Ο Σρεκ, το εμβληματικό τέρας της οθόνης, έχει πραγματική βάση στην ιστορία, καθώς εμπνεύστηκε από τον Ρώσο παλαιστή Μορίς Τιλέτ, γνωστός και ως «Γάλλος Άγγελος». Γεννημένος το 1903, ο Τιλέτ αντιμετώπισε μια σοβαρή ασθένεια που τον έκανε να αποκτήσει μια δυσανάλογη εμφάνιση, με αποτέλεσμα να τον αποκαλούν “τέρας”.
Παρά την τρομακτική του όψη, παρέμεινε ευγενής και καλλιεργημένος, ενώ έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής στην πάλη. Η ζωή του, γεμάτη προκλήσεις και επιτυχίες, έληξε το 1953 στη Γαλλία, αφήνοντας πίσω του μια μοναδική κληρονομιά που συνδέεται άρρηκτα με τον αγαπημένο ήρωα Σρεκ.
Πιο αναλυτικά
Είναι πράσινο, τεράστιος, μυρίζει άσχημα και αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους ήρωες μικρών και μεγάλων.
Ο Σρεκ, το καλόκαρδο τέρας μπορεί να νομίζεις ότι είναι ξεκάθαρα θέμα μυθοπλασίας, μιας και αποκλείεται να υπήρχε ένα τέτοιο πλάσμα στον κόσμο μας, όμως κάνεις λάθος, καθώς ο χαρακτήρας αυτός υπήρξε και ήταν εξίσου μεγαλόσωμος και δυνατός.
Ο Σρεκ λοιπόν, βασίστηκε στον Ρώσο παλαιστή Μορίς Τιλέτ ή «Γάλλο Αγγελο», όπως ήταν το παρατσούκλι του. Είχε γεννηθεί στη Ρωσία το 1903 και σε πολύ μικρή ηλικία έχασε τον πατέρα του και έτσι η μητέρα του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στη Γαλλία, όπου και μεγάλωσε εκείνος.
Και μπορεί οι γυναίκες στη γειτονιά του να τον αποκαλούσαν “άγγελο” λόγω της ομορφιάς του, όμως μια ασθένεια που τον βρήκε, του άλλαξε τη ζωή. 
Μέχρι και τα 18 του χρόνια, ο Τιλέτ ήταν ένας όμορφος και καλλιεργημένος νεαρός, που ήξερε να μιλάει πέντε γλώσσες, ήταν φιλότεχνος και ετοιμαζόταν να σπουδάσει νομική. Δυστυχώς όμως τον χτύπησε η μεγαλακρία, μια πάθηση που προκαλεί σταδιακό πρήξιμο στα άκρα και το κεφάλι, μέχρι που η εικόνα του έγινε απίστευτα δυσανάλογη με το ύψος του και τελικά κατέληξε να τον αποκαλούν “τέρας”.
Λόγο της εμφάνισης του, ξεκίνησε να κάνει δουλειές που τότε έκαναν άνθρωποι με παρόμοια θέματα, δηλαδή να παίζει το τέρας σε ταινίες, αλλά και να δουλεύει σαν προστασία σε νυχτερινά μαγαζιά. 
Ένα ταξίδι στην Αμερική όμως, τον έκανε να ανακαλύψει την πάλη και να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής, ενώ παρά την τρομακτική του όψη, συνέχιζε να παραμένει ένας ευγενικός και εκλεπτυσμένος άνθρωπος.
Το 1940 η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε χωρίς να μπορεί να θεραπευτεί και αφού έδω τον τελευταίο του αγώνα το 1953, πέθανε λίγο αργότερα στη Γαλλία.
