Σοκ έχει προκαλέσει η υπόθεση της 35χρονης που έχασε τη ζωή της στο διαμέρισμά της στα Πατήσια, αφότου γέννησε νεκρό το μωρό της.

Το τραγικό περιστατικό έγινε το απόγευμα της Τετάρτης 3 Σεπτεμβρίου στην οδό Σκρα στα Πατήσια με την άτυχη γυναίκα να πεθαίνει την ώρα που έφερνε στον κόσμο το μωρό της.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η 34χρονη γυναίκα ήταν στο μήνα της «αλλά όχι για να γεννήσει σήμερα». Οι αστυνομικοί που έφτασαν στο σπίτι στα Πατήσια, την βρήκαν ξαπλωμένη, έχοντας αφήσει την τελευταία πνοή της.

Στον ίδιο χώρο υπήρχαν και δύο παιδάκια, τα οποία μετά το συμβάν φρόντιζαν αστυνομικοί.

Ο σύζυγός της, μιλώντας στο Live News, εξηγεί τι ακριβώς συνέβη: «Είμαι σε φάση που ετοιμάζω να κάνω την κηδεία της γυναίκας μου. Η γυναίκα μου δεν είχε πάει στους γιατρούς γιατί ήταν μια χαρά, γιατρός, παθολόγος ήρθε στο σπίτι, την Κυριακή.

Ήταν οι μέρες της και περιμέναμε από στιγμή σε στιγμή να μεταβούμε στο νοσοκομείο, εκεί γέννησε την πρώτη μου, το δεύτερο μου και τώρα για το τρίτο.

Και τα δύο παιδιά γεννήθηκαν στο Αλεξάνδρα, και η κόρη μου και ο γιος μου. Την ώρα που πήγα να κάνω ένα μεροκάματο, δούλεψα και πήγα στο σπίτι και την είδα σε φάση σε κώμα και το μικρό και τη γυναίκα μου. Αφού τους τράβηξα και τους ακούμπησα και ήταν όλοι παγωμένοι».

-Δεν υπήρχε ψαλίδι;

«Όχι και η αστυνομία δεν είδε τίποτα. Δεν ήμουν εκεί καταρχήν, μπορεί και να το τράβηξε από μόνη της και να το έκοψε. Μια κοπέλα βοήθησε μόνο και εγώ να κάνουμε ΚΑΡΠΑ, ήρθε το ασθενοφόρο, η πρώτη μηχανή, είναι καταγεγραμμένο. Δεν πόναγε πουθενά, το μόνο ήταν μία ίωση μικρή, ότι πόναγε ο λαιμός από τα παγωμένα.

Από το μωρό τίποτα, όλα μια χαρά: ”Πονάς;”, ”όχι μια χαρά”. Βγήκαμε βόλτα, πηγαίναμε βόλτες γύρω, γύρω, όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης, περπατάγαμε για να μην έχει δυσκολία στο μωρό, όπως και στο πρώτο, όπως και στο δεύτερο.

Το τηλέφωνο που γύρισα εγώ στο σπίτι ήταν ήδη κλειστό, έμεινε από μπαταρία και δεν είχε την δυνατότητα να μιλήσει.

Εγώ όταν έφυγα από το σπίτι μου το πρωί 9.15- 9.30, μετά τις 9.15, της λέω: ”ό,τι χρειαστείς χτύπα στην πόρτα ή φώναξε”, ”ναι” μου λέει, την αγκάλιασα, την φίλησα και έφυγα, ”ό,τι χρειαστείς εκεί”, ”ναι” μου λέει.

Η γυναίκα μου δεν ήταν παραμελημένη, εγώ την πρόσεχα σε κάθε στιγμή, από την αρχή του πρώτου παιδιού, στο δεύτερο, στο τρίτο».