Πριν από τέσσερα χρόνια, αρχαιολόγοι από την Κρατική Υπηρεσία Συντήρησης Μνημείων της Βαυαρίας (BLfD) ανακάλυψαν έναν παιδικό τάφο στην τοποθεσία Μάτσιες στη νότια Γερμανία. Μέσα βρισκόταν το σώμα ενός αγοριού που είχε ταφεί πριν από περισσότερα από 1.350 χρόνια σε έναν εξαιρετικά καλά διατηρημένο πέτρινο θάλαμο.

Ο τάφος εξορύχθηκε εξ ολοκλήρου και μεταφέρθηκε για μελέτη χρησιμοποιώντας μια πρωτότυπη τεχνική: οι αρχαιολόγοι τον κατέψυξαν για να διατηρήσουν όλο το περιεχόμενό του και να το μελετήσουν στο εργαστήριο.

Τώρα, με την ολοκλήρωση της έρευνας, οι ειδικοί κατάφεραν να ανασυνθέσουν με εκπληκτική λεπτομέρεια τη ζωή, τον θάνατο και το τελετουργικό της κηδείας που χρησιμοποιήθηκε για την ταφή αυτού του παιδιού, το οποίο ονομάστηκε « Eisprinz » (Πρίγκιπας του Πάγου) από τον τύπο λόγω της μεθόδου διατήρησης που χρησιμοποιήθηκε.

Ένας εξαιρετικός τάφος για ένα παιδί με υψηλή καταγωγή

Το αγόρι έζησε μεταξύ των ετών 670 και 680 μ.Χ. και αναμφίβολα ανήκε σε οικογένεια υψηλής κοινωνικής θέσης στην περιοχή Άλγκεου, όπως αποκαλύπτουν τα αντικείμενα που βρέθηκαν στον τάφο του. Ο ταφικός θάλαμος ήταν κατασκευασμένος από πέτρα και σφραγισμένος με ασβεστοκονίαμα -μια ασυνήθιστη τεχνική για την εποχή- μέσα σε αυτό που κάποτε ήταν μια ρωμαϊκή βίλα που είχε αναδιαμορφωθεί ως χώρος λατρείας και μνήμης για το παιδί. Η αρχιτεκτονική προσπάθεια και η ποιότητα των υλικών δείχνουν ότι η οικογένειά του ήθελε να τον τιμήσει με έναν εξαιρετικό τρόπο , εξήγησε ο Ματίας Πφέιλ, γενικός διευθυντής του BLfD.

Η ανάλυση DNA αποκαλύπτει ότι το αγόρι είχε μπλε μάτια και ανοιχτόχρωμα μαλλιά και πιθανότατα γεννήθηκε στην ίδια περιοχή όπου τάφηκε. Η μελέτη των δοντιών του δείχνει ότι πέθανε περίπου όταν ήταν 1,5 έτους, θηλάζοντας ακόμα, και ότι ο θάνατός του προκλήθηκε από λοίμωξη που προήλθε από μη θεραπευμένη λοίμωξη του αυτιού.

Το σώμα του παιδιού τοποθετήθηκε πάνω σε δέρμα ζώου, ντυμένο με μια στολή που περιλάμβανε δερμάτινα παπούτσια, παντελόνι και έναν λινό χιτώνα με μακριά μανίκια, στολισμένο με λεπτές μεταξωτές λωρίδες . Αυτή η τελευταία λεπτομέρεια είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική, καθώς το μετάξι – ένα υλικό που εκείνη την εποχή έφτανε στην Ευρώπη μόνο μέσω της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας – ήταν ένα είδος πολυτελείας που προοριζόταν για την ελίτ.

Το αγόρι φορούσε ασημένια βραχιόλια στους καρπούς του, ενώ η θήκη του κοντού σπαθιού του -περισσότερο συμβολική παρά λειτουργική δεδομένης της νεαρής ηλικίας του- ήταν διακοσμημένη με χρυσά ένθετα. Δίπλα του βρέθηκε επίσης ένα ύφασμα με έναν σταυρό φτιαγμένο από δύο λωρίδες χρυσού φύλλου, ένα στοιχείο που μπορεί να υποδηλώνει τον πρώιμο εκχριστιανισμό της περιοχής ή τουλάχιστον την επιρροή των χριστιανικών συμβόλων στις ανώτερες τάξεις.

Στο τέλος του θαλάμου, οι αρχαιολόγοι βρήκαν μια σειρά από αντικείμενα τοποθετημένα σε ένα υφαντό χαλί: ένα χάλκινο μπολ που περιείχε μια χτένα, ένα ξύλινο σκεύος, ένα σφαιρικό κύπελλο με ασημένιες ενισχύσεις και υπολείμματα αποξηραμένων φρούτων όπως φουντούκια, μήλα και ένα αχλάδι. Αρχικά, θεωρήθηκε ότι τα οστά ζώων που βρέθηκαν περιλάμβαναν ένα σκυλί, αλλά αργότερα η ανάλυση επιβεβαίωσε ότι ανήκαν σε ένα χοιρίδιο, πιθανότατα θυσιασμένο ως προσφορά τροφής.

Αυτά τα αντικείμενα, σύμφωνα με τους ειδικούς, ήταν μέρος ενός τελετουργικού ταφικού συμποσίου: η χτένα χρησίμευε για την περιποίηση, το χάλκινο μπολ για το πλύσιμο των χεριών, ενώ τα ξύλινα επιτραπέζια σκεύη και τα ασημένια ποτήρια χρησιμοποιούνταν κατά τη διάρκεια των τελετουργικών γευμάτων. Όλα σε αυτόν τον τάφο μαρτυρούν κύρος και πολιτισμικές συνδέσεις που ξεπερνούσαν τα τοπικά σύνορα , σημείωσε ο Pfeil.

Το κτίριο που στεγάζει τον τάφο ανακαινίστηκε τουλάχιστον δύο φορές μετά την ταφή, παραμένοντας χώρος λατρείας και μνήμης για δεκαετίες – ίσως και για γενιές. Όχι μόνο έθαψαν το παιδί με τιμές, αλλά φρόντισαν και τη μνήμη του με μεγάλη προσοχή , πρόσθεσε ο διευθυντής του BLfD.

Ο « Eisprinz » οφείλει το όνομά του στη μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε για την ανάκτηση του τάφου του: το 2021, η ομάδα του BLfD πάγωσε αμέσως το περιεχόμενο του ταφικού θαλάμου, εγκλωβίζοντάς το σε ένα κομμάτι πάγου που επέτρεψε την άθικτη εξαγωγή και μεταφορά του στα εργαστήρια στο Μπάμπεργκ για μελέτη. Αυτή η τεχνική αναπτύχθηκε ειδικά για αυτόν τον χώρο και έχει αποδειχθεί ένα ανεκτίμητο εργαλείο για την αρχαιολογία, καθώς διατηρεί οργανικά υλικά που διαφορετικά θα χάνονταν.

«Αυτό το έργο αποτέλεσε ορόσημο. Έχουμε δείξει ότι, με τις σωστές μεθόδους, μπορούμε να εξάγουμε απίστευτες πληροφορίες ακόμη και από πολύ εύθραυστα ερείπια », δήλωσε ο Pfeil.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ