Μια θλιβερή πρωτιά έχει η Ελλάδα στην Ευρώπη, καθώς είναι η χώρα με το υψηλότερο ποσοστό πολιτών που δηλώνουν ότι δεν έλαβαν την ιατρική φροντίδα που χρειάστηκαν κατά την επίσκεψή τους σε νοσοκομείο ή σε άλλη δομή υγείας.

Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ – «Συνθήκες Διαβίωσης 2025»), περίπου 13% των Ελλήνων δήλωσαν το 2023 ότι είχαν ανάγκη από εξέταση ή θεραπεία ή ιατρική φροντίδα που δεν πραγματοποιήθηκε.

Το ποσοστό για το 2024, σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία της Eurostat, εκτιμάται ακόμη υψηλότερο — 21,9%, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι μόλις 3,6%.

Πίσω από αυτά τα ποσοστά υπάρχουν άνθρωποι που αναβάλουν ραντεβού, καθυστερούν επεμβάσεις ή παραιτούνται από θεραπείες, κυρίως για οικονομικούς λόγους ή λόγω μεγάλων λιστών αναμονής. Η δυσκολία μετακίνησης, ειδικά σε νησιωτικές ή ορεινές περιοχές, παραμένει επίσης υπαρκτό πρόβλημα.

Όσον αφορά στην κατανομή ανά φύλο, οι γυναίκες δηλώνουν συχνότερα ανικανοποίητες ανάγκες σε σχέση με τους άνδρες (14,5% έναντι 10,6%), ενώ τα μεγαλύτερα ποσοστά καταγράφονται στις ηλικίες άνω των 65 ετών και στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα.

Ανικανοποίητες υγειονομικές ανάγκες: Οι καλύτεροι και οι χειρότεροι στην Ευρώπη

Στον ευρωπαϊκό «χάρτη» της υγείας, η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή των ανικανοποίητων αναγκών και ακολουθεί η Φινλανδία και η Εσθονία (12,4% και 11,2% αντίστοιχα). Στον αντίποδα, χώρες όπως η Κύπρος (0,1%), η Μάλτα (0,5%) και η Τσεχία (0,6%) σχεδόν μηδενίζουν τις ανικανοποίητες ανάγκες των πολιτών τους.

Ο μέσος όρος της Ε.Ε. παραμένει κάτω του 4%, γεγονός που υπογραμμίζει τη μεγάλη απόσταση της Ελλάδας από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο, αλλά και τις ανισότητες πρόσβασης που εξακολουθούν να υφίστανται στο ελληνικό σύστημα υγείας.

Η Ελλάδα με τους περισσότερους γιατρούς και φαρμακεία

Στον αντίποδα, η εικόνα αλλάζει δραματικά αν κοιτάξει κανείς τα υπόλοιπα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ.

Η Ελλάδα διαθέτει 6,6 γιατρούς ανά 1.000 κατοίκους, από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη, και περίπου 420 νοσοκομειακές κλίνες ανά 100.000 κατοίκους.

Στη χώρα λειτουργούν περίπου 100 φαρμακεία ανά 100.000 κατοίκους, ένας από τους μεγαλύτερους δείκτες πανευρωπαϊκά.

Εύκολα λοιπόν μπορεί να υποθέσει κανείς πώς η πρόσβαση των πολιτών παραμένει δύσκολη, όχι εξαιτίας της έλλειψης ιατρών ή υποδομών στο σύνολο, αλλά κυρίως λόγω ανισοκατανομής και οικονομικών εμποδίων.

Η ΕΛΣΤΑΤ καταγράφει επίσης μικρό αριθμό κέντρων υγείας (1,9 ανά 100.000 κατοίκους), γεγονός που δείχνει πόσο περιορισμένη είναι η Πρωτοβάθμια Φροντίδα, ειδικά στην περιφέρεια.

Πρωταθλητές και στην «φτώχια»

Οι δυσκολίες πρόσβασης εξηγούνται, εν μέρει και από τα συνολικά στοιχεία διαβίωσης.

Το 26,9% του πληθυσμού ζει σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, ποσοστό που παραμένει από τα υψηλότερα στην Ε.Ε. (όπου ο μέσος όρος είναι περίπου 21%).

Ο ασθενής που χρειάζεται επανεξέταση και δεν μπορεί να πληρώσει το ιδιωτικό ραντεβού, ο ηλικιωμένος που περιμένει μήνες για ραντεβού σε δημόσιο νοσοκομείο, η μητέρα που αναβάλλει τις εξετάσεις του παιδιού της για οικονομικούς λόγους,  όλοι ανήκουν στο ίδιο στατιστικό διάγραμμα που δείχνει «21,9%».

Η οικονομική στενότητα, σε συνδυασμό με τις υψηλές ιδιωτικές δαπάνες για φάρμακα και διαγνωστικές εξετάσεις, εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί τόσοι πολίτες εγκαταλείπουν την πρόληψη και προσέρχονται στα νοσοκομεία μόνο όταν η κατάσταση της υγείας τους, έχει επιδεινωθεί.

Πηγή: iatropedia.gr