Μια αξιοσημείωτη ανακάλυψη έγινε στην Ολλανδία — ένα μεσαιωνικό σπαθί , που χρονολογείται πάνω από χίλια χρόνια πριν, ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια μιας συνήθους επιχείρησης βυθοκόρησης. Αυτό το εξαιρετικό εύρημα προσφέρει μια σπάνια ματιά στο παρελθόν, αναδεικνύοντας την δεξιοτεχνία και το ιστορικό πλαίσιο μιας εποχής που πέρασε προ πολλού. Το σπαθί, το οποίο τώρα εκτίθεται στο Rijksmuseum van Oudheden στο Λέιντεν , δεν είναι μόνο ένας αρχαιολογικός θησαυρός, αλλά και ένα σύμβολο της ταραγμένης μεσαιωνικής ιστορίας της περιοχής.

Ένα σπάνιο τεχνούργημα του 11ου αιώνα
Το σπαθί, μήκους περίπου 1 μέτρου (3,3 πόδια) , πιστεύεται ότι σφυρηλατήθηκε μεταξύ 1050 και 1150. Το σχέδιό του είναι περίπλοκο και συμβολικό, με ένθετα από χρυσό χαλκό που σχηματίζουν έναν σταυρό και έναν ατέρμονα κόμπο – ένα πνευματικό σύμβολο που συχνά συνδέεται με την αιωνιότητα και τους αδιάσπαστους κύκλους. Η διατήρηση του σπαθιού είναι εξαιρετική, με το σίδερο να παρουσιάζει ελάχιστη διάβρωση χάρη στο φτωχό σε οξυγόνο περιβάλλον της κοίτης του ποταμού.

Τα μόνα μέρη του σπαθιού που έχουν φθαρεί με την πάροδο των αιώνων είναι τα οργανικά εξαρτήματα, όπως η ξύλινη λαβή και τυχόν δερμάτινα περιτυλίγματα. Το μουσείο σημειώνει ότι «ο σίδηρος έχει διαβρωθεί ελάχιστα λόγω του φτωχού σε οξυγόνο περιβάλλοντος του υγρού εδάφους . Ίχνη της ξύλινης λαβής είναι ακόμα ορατά στο διατηρημένο σπαθί», καθιστώντας το σπαθί ένα εξαιρετικό εύρημα για τους ιστορικούς και τους αρχαιολόγους.

Τελετουργική προσφορά ή επιτύμβιο σημάδι;
Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές της ανακάλυψης του σπαθιού είναι η σκόπιμη εναπόθεσή του στο ποτάμι. Σύμφωνα με το μουσείο , τα μεσαιωνικά σπαθιά ήταν συχνά «βαθιά προσωπικά αντικείμενα». Σε πολλές περιπτώσεις, είτε θάβονταν με τους ιδιοκτήτες τους είτε εναποτίθεντο τελετουργικά σε υδάτινα σώματα . Η έλλειψη θήκης κοντά στο σπαθί ενισχύει τη θεωρία ότι ήταν μέρος μιας τελετουργικής προσφοράς και όχι ότι απορρίφθηκε.

Το μουσείο εξηγεί ότι «στην τελευταία περίπτωση, [τα σπαθιά] είναι συχνά εξαιρετικά καλά διατηρημένα». Η διατήρηση αυτού του σπαθιού αποτελεί απόδειξη της σημασίας τέτοιων τελετουργιών και του σεβασμού με τον οποίο αντιμετωπίζονταν αυτά τα όπλα .

Την εποχή που σφυρηλατήθηκε αυτό το σπαθί, η περιοχή κυβερνιόταν από τον Επίσκοπο της Ουτρέχτης, ο οποίος βρισκόταν συχνά σε αντίθεση με την ανερχόμενη δύναμη των Κόμητων της Ολλανδίας και της Φλάνδρας. «Αυτή η εποχή είδε επίσης μια μετατόπιση στις στρατιωτικές τακτικές και τα όπλα: η κάθετη κοπή από το άλογο έδωσε τη θέση της σε οριζόντια ώθηση μεταξύ των τεμαχίων της πανοπλίας», εξήγησε το μουσείο στην ανακοίνωσή του.

Αυτό το συγκεκριμένο σπαθί ενσαρκώνει αυτή τη μεταβατική φάση στον πόλεμο. Σχεδιάστηκε για να χρησιμοποιείται με το ένα χέρι, γεγονός που το καθιστά αρκετά ευέλικτο τόσο για κοψίματα όσο και για χτυπήματα, κάτι που ταίριαζε στα εξελισσόμενα στυλ μάχης της εποχής.

Η δεξιοτεχνία του σπαθιού, μαζί με την ιστορική και τελετουργική του σημασία, ρίχνει φως τόσο στην προσωπική ζωή όσων χρησιμοποιούσαν τέτοια όπλα όσο και στις ευρύτερες πολιτισμικές και στρατιωτικές αλλαγές που συνέβαιναν εκείνη την εποχή.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ