Μια πρόσφατη μελέτη αποκαλύπτει ότι μόνο η Γουιάνα είναι διατροφικά αυτάρκης, καλύπτοντας τις ανάγκες της σε όλους τους βασικούς τομείς τροφίμων.
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Γκέτινγκεν και το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ανέλυσαν δεδομένα από 186 χώρες, διαπιστώνοντας ότι πολλές εξαρτώνται από εισαγωγές, με πάνω από το ένα τρίτο να είναι αυτάρκεις σε δύο ή λιγότερες κατηγορίες τροφίμων.
Η μελέτη υπογραμμίζει τη σημασία της ποικιλίας στις εμπορικές σχέσεις για την εξασφάλιση υγιούς διατροφής και τονίζει τους κινδύνους που προκύπτουν από την υπερβολική εξάρτηση από έναν μόνο προμηθευτή.
Πιο αναλυτικά
Σε μια εποχή αυξανόμενων γεωπολιτικών εντάσεων, εγείρεται ένα κρίσιμο ερώτημα: Ποιες χώρες θα μπορούσαν να είναι διατροφικά αυτάρκεις; Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει πως μόνο μία χώρα πληροί αυτό το κριτήριο. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Γκέτινγκεν στη Γερμανία και το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στη Σκωτία ανέλυσαν δεδομένα για την παραγωγή τροφίμων σε 186 χώρες. Τα αποτελέσματα έδειξαν πως μόνο η Γουιάνα είναι πλήρως αυτάρκης και στους επτά βασικούς διατροφικούς τομείς που εξέτασε η μελέτη. Ακολουθούν η Κίνα και το Βιετνάμ, παράγοντας επαρκείς ποσότητες σε έξι από τις επτά κατηγορίες για τις ανάγκες των πληθυσμών τους.
Μόνο μία στις επτά χώρες καλύπτει τις διατροφικές της ανάγκες σε πέντε ή περισσότερες ομάδες τροφίμων, ενώ πάνω από το ένα τρίτο είναι αυτάρκες σε δύο ή και λιγότερες. Έξι χώρες δεν διαθέτουν επάρκεια ούτε σε μία βασική κατηγορία τροφίμων, εξαρτώμενες πλήρως από τις εισαγωγές.
Ακόμη και όταν εξετάστηκαν ορισμένες οικονομικές ενώσεις κρατών, τα αποτελέσματα δεν διέφεραν πολύ. Για παράδειγμα, το Συμβούλιο Συνεργασίας του Κόλπου στη Μέση Ανατολή είναι αυτάρκες μόνο στην παραγωγή κρέατος, ενώ ενώσεις στη Δυτική Αφρική και την Καραϊβική καλύπτουν επαρκώς μόνο δύο κατηγορίες τροφίμων. Καμία ένωση κρατών δεν παράγει αρκετά λαχανικά για να θρέψει τον πληθυσμό της.
Για να καλύψουν αυτά τα διατροφικά κενά, οι περισσότερες χώρες βασίζονται στο εμπόριο. Ωστόσο, πολλές εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από έναν και μόνο εμπορικό εταίρο για πάνω από το 50% των εισαγωγών τους – κάτι που τις καθιστά ευάλωτες σε αναταράξεις της αγοράς. Η διατήρηση ποικίλων εμπορικών δικτύων μεταξύ χωρών και περιοχών είναι ζωτικής σημασίας για τον μελλοντικό εφοδιασμό τροφίμων, επισημαίνει η ομάδα. Επιπλέον, οι δασμοί μάλλον δεν βοηθούν.
«Το διεθνές εμπόριο τροφίμων και η συνεργασία είναι απαραίτητα για την εξασφάλιση μιας υγειούς και βιώσιμης διατροφής. Ωστόσο, η υπερβολική εξάρτηση από έναν μόνο προμηθευτή μπορεί να αποβεί επικίνδυνη», τονίζει ο Τζόνας Στελ, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν.
«Η δημιουργία ανθεκτικών αλυσίδων εφοδιασμού τροφίμων είναι απαραίτητη για τη διασφάλιση της δημόσιας υγείας» καταλήγει.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Food».
ΠΗΓΗ: Science Alert
