Το διαστημόπλοιο μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε εσωτερικό χώρο ως καταφύγιο, αλλά αφού έλεγξαν το σημείο εκτόξευσης στο Cape Canaveral για ζημιές, οι μηχανικοί έδωσαν τώρα το πράσινο φως για απογείωση στις 1206 τοπική ώρα (1706 BST) στις 14 Οκτωβρίου.

«Αν ανακαλύψουμε τη ζωή τόσο μακριά από τον Ήλιο, θα συνεπαγόταν μια ξεχωριστή προέλευση της ζωής στη Γη», λέει ο Mark Fox-Powell, πλανητικός μικροβιολόγος στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο.

Η Ευρώπη, η οποία βρίσκεται 628 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη, είναι λίγο μεγαλύτερη από το φεγγάρι μας, αλλά εκεί τελειώνει η ομοιότητα. Αν βρισκόταν στον ουρανό μας, θα έλαμπε πέντε φορές πιο φωτεινά.

Ο παγωμένος φλοιός του έχει πάχος έως και 25 χλμ., και από κάτω, θα μπορούσε να υπάρχει ένας τεράστιος ωκεανός αλμυρού νερού. Οι επιστήμονες κατάλαβαν για πρώτη φορά ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να υποστηρίξει τη ζωή στη δεκαετία του 1970, όταν, κοιτάζοντας μέσα από ένα τηλεσκόπιο στην Αριζόνα, είδαν πάγο νερού.

Τα διαστημόπλοια Voyager 1 και 2 κατέγραψαν τις πρώτες κοντινές εικόνες και στη συνέχεια το 1995 το διαστημικό σκάφος Galileo της NASA πέταξε δίπλα από την Ευρώπη τραβώντας μερικές βαθιά αινιγματικές φωτογραφίες. Έδειξαν μια επιφάνεια γεμάτη με σκούρες, κοκκινοκαφέ ρωγμές που μπορεί να περιέχουν άλατα και θειούχες ενώσεις που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν τη ζωή.

Το τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ έχει από τότε τραβήξει φωτογραφίες από αυτά που μπορεί να είναι νέφη νερού που εκτινάσσονται 100 μίλια (160 χιλιόμετρα) πάνω από την επιφάνεια της σελήνης. Αλλά καμία από αυτές τις αποστολές δεν πλησίασε αρκετά στην Ευρώπη για αρκετό καιρό ώστε να καταλάβει πραγματικά.

Τώρα οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τα όργανα στο διαστημόπλοιο Clipper της Nasa θα χαρτογραφήσουν σχεδόν ολόκληρο το φεγγάρι, καθώς και θα συλλέξουν σωματίδια σκόνης και θα πετάξουν μέσα από τα νέφη του νερού.

Το διαστημόπλοιο θα πρέπει να πετάξει δίπλα από την Ευρώπη περίπου 50 φορές και κάθε φορά θα εκτοξεύεται με ακτινοβολία ισοδύναμη με ένα εκατομμύριο ακτίνες Χ.

Το διαστημόπλοιο είναι το μεγαλύτερο που κατασκευάστηκε ποτέ για να επισκεφτεί έναν πλανήτη και έχει ένα μακρύ ταξίδι μπροστά. Ταξιδεύοντας 1,8 δισεκατομμύρια μίλια, θα περιστραφεί τόσο στη Γη όσο και στον Άρη για να προωθηθεί περαιτέρω προς τον Δία.

«Αναζητούμε τη δυνατότητα για κατοικησιμότητα και χρειαζόμαστε τέσσερα πράγματα – υγρό νερό, μια πηγή θερμότητας και οργανικό υλικό. Τέλος, αυτά τα τρία συστατικά πρέπει να είναι σταθερά για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα ώστε κάτι μπορεί να συμβεί», εξηγεί η Michelle Dougherty, καθηγήτρια διαστημικής φυσικής στο Imperial College του Λονδίνου.

Και ελπίζουν ότι αν καταλάβουν καλύτερα την επιφάνεια του πάγου, θα ξέρουν πού να προσγειώσουν ένα σκάφος σε μια μελλοντική αποστολή.

Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων με τη Nasa, το Jet Propulsion Lab και το Johns Hopkins Applied Physics Lab θα επιβλέπουν την οδύσσεια.

Σε μια εποχή που υπάρχει μια εκτόξευση στο διάστημα σχεδόν κάθε εβδομάδα, αυτή η αποστολή υπόσχεται κάτι διαφορετικό, προτείνει η καθηγήτρια Fox-Powell.

«Δεν υπάρχει κανένα κέρδος. Αυτό έχει να κάνει με την εξερεύνηση και την περιέργεια και την ώθηση των ορίων της γνώσης μας για τη θέση μας στο σύμπαν», λέει.

photo: pixabay