Ανακαλύφθηκε βραχιόλι στη Βρετανία, το οποίο φέρει επιγραφή που υποδεικνύει τον ιδιοκτήτη ενός τεράστιου θησαυρού 1.100 ετών.

Ειδικότερα, ένας ερασιτέχνης αρχαιολόγος που χρησιμοποιούσε έναν ανιχνευτή μετάλλων στη νοτιοδυτική Σκωτία συνάντησε ένα μικρό λαμπερό αντικείμενο. Αυτό που αρχικά ερμήνευσε με μέτριο ενθουσιασμό ως ένα μεταλλικό κουτάλι σε μια αυλή εκκλησίας στην περιοχή Dumfries and Galloway σύντομα θα αποδεικνυόταν ότι αποτελούσε μέρος του μεγαλύτερου μέχρι σήμερα ευρήματος θησαυρού της εποχής των Βίκινγκς στη Μεγάλη Βρετανία.

Ο θησαυρός του Γκάλογουεϊ, τον οποίο μπορεί πλέον να θαυμάσει κανείς στο Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας (NMS) στο Εδιμβούργο, αποτελείται από περισσότερα από 100 κοσμήματα, αγγεία, έναν εμαγιέ σταυρό και άλλα αντικείμενα από ατόφιο χρυσό, ασήμι, γυαλί και κρύσταλλο.

Παρά τα χρόνια εκτεταμένων ερευνών και μελετών, δεν είναι ακόμη απολύτως σαφές ποιος έθαψε αυτόν τον τεράστιο θησαυρό γύρω στο έτος 900, γιατί τον έκρυψε και αν οι αρχικοί ιδιοκτήτες ήταν πράγματι Βίκινγκς ή μάλλον Αγγλοσάξονες.

Οι αναλύσεις του χώρου αποκάλυψαν ότι ο θησαυρός ηλικίας 1100 ετών είχε προφανώς θαφτεί σε τέσσερα μέρη σε δύο επάλληλα στρώματα. Το ανώτερο στρώμα περιείχε κυρίως μικρές αργυρές ράβδους και έναν σπάνιο αγγλοσαξονικό ασημένιο σταυρό, ενώ ένα επίπεδο πιο κάτω υπήρχαν τέσσερα ασημένια βραχιόλια και ένα ξύλινο κουτί με χρυσά κομμάτια. Βρέθηκαν επίσης προσεκτικά συσκευασμένα κειμήλια, μαργαριτάρια, μενταγιόν, καρφίτσες και άλλα βραχιόλια.

Τα τέσσερα περίτεχνα διακοσμημένα ασημένια βραχιόλια φέρουν όμορφα σκαλισμένους χαρακτήρες στο εσωτερικό τους, αλλά μόνο ένα από αυτά έχει μεγαλύτερο κείμενο. Η αποκρυπτογράφηση και η μετάφραση αυτής της γραφής με τα ρουνικά σύμβολα έδωσε τώρα την πρώτη σαφή ένδειξη της προηγούμενης ιδιοκτησίας αυτού του θησαυρού: οι θησαυροί προφανώς ανήκαν σε μια ομάδα ανθρώπων, όπως ανέφερε τώρα μια ερευνητική ομάδα.

Η αποκρυπτογράφηση πέτυχε όταν ο θησαυρός δανείστηκε στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας για το πρώτο του διεθνές «ταξίδι», όπως ανέφερε ο Μάρτιν Γκόλντμπεργκ, ανώτερος επιμελητής των συλλογών του πρώιμου μεσαίωνα και των Βίκινγκς στο Εθνικό Μουσείο της Σκωτίας.

Μέχρι τώρα, υποθέτονταν ότι ο θησαυρός ανήκε σε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους, καθώς οι υποτιθέμενες συντομογραφίες των παλαιών αγγλικών ονομάτων είναι χαραγμένες με τη μορφή ρούνων στα υπόλοιπα τρία ασημένια βραχιόλια. Ωστόσο, η νέα ερμηνεία των ρούνων δίνει στην ιστορία αυτού του εντυπωσιακού θησαυρού μια νέα τροπή που ταιριάζει απόλυτα στην εικόνα: Ίσως ο θησαυρός να βρισκόταν στην κατοχή μιας εκκλησιαστικής κοινότητας ή ενός μοναστηριού και να θάφτηκε επειδή οι ολοένα και συχνότερες επιδρομές των Βίκινγκς στη γειτονιά οδήγησαν σε φόβους ότι τα τιμαλφή θα μπορούσαν να λεηλατηθούν.

Ορισμένα από τα περισσότερα από 100 αντικείμενα υποδηλώνουν ότι επρόκειτο για μια θρησκευτική κοινότητα. Εκτός από τα πολυάριθμα κοσμήματα, υπάρχει επίσης ένας αγγλοσαξονικός ασημένιος σταυρός με σμάλτο, ο οποίος δημιουργήθηκε από έναν χρυσοχόο με εξαιρετική δεξιοτεχνία και καλλιτεχνικό ταλέντο. Είναι πιθανόν αυτός ο σταυρός και άλλα θρησκευτικά αντικείμενα να ανήκαν σε έναν κληρικό αξιωματούχο.