Η ιστορία της Juliane Koepcke, μιας 17χρονης που επιβίωσε από αεροπορικό δυστύχημα το 1971, είναι μια συγκλονιστική αφήγηση επιβίωσης. Κατά τη διάρκεια της πτήσης της με τη LANSA, το αεροσκάφος χτυπήθηκε από κεραυνό και κατέρρευσε στη ζούγκλα του Αμαζονίου, σκοτώνοντας όλους τους επιβάτες εκτός από αυτήν.
Αφού ξύπνησε με σοβαρούς τραυματισμούς και χωρίς τη μητέρα της, η Juliane περιπλανήθηκε μόνη της στη ζούγκλα για 10 ημέρες, μέχρι που αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει βενζίνη για να αφαιρέσει σκουλήκια από την πληγή της. Τελικά, βρήκε βοήθεια από ιθαγενείς και διασώθηκε.
Αργότερα, έγινε βιολόγος και επέστρεψε στη ζούγκλα για έρευνες, τιμώντας τη δεύτερη ευκαιρία που της δόθηκε.
Πιο αναλυτικά
Με αφορμή το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα της Air India, όπου 242 άνθρωποι βρήκαν τραγικό θάνατο και μόνο ένας επιβάτης κατάφερε να επιζήσει, κάνουμε μια αναδρομή σε μια άλλη συγκλονιστική ιστορία της αεροπορίας: την απίστευτη σωτηρία της Juliane Koepcke.
Ήταν Παραμονή Χριστουγέννων, 24 Δεκεμβρίου 1971, όταν η 17χρονη Juliane επιβιβάστηκε σε πτήση της LANSA με τη μητέρα της. Ο προορισμός τους: από τη Λίμα προς την Pucallpa, όπου τους περίμενε ο πατέρας της. Όμως, η μοίρα είχε άλλα σχέδια…
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Στη διάρκεια της πτήσης, ένας κεραυνός χτυπά το αεροσκάφος, το οποίο διαλύεται στον αέρα πάνω από την καρδιά του Αμαζονίου. Η Juliane, δεμένη στο κάθισμά της, αρχίζει να πέφτει από τα 10.000 πόδια — σε μια ελεύθερη πτώση ανάμεσα σε φλεγόμενα συντρίμμια και κραυγές.
Και όμως… επιβιώνει.
Ξυπνά με σπασμένη κλείδα, ανοιχτές πληγές και χωρίς τη μητέρα της. Μόνη της, σε μια πυκνή και αφιλόξενη ζούγκλα.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Την επόμενη μέρα, σηκώνεται και ξεκινά να περπατά μόνη, χωρίς τροφή, με ένα σανδάλι, και κατευθύνεται προς το άγνωστο, ακολουθώντας μικρά ρυάκια — όπως της είχε πει κάποτε ο πατέρας της: «Αν χαθείς, ακολούθησε το νερό».
10 μέρες περιπλανιέται. Πεινασμένη, εξαντλημένη, με μόνη ελπίδα την επιβίωση. Σε κάποια φάση, μια πληγή στο χέρι της γεμίζει σκουλήκια.
Και τότε έκανε το αδιανόητο…
Με βενζίνη και θάρρος… έσωσε τον εαυτό της
Βρίσκει μια καλύβα, με μια εξωλέμβια βάρκα και ένα λίτρο βενζίνη. Θυμάται πως ο πατέρας της είχε βάλει κηροζίνη σ’ έναν σκύλο που είχε κολλήσει σκουλήκια.
Ρουφάει βενζίνη. Τη ρίχνει στην πληγή. Τα σκουλήκια ουρλιάζουν μέσα στο χέρι της.
Απομακρύνει 30 από αυτά — ένα προς ένα.
Η σωτηρία
Την επόμενη μέρα, ιθαγενείς την βρίσκουν και τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Ήταν η μοναδική επιζήσασα από το δυστύχημα. 91 άνθρωποι πέθαναν. Εκείνη όμως, πείσμωσε να ζήσει.
Η Juliane μεγάλωσε και έγινε βιολόγος, επιστρέφοντας πολλές φορές στη ζούγκλα για έρευνες. Όχι για να ξορκίσει τους δαίμονες της πτώσης της — αλλά για να τιμήσει τη δύναμη που της χάρισε δεύτερη ευκαιρία…
