Η ανακάλυψη περιλαμβάνει οικιστικές κατασκευές, εγκαταστάσεις αποθήκευσης σιτηρών, στάβλους και στοιχεία ενός ναού αφιερωμένου στη θεά κόμπρα Ουαντζέτ , που χρονολογείται από τον 4ο αιώνα π.Χ. έως τη ρωμαϊκή περίοδο.

Οι ανασκαφικές εργασίες επικεντρώθηκαν στον ανατολικό τομέα του τείχους, όπου δορυφορικές εικόνες και τεχνικές τηλεπισκόπησης είχαν προηγουμένως εντοπίσει ασυνήθιστες συγκεντρώσεις πλίνθων από λάσπη. Σύμφωνα με τον Δρ. Μοχάμεντ Ισμαήλ Χαλέντ, Γενικό Γραμματέα του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων, οι δομές που ανακαλύφθηκαν αντιστοιχούν σε σπίτια σε σχήμα πύργου , ένα αρχιτεκτονικό στυλ τυπικό της Κάτω Αιγύπτου μεταξύ της Ύστερης Περιόδου (664–332 π.Χ.) και της Ρωμαϊκής κατοχής.

Αυτά τα σπίτια, με πολλαπλούς ορόφους και εξαιρετικά παχιά θεμέλια, σχεδιάστηκαν για να φιλοξενήσουν μεγάλο αριθμό ανθρώπων , εξήγησε ο Khaled σε συνέντευξη Τύπου στην αιγυπτιακή πρωτεύουσα. Δίπλα τους, η βρετανική αποστολή με επικεφαλής την Αιγυπτιολόγο Δρ. Nicky Nielsen βρήκε βοηθητικά κτίρια που χρησιμοποιούνταν για αποθήκευση σιτηρών και στέγαση ζώων, γεγονός που υποδηλώνει ότι το Imet ήταν ένα ενεργό αστικό κέντρο με οικονομία βασισμένη στη γεωργία και το εμπόριο.

Στην περιοχή του ναού, οι αρχαιολόγοι βρήκαν μια εκτεταμένη πλατφόρμα από ασβεστόλιθο και υπολείμματα δύο κολοσσιαίων κιόνων από πλίνθους , αρχικά επικαλυμμένων με γύψο. Αυτές οι κατασκευές ήταν μέρος ενός κτιρίου που ανεγέρθηκε πάνω από την αρχαία πομπική οδό που συνέδεε το ιερό της θεάς Wadjet με έναν άλλο ναό της Ύστερης Περιόδου, σύμφωνα με τους ερευνητές.

Ο δρόμος έπαψε να χρησιμοποιείται γύρω στα μέσα της Πτολεμαϊκής περιόδου (3ος αιώνας π.Χ.), γεγονός που υποδηλώνει αστικές ή τελετουργικές αλλαγές στην πόλη , δήλωσε ο Μοχάμεντ Αμπντέλ Μπαντί, επικεφαλής του Τομέα Αιγυπτιακών Αρχαιοτήτων. Ο ναός της Ουαντζέτ ξαναχτίστηκε αρχικά από τον Ραμσή Β΄ (1279–1213 π.Χ.) και αργότερα από τον Φαραώ Αχμώση Β΄ (570–526 π.Χ.) και ήταν ένα βασικό θρησκευτικό κέντρο στο Δέλτα, αν και η αίγλη του μειώθηκε μετά την κατάκτηση από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Μεταξύ των αντικειμένων που ανακαλύφθηκαν στο Ιμέτ είναι το πάνω μέρος ενός ουσάμπτι (ταφικού ειδωλίου) από πράσινη φαγεντιανή, σκαλισμένου με εξαιρετική ακρίβεια κατά τη διάρκεια της 26ης Δυναστείας (664–525 π.Χ.). Ανακαλύφθηκε επίσης μια πέτρινη στήλη που απεικονίζει τον θεό Ώρο να στέκεται πάνω σε δύο κροκόδειλους και να κρατά φίδια στα χέρια του, πλαισιωμένο από τον νάνο Μπες, την προστάτιδα θεότητα του σπιτιού.

Αλλά ίσως το πιο αξιοσημείωτο κομμάτι είναι ένα σείστρο – ένα ιερό μουσικό όργανο που συνδέεται με την Άθωρ – διακοσμημένο με κεφάλια θεάς αγελάδας και κατασκευασμένο από μπρούντζο προς το τέλος της Ύστερης Περιόδου.

Σύμφωνα με τον Δρ. Νίλσεν, διευθυντή της αποστολής, το Ιμέτ ήταν στρατηγικός θύλακας κατά τη διάρκεια του Νέου Βασιλείου (1550–1069 π.Χ.) και παρέμεινε έτσι και αργότερα χάρη στη θέση του στις εμπορικές οδούς του Δέλτα. Ο ναός της Ουανττζέτ προσέλκυε προσκυνητές και εμπόρους, γεγονός που εξηγεί την πυκνότητα των σπιτιών και των αποθηκευτικών κτιρίων , δήλωσε.

Οι αιγυπτιακές αρχές ελπίζουν ότι μελλοντικές εκστρατείες στο Τελ ελ-Φαράιν θα αποκαλύψουν περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτήν την τοποθεσία, της οποίας τα πρώτα στρώματα μπορεί να χρονολογούνται σε παλαιότερες εποχές από ό,τι είχε προηγουμένως θεωρηθεί.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ