Το 47χρονο διαστημόπλοιο Voyager 1 είναι ξανά σε επαφή με τη NASA μετά από ένα τεχνικό πρόβλημα που προκάλεσε μια πολυήμερη διακοπή επικοινωνίας με την ιστορική αποστολή, η οποία βρίσκεται δισεκατομμύρια μίλια μακριά στο διαστρικό διάστημα. Το Voyager 1 χρησιμοποιεί τώρα έναν ραδιοπομπό στον οποίο δεν έχει βασιστεί από το 1981 για να μείνει σε επαφή με την ομάδα του στη Γη, ενώ οι μηχανικοί εργάζονται για να καταλάβουν τι πήγε στραβά. Καθώς το διαστημόπλοιο, που εκτοξεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 1977, γερνά, η ομάδα απενεργοποίησε σιγά-σιγά εξαρτήματα για εξοικονόμηση ενέργειας, επιτρέποντας στο Voyager 1 να στείλει μοναδικά επιστημονικά δεδομένα από 15 δισεκατομμύρια μίλια (24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα) μακριά.

Το Voyager 1 είναι το πιο απομακρυσμένο διαστημόπλοιο από τη Γη, που λειτουργεί πέρα ​​από την ηλιόσφαιρα – τη φυσαλίδα του ήλιου από μαγνητικά πεδία και σωματίδια που εκτείνεται πολύ πέρα ​​από την τροχιά του Πλούτωνα – όπου τα όργανά του δείχνουν απευθείας το διαστρικό διάστημα. Αυτό το πρόβλημα είναι ένα από τα πολλά που αντιμετώπισε το γερασμένο όχημα τους τελευταίους μήνες, αλλά η ομάδα του Voyager συνεχίζει να βρίσκει δημιουργικές λύσεις, ώστε να μπορεί να λαμβάνει πληροφορίες από το κοσμικό του ταξίδι σε αχαρτογράφητη περιοχή.

Περιστασιακά, οι μηχανικοί στέλνουν εντολές στο Voyager 1 για να ενεργοποιήσει ορισμένα από τα εξαρτήματά του που έχουν υποστεί ζημιά από την ακτινοβολία κατά τη διάρκεια των δεκαετιών, δήλωσε ο Bruce Waggoner, ο διευθυντής διασφάλισης της αποστολής του Voyager. Τα μηνύματα μεταδίδονται στο Voyager από τον έλεγχο της αποστολής στο Εργαστήριο Jet Propulsion της NASA στην Πασαντίνα της Καλιφόρνια, μέσω του δικτύου Deep Space του οργανισμού. Το σύστημα κεραιών ραδιοφώνου στη Γη βοηθά το πρακτορείο να επικοινωνήσει με το Voyager 1 και τον δίδυμο ανιχνευτή του, το Voyager 2, καθώς και άλλα διαστημόπλοια που εξερευνούν το ηλιακό μας σύστημα. Στη συνέχεια, το Voyager 1 στέλνει πίσω δεδομένα μηχανικής για να δείξει πώς ανταποκρίνεται στις εντολές. Χρειάζονται περίπου 23 ώρες για να ταξιδέψει ένα μήνυμα προς μία κατεύθυνση.

Όμως, όταν μία εντολή εστάλη στον θερμαντήρα στις 16 Οκτωβρίου, κάτι ενεργοποίησε το αυτόνομο σύστημα προστασίας σφαλμάτων του διαστημικού σκάφους. Εάν το διαστημικό σκάφος αντλεί περισσότερη ισχύ από ό,τι θα έπρεπε, το σύστημα προστασίας σφαλμάτων απενεργοποιεί αυτόματα συστήματα που δεν είναι απαραίτητα έτσι ώστε να εξοικονομηθεί ενέργεια. Η ομάδα ανακάλυψε το πιο πρόσφατο ζήτημα όταν δεν μπόρεσε να ανιχνεύσει το σήμα απόκρισης του διαστημικού σκάφους μέσω του δικτύου Deep Space στις 18 Οκτωβρίου.

Το Voyager 1 χρησιμοποιεί έναν από τους δύο ραδιοπομπούς του, που ονομάζεται ζώνη X με βάση τη συχνότητα που χρησιμοποιεί, εδώ και δεκαετίες. Εν τω μεταξύ, ο άλλος πομπός, που ονομάζεται ζώνη S, ο οποίος χρησιμοποιεί διαφορετική συχνότητα, δεν έχει χρησιμοποιηθεί από το 1981, επειδή το σήμα του είναι πολύ πιο αμυδρό από αυτό της ζώνης X. Οι μηχανικοί υποπτεύονται ότι το σύστημα προστασίας σφαλμάτων μείωσε τον ρυθμό με τον οποίο τα δεδομένα αποστέλλονταν πίσω από τον πομπό, γεγονός που άλλαξε τη φύση του σήματος που μοιραζόταν από το Voyager 1 στις οθόνες του Deep Space Network. Η ομάδα του Voyager 1 εντόπισε τελικά την απάντηση του ανιχνευτή αργότερα στις 18 Οκτωβρίου εξετάζοντας τα σήματα που λάμβανε το Deep Space Network. Αλλά στις 19 Οκτωβρίου, η επικοινωνία με το Voyager 1 φάνηκε να έχει σταματήσει εντελώς. Η ομάδα πιστεύει ότι το σύστημα προστασίας από σφάλματα ενεργοποιήθηκε επιπλέον δύο φορές, γεγονός που μπορεί να είχε απενεργοποιήσει τον πομπό της ζώνης X και να μετατόπισε το διαστημικό σκάφος στον πομπό της ζώνης S που χρησιμοποιεί λιγότερη ενέργεια, είπε η NASA.

Ενώ η ομάδα του Voyager 1 δεν ήταν σίγουρη ότι το αχνό σήμα της ζώνης S θα ήταν ανιχνεύσιμο λόγω της απόστασης του διαστημικού σκάφους από τη Γη, οι μηχανικοί του Deep Space Network το εντόπισαν. Η ομάδα δεν θα στείλει εντολές στο Voyager 1 για να ενεργοποιήσει ξανά τον πομπό της ζώνης X μέχρι να συμπεράνει τι ενεργοποίησε το σύστημα προστασίας σφαλμάτων, κάτι που μπορεί να διαρκέσει εβδομάδες. Οι μηχανικοί είναι προσεκτικοί γιατί θέλουν να προσδιορίσουν εάν υπάρχουν πιθανοί κίνδυνοι από την ενεργοποίηση της ζώνης X. Εάν η ομάδα μπορέσει να κάνει τον πομπό της ζώνης X να λειτουργεί ξανά, η συσκευή μπορεί να είναι σε θέση να αναμεταδίδει δεδομένα που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν τι συνέβη, είπε ο Waggoner.

Στο μεταξύ, οι μηχανικοί έστειλαν ένα μήνυμα στο Voyager 1 στις 22 Οκτωβρίου για να ελέγξουν ότι ο πομπός της ζώνης S λειτουργούσε και έλαβαν επιβεβαίωση στις 24 Οκτωβρίου. Βέβαια, αυτό δεν είναι μια διόρθωση στην οποία θέλει να βασιστεί η ομάδα για πολύ καιρό. «Το σήμα της ζώνης S είναι πολύ αδύναμο για να χρησιμοποιηθεί μακροπρόθεσμα», είπε ο Waggoner. «Μέχρι στιγμής, η ομάδα δεν μπόρεσε να το χρησιμοποιήσει για να πάρει τηλεμετρία (πληροφορίες για την υγεία και την κατάσταση του διαστημικού σκάφους), πόσο μάλλον επιστημονικά δεδομένα. Αλλά μας επιτρέπει να στείλουμε τουλάχιστον εντολές και να βεβαιωθούμε ότι το διαστημόπλοιο είναι ακόμα στραμμένο προς τη Γη».

Πηγή: CNN

Μετάφραση-Επιμέλεια: Δανάη Στεργίου