Ο Σταύρος Ξαρχάκος υπερασπίζεται τον θετό γιο και κληρονόμο του Μάνου Χατζιδάκι, Γιώργο Χατζιδάκι, ο οποίος αντιτίθεται στη χρήση του έργου του πατέρα του σε παγκόσμια περιοδεία χωρίς την άδειά του. Ο Ξαρχάκος τονίζει ότι η βούληση του κληρονόμου πρέπει να γίνεται σεβαστή, καθώς πρόκειται για θέμα ηθικής και νομικών δικαιωμάτων. Υπογραμμίζει ότι η συζήτηση θα έπρεπε να είχε λήξει με την άρνηση άδειας από τον Γιώργο Χατζιδάκι και ότι τα υπόλοιπα σχόλια είναι απλώς κουτσομπολιό, καθώς τα δικαιώματα αυτά είναι διεθνώς αναγνωρισμένα και προστατευμένα.
Πιο αναλυτικά
Ο Σταύρος Ξαρχάκος αναφέρθηκε στα όσα έχουν γίνει αναφορικά με την παγκόσμιο περιοδεία αφιέρωμα στον Μάνο Χατζιδάκι και τον Μίκη Θεοδωράκη, με ερμηνευτές την Νατάσσα Μποφίλιου και τον Γιάννη Χαρούλη.
Μάλιστα ο Σταύρος Ξαρχάκος τάσσεται ανοικτά στο πλευρό του θετού γιου και κληρονόμου του Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίος έχει ξεκαθαρίσει πως δεν έχει δώσει καμία άδεια για να παιχτεί το έργο του πατέρα του και κινήθηκε νομικά με σκοπό να μπλοκάρει τις συναυλίες.
«Θα μπορούσαν να προχωρήσουν διαφορετικά τις συναυλίες τους και όχι να αγνοήσουν προκλητικά τη βούληση του γιου και νόμιμου κληρονόμου του ενός εκ των δυο δημιουργών» υπογραμμίζει μεταξύ άλλων ο Σταύρος Ξαρχάκος και σημειώνει ότι «η συζήτηση πρέπει να τελειώνει εδώ: είναι δικαιώματα που ορίζει ο νόμος , είναι δικαιώματα για τα οποία έχουν κάποιοι αγωνιστεί»
Αναλυτικά η δήλωσή του στο Facebook: «Δυστυχώς ενίοτε το αυτονόητο δεν είναι δεδομένο. Θεωρώ πως από τη στιγμή που ζητήθηκε η άδεια από τον Γιώργο Χατζιδάκι και αυτή δε δόθηκε , εκεί θα έπρεπε και να είχε λήξει το θέμα.
Θα μπορούσαν να προχωρήσουν διαφορετικά τις συναυλίες τους και όχι να αγνοήσουν προκλητικά τη βούληση του γιου και νόμιμου κληρονόμου του ενός εκ των δυο δημιουργών.
Ακριβώς διότι είναι θέμα ηθικής ,’’ηθικό δικαίωμα’’ λέγεται ( αν καταλαβαίνουμε τι θα πει αυτό ), ο κάθε δημιουργός ή ο επιλεγμένος από τον δημιουργό κληρονόμος του , να ορίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα επικοινωνείται το εκάστοτε έργο.
Και ουδεμία εξήγηση οφείλει ο διαχειριστής του έργου. Κανονικά η συζήτηση τελειώνει εδώ , είναι δικαιώματα που ορίζει ο νόμος , είναι δικαιώματα για τα οποία έχουν κάποιοι αγωνιστεί.
Όλα τα υπόλοιπα όπως π.χ αν είναι κατάλληλοι οι ερμηνευτές , αν είναι οι χώροι ωραίοι και μεγαλειώδεις ή όχι , αν ζούσε ο Μάνος Χατζιδάκις τι θα έκανε , δεν έχουν καμία θέση στο θέμα , είναι απλώς κουτσομπολιό.
Δεν χωράει καμία παραχώρηση σχετικά με ένα δικαίωμα που είναι διεθνής κατάκτηση και αναγνώριση από τον 19ο αιώνα , με βάση τη διεθνή σύμβαση της Βέρνης».
