Το καζάνι είναι άθικτο και στην αρχική του κατάσταση. Εκτιμάται ότι χρονολογείται στον 7ο αιώνα, όταν η πολυτελής κατοικία, μια περίστυλη βίλα γνωστή ως Mosaic House λόγω των περίτεχνων ψηφιδωτών δαπέδων της, εγκαταλείφθηκε αφού κάηκε σε μια αραβική επιδρομή.

Το χάλκινο καζάνι βρέθηκε μέσα σε μια γούρνα από πέτρινες πλάκες στην κεντρική αυλή. Φαίνεται ότι είχε ριχτεί εκεί λίγο πριν εγκαταλειφθεί η βίλα και ως εκ τούτου δεν ανακτήθηκε ποτέ, παρά την υψηλή αξία του χάλκινου αγγείου.

Ο Διευθυντής Ανασκαφών, Καθηγητής Δρ. Σεζγκίν, δήλωσε: «Ο χαλκός ήταν ένα σημαντικό υλικό, ειδικά σε κατασκευές αυτού του τύπου, στην αρχαιότητα. Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα υλικά στην καθημερινή ζωή ήταν η τερακότα ή τα κεραμικά προϊόντα. Ωστόσο, ο χαλκός είναι ένα ακριβό και πολύτιμο υλικό. Ως εκ τούτου, χρησιμοποιήθηκε σε πιο εξειδικευμένους τομείς και για συγκεκριμένους σκοπούς. Το χάλκινο καζάνι που βρέθηκε εδώ βρισκόταν στην αρχική του θέση, στην αρχική του κατάσταση. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιήθηκε στην αρχαιότητα, εγκαταλείφθηκε και δεν ξανααγγίχτηκε ποτέ. Το ανακαλύψαμε. Αυτό είναι πολύ σημαντικό επειδή μας δείχνει τα υλικά της κατασκευής στην τελική φάση χρήσης τους, όπως ήταν. Αυτό παρέχει άμεσες πληροφορίες για την πολιτιστική κατανόηση, τα πρότυπα χρήσης και την καθημερινή ζωή εκείνης της περιόδου».

Η Πέργαμος κατοικήθηκε τουλάχιστον από τον 8ο αιώνα π.Χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος την απελευθέρωσε οριστικά από τον περσικό έλεγχο. Μόνο λίγα αντικείμενα από την αρχαϊκή πόλη σώζονται και ένα μικρό τμήμα τείχους και θεμελίων από δύο ναούς του 4ου αιώνα. Έγινε η πρωτεύουσα του Ατταλιδικού Βασιλείου της Περγάμου από τον 3ο αιώνα π.Χ. Οι Ατταλιδοί βασιλείς ήθελαν να μετατρέψουν την πόλη σε μια «δεύτερη Αθήνα», γι’ αυτό και την ξαναέχτισαν από την αρχή σε μνημειώδη κλίμακα. Άκμασε σε ένα σημαντικό κέντρο του ελληνικού πολιτισμού με μια φημισμένη βιβλιοθήκη, ένα θέατρο και μια τεράστια ακρόπολη στην κορυφή του λόφου. Ο μνημειώδης Βωμός της Περγάμου, που τώρα βρίσκεται στο μουσείο που είναι αφιερωμένο σε αυτόν στο Βερολίνο, θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα έργα της ελληνιστικής τέχνης και αρχιτεκτονικής.

Ο τελευταίος βασιλιάς κληροδότησε την πόλη στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία το 133 π.Χ. και αυτή απορροφήθηκε από τη Ρωμαϊκή επαρχία της Ασίας. Υπό τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Πέργαμος επεκτάθηκε και ανακαινίστηκε ξανά, και μέχρι τα μέσα του 2ου αιώνα ήταν μια από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ρωμαϊκής Ασίας. Το ιερό της αφιερωμένο στον Ασκληπιό ήταν κέντρο υγείας και θεραπείας διάσημο σε όλη την αυτοκρατορία, και ο Γαληνός, ο εξέχων γιατρός του 3ου αιώνα, γεννήθηκε εκεί και έλαβε την εκπαίδευσή του στο Ασκληπιείο.

Η πόλη υπέστη ζημιές από σεισμούς και επιδρομές Γότθων τον 3ο αιώνα, και η οικονομία της έφτασε στα πρόθυρα της κατάρρευσης κατά τη διάρκεια της Κρίσης του Τρίτου Αιώνα (235–284 μ.Χ.). Ανέκαμψε κάπως τον 4ο αιώνα, αλλά επανήλθε στην πιο οχυρωμένη ακρόπολη υπό την πίεση των επαναλαμβανόμενων αραβικών επιδρομών τον 7ο αιώνα, ενώ η υπόλοιπη μεγάλη ελληνιστική και ρωμαϊκή πόλη εγκαταλείφθηκε στην καταστροφή.

Το Μωσαϊκό Σπίτι χτίστηκε κατά την ακμή της πόλης μεταξύ του 2ου και του 3ου αιώνα και αργότερα τροποποιήθηκε επανειλημμένα. Τα περίτεχνα ψηφιδωτά δάπεδα διαθέτουν φυτικά και γεωμετρικά μοτίβα σε διάφορα χρώματα, μοτίβα δημοφιλή στα ελληνικά ψηφιδωτά έργα που βρέθηκαν στα πλούσια σπίτια της Ανατολίας τον 3ο και 4ο αιώνα.

Στο συγκρότημα των βιλών έχουν βρεθεί ενδιαφέροντα στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν και άλλες τοποθεσίες, με πιο αξιοσημείωτο ένα σφραγισμένο κεραμίδι στέγης από την ελληνιστική εποχή με την ένδειξη «Βασιλική». Αυτά χρησιμοποιούνταν σε βασιλικά κτίρια στην ακρόπολη, αλλά το παράδειγμα που βρέθηκε στο Μωσαϊκό Σπίτι είναι το μόνο πλήρως άθικτο σφραγισμένο που βρέθηκε στην Πέργαμο. Ένα άλλο ξεχωριστό κομμάτι βρέθηκε στην ίδια πισίνα της αυλής όπου βρέθηκε το χάλκινο καζάνι: πρόκειται για μια συγκινητική επιτύμβια στήλη με την επιγραφή «Το πιο γλυκό παιδί στον κόσμο», που παρήγγειλε η μητέρα του. Είναι διακοσμημένη με ένα σκαλιστό του παιδιού και του σκύλου του να κυνηγούν κουνέλια.

Στο σημείο έχουν βρεθεί τάφοι βυζαντινής εποχής, μερικές από τις τελευταίες βυζαντινές ταφές στην Πέργαμο πριν από την ισλαμική κατάκτηση. Αρκετοί από τους τάφους περιείχαν περισσότερες από μία ταφές, γεγονός που αποδεικνύει ότι οι πόροι ήταν σπάνιοι στην Πέργαμο τις τελευταίες ημέρες της βυζαντινής κυριαρχίας.