Μπήκε στο νοσοκομείο, άρχισε σκληρά φάρμακα, νευρολογικά. Βρίσκονται οι γονείς, οι οποίοι πιστεύουν και οι δύο, σε μία εκκλησία – μοναστήρι εκεί στην Αλεξανδρούπολη, όπου παπάς ήταν κάποιος πρώην εκπαιδευτικός. Τους λέει “Καλά που ήρθατε! Το απόγευμα περνάει από εδώ ο Άγιος Παΐσιος, θα μιλήσω για το μωρό” και τους ειδοποίησε την άλλη μέρα να σταματήσουν τα φάρμακα και να τον πάρουν από το νοσοκομείο και ότι το μωρό τους θα γίνει καλά.
Παίρνουν το παιδί και αρχίζει να συνέρχεται. Αρχίζει και ψιλομιλάει, αρχίζει να τρώει με άλλη όρεξη και τους λέει ο παπάς “Πηγαίνετε στην Ουρανούπολη και προσκυνήστε, ο Άγιος Παΐσιος έκανε το θαύμα του”. Και μέχρι σήμερα, οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά και είπαν “Θαύμα, δεν το έχουμε ξαναδεί αυτό το πράγμα”.
Την ιστορία τη δεύτερη που θέλω να πω… όταν ζούσε ο Άγιος Παΐσιος, υπήρξε μία πυρκαγιά τεράστια, σε ένα από τα μοναστήρια. Πλησίαζε η γιορτή της Παναγιάς το καλοκαίρι και ο Πέτρος Ξεκούκης με τον Μανούσο Μανουσάκη είχαν πάει στο Άγιο Όρος να προσκυνήσουν. Η πυρκαγιά δεν έσβηνε με τίποτα. Καιγόταν ο τόπος! Κατεβαίνει από τη σκύτη του ο Άγιος Παΐσιος, του φωνάζουν “Έλα γέροντα να μας βοηθήσεις”. Σηκώνει τα χέρια προς τον ουρανό και λέει “Κύριε, καιγόμαστε, δεν το βλέπεις;” και αρχίζει μία καταρρακτώδης βροχή, επί ώρα, με καταγάλανο ουρανό και ήλιο. Κανένα σύννεφο δεν υπήρχε. Ο Μανουσάκης τότε τηλεφώνησε στη γυναίκα του και είπε “Εδώ γίνονται αληθινά θαύματα, δεν ξανάρχομαι πίσω, θα μείνω στο μοναστήρι”», είπε χαρακτηριστικά.
Και έκλεισε τη συνέντευξή του, λέγοντας: «Το μήνυμα είναι να ζητάμε. Δεν ζητάνε οι περισσότεροι άνθρωποι και δεν προσεύχονται. Εγώ θα έλεγα προσευχή και να ξέρετε ότι δεν φεύγουμε οριστικά. Η ψυχή είναι ωραία, το σώμα φεύγει, το φθαρτό».
