Ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν ένα σπουδαίο κεφάλαιο στη μουσική σκηνή της Ελλάδας και η απώλειά του αφήνει ένα τεράστιο κενό. Ωστόσο η παρακαταθήκη που άφησε πίσω του ο Νίνιος της καρδιάς μας είναι τεράστια. Ξεκίνησε μόνος από τη Θεσσαλονίκη έχοντας ως μοναδικά του εφόδια το πηγαίο ταλέντο του και θέληση για ανεξαρτησία και ζωή.

Η ζωή του μοιάζει με σύγχρονο παραμύθι, καθώς από άστεγος νέος που αναγκάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές για να επιβιώσει, όπως γυμνό μοντέλο και ρεπόρτερ, μέσα σε λίγα χρόνια, ο Διονύσης Σαββόπουλος κατάφερε να γίνει ένας από τους πιο σπουδαίους τραγουδοποιούς της χώρας μας. Λίγο πριν τον θάνατό του, το βράδυ της Τρίτης (21.10.2025) από ανακοπή καρδιάς και ενώ έδινε μεγάλη μάχη με τον καρκίνο μίλησε για τη ζωή του στο ντοκιμαντέρ «Long Play» του ΣΚΑΪ, που επιμελήθηκε ο Παύλος Τσίμας και περιέγραψε σημαντικά κομμάτια της άκρως ενδιαφέρουσας ζωής του. 

Η Ελλάδα θρηνεί τον χαμό του σπουδαίου τραγουδοποιού και συνθέτη που γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 2 Δεκεμβρίου 1944 με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη και τη Φιλιππούπολη. Η κηδεία του θα γίνει το Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2025 δημοσία δαπάνη στο Α’ νεκροταφείο Αθηνών. 

Με auto stop από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα

Ο Διονύσης Σαββόπουλος μιλώντας για τα πρώτα χρόνια της ζωής του, εξομολογήθηκε ότι κατάφερε να μπει στη Νομική σχολή Θεσσαλονίκης και ξεκίνησε τις σπουδές του εκεί. Ταυτόχρονα, εντάχθηκε στην Αριστερά, ενώ η κοινωνία και η οικογένεια ήταν ιδιαίτερα αυστηρή εκείνη την εποχή και καταπίεζε τη νεολαία, αυτός ήταν και ο λόγος που εκείνος αποφάσισε να αφήσει τα πάντα πίσω του και να αναζητήσει την τύχη του στην Αθήνα.

«Το 1962 βρεθήκαμε να είμαστε φοιτητές της Νομικής στο ΑΠΘ στη Θεσσαλονίκη. Είμαι ιδρυτικό μέλος της ΕΦΕΕ. Παρών στο κίνημα 114, συνοδοιπόρος στον αγώνα για μία κοινωνία αταξική, όπου όλοι θα είμαστε ίσοι και η ειρήνη θα βασιλεύει ανάμεσα στους λαούς. Δηλαδή έγινα μέλος της Αριστεράς. Εκείνες τις εποχές η ένταξη στην Αριστερά ήταν στα πάνω της, όχι μόνο στην Ελλάδα, σε ολόκληρη τη Δύση, γιατί η νεολαία σε όλον τον κόσμο είχε φάει πολύ συντηριτικούρα από τους μεγάλους.

Εδώ στην Ελλάδα βέβαια ήταν ακόμα χειρότερα, διότι αν δεν είχες πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων –όχι διορισμό- ούτε άδεια αυτοκινήτου δεν έβγαζες. Και από πάνω είχαμε να μας ελέγχει το σπίτι, η γειτονιά, η ενορία, το σόι. Έτσι ήταν τότε. Αυτά ήταν ωραία, αισθανόσουν μια θαλπωρή αλλά και μία ισχυρή ανάγκη εξόδου από αυτά, διότι σε ελέγχανε. Γι’ αυτό φεύγαμε», εξομολογήθηκε ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Αμέσως μετά, αποκάλυψε ότι έφυγε από τη Θεσσαλονίκη με auto stop για να ξεκινήσει μία νέα ζωή στην πρωτεύουσα. Ένα φορτηγό δέχτηκε να τον μεταφέρει.

«Έκανα auto stop και πήγα φορτηγό για την Αθήνα. Δεν ήταν κάτι εντελώς σπάνιο, συνηθιζόταν εκείνες τις εποχές σε όλον τον κόσμο. Ένα περιστατικό γινόταν η σταγόνα και ξεχείλιζε το ποτήρι και έφευγες», αποκάλυψε ο σπουδαίος τραγουδοποιός.

Τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα και οι δουλειές

Τα πρώτα χρόνια στην Αθήνα δεν ήταν εύκολα. Αρχικά, φιλοξενήθηκε από έναν καλό του φίλο, ωστόσο σύντομα εκείνος έπρεπε να πάει φαντάρος και έτσι ο Διονύσης Σαββόπουλος βρέθηκε να κοιμάται στα παγκάκια. Μάλιστα, όταν έκανε κρύο παραβίασε την πόρτα ενός συλλόγου στο κέντρο της Αθήνας και ξάπλωνε επάνω σε αφίσες για να βγάλει τη νύχτα του. 

«Στην Αθηνά πήγα στον αδελφικό μου φίλο, Άγγελο Ραζή, με φιλοξένησε στο δωματιάκι του. Αλλά ο Άγγελος μετά πήγε φαντάρος και έτσι βρέθηκα να κοιμάμαι στα παγκάκια. Σύχναζα όμως στα γραφεία του συλλόγου “Μπέρναντ Ράσελ”, που ήταν χαμηλά στην Ασκληπειού, κοντά στην Ακαδημίας. Όταν έκανε κρύο διερρήγνυα το ένα τζαμάκι της εξώπορτας και έμπαινα μέσα. Πώς χωρούσα; Τόσο αδύνατον ήμουν. Έμπαινα από το τζαμάκι της εξώπορτας και άπλωνα κάτω αφίσες και κοιμόμουν. Όπου ένα πρωί ήρθε ένα μέλος να πάρει κάτι χαρτιά και είδε έναν με μακριά μαλλιά να κοιμάται κατάχαμα και φρίκαρε ο άνθρωπος. Του πήγα ένα ποτήρι νερό για να συνέλθει. Δεν ξαναπήγα», εξομολογήθηκε στο ίδιο ντοκιμαντέρ.

Παράλληλα, ο Διονύσης Σαββόπουλος εξομολογήθηκε ότι χρειάστηκε να κάνει διάφορες δουλειές για να επιβιώσει, πριν βρει τελικά τον δρόμο του και αρχίσει να χτίσει τη δική του καριέρα στο ελληνικό τραγούδι.

«Έκανα διάφορες δουλειές για να επιβιώσω, η πιο αστεία ήταν γυμνό μοντέλο στη σχολή Καλών Τεχνών, στην τάξη του καθηγητή (σ.σ. Γιώργο) Μαυροΐδη. Ο φίλος μου, ο Διονύσης Φωτόπουλος, ο μετέπειτα λαμπρός σκηνογράφος μας, με πήγε, αλλά ντρεπόμουν στην αρχή.

Πας σε μια γωνιά, βγάζεις τα ρούχα σου και φοράς μια ρομπίτσα. Ύστερα περιμένεις να τακτοποιηθούν οι σπουδάστριες και οι σπουδαστές πίσω από τα καβαλέτα τους. Μόλις ήταν έτοιμοι έβγαζα τη ρομπίτσα και – κατακόκκινος από ντροπή – ανέβαινα τα τρία σκαλάκια και στεκόμουν επάνω στο βάθρο», είπε με ειλικρίνεια στην ίδια συνέντευξη ο σπουδαίος καλλιτέχνης.

«Η πιο σοβαρή δουλειά που έκανα ήταν δημοσιογράφος. Ήμουν ελεύθερος ρεπόρτερ στον Ελεύθερο Τύπο που είχε ο γιος του (σ.σ. Ανδρέα) Καβαφάκη. Προϊστάμενος μου ήταν ο αξέχαστος Στέλιος Ανεμοδουράς, συγγραφέας του λατρεμένου αναγνώσματος “Ο μικρός ήρως”», εξομολογήθηκε ακόμα ο Διονύσης Σαββόπουλος.

Το τηλεφώνημα του Χατζηδάκι που τον έπεισε να πει τα τραγούδια του

Ο Διονύσης Σαββόπουλος περιέγραψε τα πρώτα του βήματα στη δισκογραφία, όταν είχε γίνει μέλος της εταιρείας Lyra. Είχε έρθει σε επαφή με τον παραγωγό και ιδρυτή της εταιρείας, Αλέκο Πατσιφά, ο οποίος πιστεύοντας στις δυνάμεις του νεαρού τότε καλλιτέχνη τού ζήτησε να ερμηνεύσει ο ίδιος τα δικά του τραγούδια.

Όμως ο Διονύσης Σαββόπουλος ήταν διστακτικός και τότε ο παραγωγός του έβαλε τον Μάνο Χατζηδάκι να του τηλεφωνήσει για να τον πείσει. 

«Στο δωματιάκι του ηχολήπτη πίσω από το τζάμι είχαν μαζευτεί όλοι οι τεχνικοί και με κοιτούσαν από το τζάμι με απορία. “Μα τι περιμένετε να βγει από αυτό το πράμα;”, ρώτησαν τον (σ.σ. Αλέκο) Πατσιφά. Ο Πατσιφάς τους έβαλε στη θέση τους. “Εσείς να κοιτάτε τη δουλειά σας”. Αυτά δεν τα ήξερα, μου τα είπε μετά ο Πατσιφάς όταν πήγα στη Lyra για να δούμε ποιος από τους συμβεβλημένους τραγουδιστές με την εταιρεία, θα μπορούσε να πει αυτά τα κομμάτια που είχα φτιάξει. “Κανείς”, είπε ο Πατσιφάς, “εσύ θα τα πεις”.

Κολακεύτηκα αλλά του είπα να τραγουδήσω ίσως ένα, αλλά τα υπόλοιπα να τα πει κανονικός τραγουδιστής γιατί εγώ τραγουδιστής δεν είμαι. Ο Πατσιφάς επέμενε και επειδή με έβλεπε επιφυλακτικό έβαλε τον Χατζηδάκι, που ήξερε πόσο τον σεβόμουν και τον θαύμαζα, να μου μιλήσει στο τηλέφωνο. Εγώ άκουσα τη φωνή του Μάνου και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Μου είπε πως έχει δίκιο ο Πατσιφάς και αξίζει να κάνω αυτό που λέει. “Μα τα άκουσε;” ρώτησα τον Πατσιφά, “ναι βρε εγώ του έστειλα”. Το λέω για να δείτε τι ήταν οι παλιοί παραγωγοί», εξομολογήθηκε ο Διονύσης Σαββόπουλος για το πώς ξεκίνησε να τραγουδάει ο ίδιος τα τραγούδια που έγραφε.

Η ευτυχισμένη οικογένεια και οι δύο γιοι 

Ο Διονύσης Σαββόπουλος πριν από πολλές δεκαετίες γνώρισε και ερωτεύτηκε την Άσπα Αραπίδου, με την οποία παράμενε δεμένος και αγαπημένος μέχρι το τέλος της ζωής του.

Το ζευγάρι έχει αποκτήσει δύο γιους, τον Κορνήλιο που γεννήθηκε το 1968 και τον Ρωμανό, ο οποίος είναι γεννημένος το 1972.

Ο πρώτος είναι επαγγελματίας πιλότος και κρατά τη ζωή του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. 

Παράλληλα, ο δεύτερος του χάρισε δύο εγγονούς, τον Διονύση και τον Ανδρέα.

«Από μικρός είχα την αίσθηση ότι ο πατέρας μου δεν ήταν σαν τους άλλους, αλλά όταν πια μεγάλωσα, τότε σιγουρεύτηκα. Δεν είναι τόσο η δημοσιότητα ή το ταλέντο, είναι περισσότερο που όποτε τον ρωτήσεις κάτι θα σου δώσει μια απάντηση απρόσμενη, που δεν έχει καμία σχέση με τις απαντήσεις που ακούς, είναι σίγουρα πιο ποιητική, πιο γοητευτική και τελικά στέκεται καλύτερα», είχε δηλώσει στο παρελθόν ο Ρωμανός Σαββόπουλος στο ΒήμαMEN.
«Τώρα είμαι και εγώ μπαμπάς δύο αγοριών και είναι πολύ πιο εύκολο να εκτιμήσω τις προσπάθειες της γενιάς των γονιών μου. Όπως και ότι σε αυτήν την ελάχιστη διαδρομή μεταξύ κρεβατιού και γραφείου ο πατέρας μου κατάφερνε πράγματα για τα οποία εμείς σήμερα χρειάζεται να τρέχουμε όλη μέρα», είχε αναφέρει ακόμα.

«Τα εγγόνια μου με δίδαξαν ότι η ζωή είναι θαύμα και η μεγαλύτερή της αξία είναι η αγάπη», είχε πει σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ο Διονύσης Σαββόπουλος.