Ο Γιούρι Σοκόλοφ ήταν ένας από τους καλύτερους τζουντόκα στον κόσμο και όλοι θαύμαζαν την τεχνική, αλλά και την αυτοπεποίθηση που έβγαζε. Το μέλλον του διαγραφόταν λαμπρό και πολλοί τον έβλεπαν ως μελλοντικό χρυσό Ολυμπιονίκη.

Ο Σοκόλοφ, όμως, ήθελε περισσότερα χρήματα, έμπλεξε με το οργανωμένο έγκλημα και έπειτα από κάποια χρόνια είχε τη μοίρα που έχουν όσοι κάνουν τέτοιες επιλογές στη ζωή τους, καθώς δολοφονήθηκε πριν κλείσει τα 30 του χρόνια.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Ο Σοκόλοφ γεννήθηκε στο Σβέρντλοσκ, αλλά σε ηλικία έξι ετών μετακόμισαν οικογενειακώς στην περιοχή του Λένινγκραντ, οπότε και ξεκίνησε την ενασχόληση του με το τζούντο και το σάμπο.

Ο Γιούρι έχασε νωρίς τη μητέρα του, με τον πατέρα του να μένει μόνος για να μεγαλώσει αυτόν και τα αδέρφια του. Προκειμένου να τα βγάλει πέρα, ο πατήρ Σοκόλοφ δούλευε πάρα πολύ με τα παιδιά να μεγαλώνουν, ουσιαστικά, μόνα τους.

Λόγω του απείθαρχου χαρακτήρα του, ο πατέρας του έστρεψε από νωρίς τον μικρό Γιούρι στον αθλητισμό σε ηλικία 12 ετών. Ο πρώτος του προπονητής, που τον μάζεψε ουσιαστικά από τους δρόμους και τον έπεισε να δει σοβαρά το τζούντο, ήταν ο Λεονίντ Βεσέλοφ.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Σοκόλοφ ήταν μακράν του δεύτερου ο πιο ταλαντούχος τζουντόκα της ηλικίας του. Ο νεαρός τότε αθλητής, εκτός από το ταλέντο, είχε μια απαράμιλλη αυτοπεποίθηση για την ηλικία του καθώς και νοοτροπία νικητή.

Πριν καταταγεί για να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία είχε προλάβει να αναδειχτεί πρωταθλητής Νέων στην ΕΣΣΔ, αλλά και στην Ευρώπη. Μόλις απολύθηκε από τον στρατό εντάχθηκε στο τιμ του διάσημου προπονητή Γιάροσλαβ Κέροντε και ήταν στο κατώφλι της Εθνικής.

Αρχικά, ο Σοκόλοφ δεν είχε καλές σχέσεις με τον προπονητή του λόγω του εκρηκτικού του ταμπεραμέντου και ο Κέροντε του έκανε μια κάπως «ειδική διαχείριση». Τότε, σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα προκειμένου να τον κάνει να τα δίνει όλα στην προπόνηση. Του έλεγε «πήγαινε με το μαλακό», καθώς δεν του άρεσε η σκληρή προπόνηση και ο Κέροντε ανέβαζε ρυθμούς δίχως να το καταλαβαίνει ο Σοκόλοφ.

Στην κορυφή του κόσμου

Η κρίσιμη καμπή για τον Σοκόλοφ ήταν η επιτυχία του στο Παγκόσμιο Στρατιωτικό Πρωτάθλημα, η οποία του έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση και από ‘κει και πέρα το νερό μπήκε στο αυλάκι.

Στα 23 του, το 1984, αναδείχτηκε πρωταθλητής στην Σοβιετική Ένωση και προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες. Ο Σοκόλοφ ήταν στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του και ήταν το ακλόνητο φαβορί για το χρυσό μετάλλιο. Όμως, το μποϊκοτάζ των Σοβιετικών στους Αγώνες, γκρέμισε το όνειρό του…

Η απογοήτευση μετατράπηκε σε πείσμα και τον επόμενο χρόνο στο Παγκόσμιο της Σεούλ κέρδισε με «περίπατο» το χρυσό, νικώντας έναν Κορεάτη στον τελικό. Ο Σοκόλοφ εντυπωσίασε τους πάντες με την τεχνική του και με τις πρωτότυπες λαβές που δοκίμασε.

Αξιοσημείωτο είναι ένα περιστατικό μετά τη λήξη του τελικού. Για αρκετή ώρα, οι Σοβιετικοί αξιωματούχοι δεν μπορούσαν να βρουν πουθενά τον Σοκόλοφ και αμέσως άρχισαν να σκέφτονται τα χειρότερα, γιατί εκείνη την εποχή οι σχέσεις της ΕΣΣΔ με τη Νότια Κορέα ήταν τεταμένες, καθώς οι Κορεάτες κατηγορούσαν τους Σοβιετικούς για την κατάρριψη ενός αεροπλάνου τους. Ευτυχώς, ο Σοκόλοφ βρέθηκε σώος και αβλαβής. Απλά, είχε πάει μια βόλτα στη Σεούλ, χάθηκε και δεν ήξερε πώς να γυρίσει.

Η κατάκτηση του χρυσού στο Παγκόσμιο αποδείχτηκε δυστυχώς τροχοπέδη για την καριέρα του. Ο Σοκόλοφ επαναπαύτηκε στις δάφνες του και σταμάτησε να προπονείται συστηματικά, με αποτέλεσμα στο Παγκόσμιο του 1987 στο Έσεν να χάσει το χρυσό από τον Ιάπωνα Γιοσούκε Γιαμαμότο.

Η 2η θέση θεωρήθηκε αποτυχία, αν και συνέχισαν να πιστεύουν σε αυτόν με ορίζοντα τους Ολυμπιακούς της Σεούλ το 1988. Ο αποκλεισμός του από τον πρώτο αγώνα ήταν τεράστιο σοκ για τη σοβιετική αποστολή. Ήταν τόσο απογοητευμένοι μαζί του που τον έστειλαν πίσω στο Λένινγκραντ με το πρώτο αεροπλάνο. Ήταν η αρχή του τέλους.

Ο Σοκόλοφ σχεδίαζε να ασχοληθεί πλέον με την προπονητική, αλλά το οικονομικό δέλεαρ δεν τον συγκίνησε, ενώ δεν ήταν και περιζήτητος, είναι η αλήθεια.

Το εγκληματικό συνδικάτο «Ταμπόφ», που πήρε το όνομα του από την ομώνυμη ρωσική πόλη από την οποία κατάγονταν οι «εγκέφαλοι» της οργάνωσης, Βλαντιμίρ Κουμάριν και Βαλερί Λεντόφσκι, έψαχνε νέους και δυνατούς άνδρες για στρατολόγηση και ο Σοκόλοφ ήταν ακριβώς ό,τι ζητούσαν.

Ο πρώην πια τζουντόκα χάρη στα προσόντα του ανέβηκε γρήγορα τα σκαλιά της ιεραρχίας και ανέλαβε το κομμάτι των εκβιασμών στην Αγία Πετρούπολη, κερδίζοντας φήμη και χρήματα στον υπόκοσμο.

Το ένα έφερε το άλλο και στις 14 Ιουλίου του 1990 έγινε γνωστό πως ο Σοκόλοφ δολοφονήθηκε. Δράστης ήταν ένας πυγμάχος ονόματι Ρισάτικ, ο οποίος και τον μαχαίρωσε σε ένα διαμέρισμα, κι έτσι γράφτηκε ο τραγικός επίλογος ενός πρωταθλητή κόσμου.