Ο Άγγελος Παπαδημητρίου μίλησε με συγκίνηση για τον φίλο του, Διονύση Σαββόπουλο, περιγράφοντας τη σχέση τους και την εμπειρία του στην κηδεία του σπουδαίου τραγουδοποιού.
Αν και αρχικά τον θεωρούσε αντίπαλο, με τον καιρό αναγνώρισε το μεγαλείο του Σαββόπουλου και έγιναν στενοί φίλοι.
Ο Παπαδημητρίου αναφέρθηκε στη ζωντάνια και την αγάπη που χαρακτήριζαν τον Σαββόπουλο, τονίζοντας ότι ο θάνατός του δεν άγγιξε τους φίλους του.
Περιέγραψε τις τελευταίες στιγμές του συνθέτη, υπογραμμίζοντας την αγάπη και την παραδοχή που είχε λάβει στη ζωή του, αφήνοντας πίσω του μόνο θετικές αναμνήσεις.
Πιο αναλυτικά
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου μίλησε στην εκπομπή «Στούντιο 4» για τον καλό του φίλο, Διονύση Σαββόπουλο, και όσα βίωσε στην κηδεία του σπουδαίου τραγουδοποιού. Με λόγια γεμάτα συγκίνηση, αλλά και θαυμασμό, ο καλλιτέχνης περιέγραψε τη σχέση τους, τον χαρακτήρα του αείμνηστου συνθέτη και το πώς βίωσε τη στιγμή του αποχαιρετισμού.
«Αισθάνομαι κι εγώ της οικογένειας, τώρα που βλέπω αυτά καταλαβαίνω… Δεν κατάλαβα ότι πήγα σε κηδεία, ήταν τέτοιο το κέφι που χόρεψα χωρίς να σκέφτομαι τίποτα. Ήταν ένα πράγμα εκτός θανάτου, μόνο ζωή και κέφι. Αυτό ήταν ο Διονύσης. Δεν χωράει η λέξη “θάνατος”. Τίποτα δυσάρεστο απ’ όλη αυτή την ιστορία», ανέφερε αρχικά ο Άγγελος Παπαδημητρίου.
Συγκλονίζει ο Άγγελος Παπαδημητρίου με όσα είπε για τον φίλο του, Διονύση Σαββόπουλο
Και συνέχισε: «Βλέποντας την Άσπα και τα παιδιά ήταν σαν μια κανονική μέρα, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα. Ο Διονύσης είναι τόσο παρών, που ο θάνατος δεν αγγίζει τους φίλους του καν, πόσο μάλλον τον ίδιο. Θα μου λείψουν η αγάπη του και η εμπιστοσύνη του, το δώρο να έχεις την αγάπη του Σαββόπουλου».
Ο ηθοποιός αποκάλυψε ότι δεν εκτιμούσε πάντα τον Σαββόπουλο: «Τον πολεμούσα μέχρι τα 40 μου. Ήταν εχθρός μου, καθώς μεγάλωνα συνειδητοποίησα το μεγαλείο του. Η Μελίνα Τανάγρη με έβαλε στον κόσμο του. Με δέχτηκε, αν και δύσκολος άνθρωπος. Έλεγα στους φίλους μου “ή εμένα ή τον Σαββόπουλο” και μετά γίναμε κολλητοί».
Για τη γνωριμία τους ο Άγγελος Παπαδημητρίου παραδέχτηκε: «Ήμασταν εμφανισιακά αντίπαλοι. Εγώ στην όπερα και τα ελαφρά, κι εκείνος με αμπέχωνα και μαλλιά. Μου φαινόταν παραφωνία. Όταν όμως άκουσα τους στίχους του, είπα “Θεέ μου, τι έχανα τόσο καιρό”».
Ο Άγγελος Παπαδημητρίου περιέγραψε και τις τελευταίες στιγμές του φίλου του: «Ήταν ένα φως και έφυγε ξαφνικά, σαν κάποιος να το έσβησε. Ήμουν κοντά του στο νοσοκομείο. Δεν ήταν ποτέ μόνος. Ήταν πάντα δίπλα του η Άσπα, οι δύο ήταν ένα».
Κλείνοντας, είπε συγκινημένος: «Στα τελευταία του δεν έλεγε κακό λόγο για κανέναν. Είχε χορτάσει αγάπη και παραδοχή. Ποτέ δεν παραπονιόταν. Ήταν γεννημένος την ίδια μέρα με τη Μαρία Κάλλας, ήταν το ριζικό τους να δέχονται πόλεμο. Αλλά στο τέλος, μέσα του δεν έμεινε τίποτα από την αμφισβήτηση, επειδή ήταν τόση η αγάπη που πήρε».
