Όσα εξομολογήθηκε η Λένα Μαντά στη συνέντευξή της

«Ο Γιώργος στηριζόταν πάνω μου, και εγώ στηριζόμουν πάνω στον Γιώργο. Έλεγα πάντα ότι είναι η σπονδυλική μου στήλη. Έλεγα “τον Γιώργο να έχω και τρώω όλο τον κόσμο. Δεν έχω πρόβλημα”. Πολλές φορές έβγαινα εγώ μπροστά, γιατί εκείνος ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων. Μου έλεγε “πόσο σε καμαρώνω που βγαίνεις και τα λες”. Νομίζω ότι ο Γιώργος δεν κρατούσε τίποτα για τον εαυτό του, ενώ εγώ κάποιες άμυνες τις είχα ψηλά μέχρι το τέλος. Μία εβδομάδα πριν φύγει καθόμασταν στον καναπέ και του λέω “εμείς οι δύο τα έχουμε πει όλα” και μου απαντάει “ναι”», ανέφερε αρχικά η Λένα Μαντά. «Από το Πάσχα και μετά είχε πάρει μια μεγάλη κατρακύλα τεραστίων διαστάσεων η κατάσταση της υγείας του, αλλά ο ίδιος δεν το γνώριζε. Ποτέ στη ζωή μου δεν είπα καλύτερα να “φύγει”, γιατί αυτό είναι εγωιστικό. Πολλές φορές είπα “ας τον είχα εκεί, ας έβλεπα την σκιά του”. Ο πρώτος χρόνος της απώλειας είναι γεμάτος δυσκολίες. Με τον άντρα μου μείναμε μαζί 41 χρόνια. Ο Θεός γελάει όταν κάνεις σχέδια, γιατί είχα πει στον άντρα μου “Γιώργο, θέλω να σχεδιάσουμε πώς θα περάσουμε τα 50 χρόνια μας”.», ανέφερε στη συνέχεια. «Ο Γιώργος μπήκε στο νοσοκομείο τέλος Μαΐου του 2023. Τότε έπρεπε να είναι μόνος του και απομονωμένος, γιατί έπρεπε να καταλάβουν τι ήταν αυτό που είχε. Κατά πάσα πιθανόταν πέρασε τον κόβιντ. Τον πέρασα κι εγώ. Το δικό του τεστ δεν ήταν ξεκάθαρο. Δύο μέρες το νοσοκομείο έγινε ανάστα ο Κύριος. Ούρλιαζε το όνομά μου, αναγκάστηκαν να τον δέσουν, φώναζε συνεχώς, δεν συνεργαζόταν. Με πήραν τηλέφωνο και πήγα να τον δω στο νοσοκομείο, γιατί δεν ήταν διαχειρίσιμος πλέον. Μόλις μπήκα μέσα, το τι του είπα δεν μπορώ καν να το πω. Έπρεπε όμως, γιατί έτσι επικοινωνούσαμε εμείς», συμπλήρωσε η Λένα Μαντά στην εξομολογητική συνέντευξή της.