Οι πρώτες αμερικανικές στρατιωτικές δυνάμεις έφτασαν τον Ιούλιο του ίδιου έτους, αλλά οι δυνάμεις της βορείου Κορέας καταφέρανε μέχρι στις 4 Αυγούστου να εγκλωβίσουνε την πολυεθνική δύναμη στο θύλακα του Πουσαν.

Όταν όμως η πολυεθνική δύναμη μέχρι τα τέλη του Οκτώβρη κατάφερε να απωθήσει τις βόρειο κορεατικές δυνάμεις πίσω από τον 38ο παράλληλο, επενέβη η Κίνα η οποία προσέτρεξε σε βοήθεια της κυβέρνησης της βορείου Κορέας ώστε να κρατήσει τις δυνάμεις των ηνωμένων εθνών πίσω από το σύνορο του 38ου παραλλήλου.

Τότε η αεροπορία της σοβιετικής ένωσης κλήθηκε να παρέχει αεροπορική κάλυψη στις κινεζικές στρατιωτικές δυνάμεις αλλά και σε στρατηγικά σημεία της βορείου Κορέας.

Αμέσως αεροσκάφη και προσωπικό από τις σοβιετικές αεροπορικές βάσεις που βρισκότανε στη Μαντζουρία σχηματίσανε την 28η ΙΑD(σοβιετική αεροπορική μεραρχία) για να λάβουνε μέρος στις αεροπορικές επιχειρήσεις πάνω από τον ποταμό Γιαλού.

Από τον Νοέμβριο του 1950 έως τον Ιούλιο του 1953 στους ουρανούς της Κορέας θα εξελισσότανε ένας σκληρός αεροπορικός πόλεμος μεταξύ της ανατολής και της δύσης με δεκάδες σοβιετικούς πιλότους να γίνονται άσσοι, κάνοντας δύσκολη τη ζωή της USAF(Αμερικανική αεροπορία).

Οι Σοβιετικοί βάζουν πόδι στη Κορεα και οι πρώτες αερομαχίες

Στις 13 Φεβρουαρίου του 1950 η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας υπέγραψε μια συνθήκη φιλίας και αμοιβαίας υποστήριξης με τη Σοβιετική ένωση συμπεριλαμβανομένης και της συνεργασίας σε θέματα άμυνας.

Στα πλαίσια αυτής της συνθήκης η σοβιετική ένωση ανέλαβε τη δημιουργία και εκπαίδευση της νεοσύστατης κινεζικής αεροπορίας, παρέχοντας τόσο αεροσκάφη όσο και προσωπικό το οποίο θα εγκαθίστατο στη Κίνα ώστε να παρέχουν και αεροπορική προστασία στον εναέριο χώρο της Κίνας ωσότου η κινεζική αεροπορία στεκοτανε στα δικά της πόδια.

Γι’ αυτό το λόγο σχηματίστηκε η 106η IAD η οποία περιλάμβανε από σαράντα μαχητικά αεροσκάφη MIG-15(29th IAP/Αεροπορικό Σύνταγμα) και σαράντα La-11(351o IAP), βομβαρδιστικά IL-10 και Tu-2, αλλά και δέκα μεταφορικά Li-2.

Πολλά αεροσκάφη πετάξανε νύχτα προς τη Κίνα για να μην γίνει αντιληπτή αυτή η μετακίνηση των αεροσκαφών, ενώ πολλοί σοβιετικοί πιλότοι με πολιτική περιβολή ταξιδέψανε με το τρένο μέχρι την Κίνα.

Τα πρώτα αεροσκάφη και το προσωπικό έφτασαν στην αεροπορική βάση Xuzhou στις 3 Μαρτίου του 1950 και αμέσως αρχίσανε οι πυρετώδεις προετοιμασίες για να καταστούν επιχειρησιακά τα αεροσκάφη.

Μέσα σε μόλις έξι μέρες από τη στιγμή που τα σοβιετικά αεροσκάφη έφτασαν στην Κίνα είχανε καταστεί επιχειρησιακά και μάλιστα ανέλαβαν και αποστολές, όπως η προστασία του αεροδρομίου του Xuzhou αλλά και της κοντινού σιδηροδρομικού σταθμού, από την αεροπορία των Κινέζων εθνικιστών. Μάλιστα στις 13 Μαρτίου του 1950 ο σοβιετικός πιλότος Sidorov πετώντας σε μια αποστολή περιπολίας εντόπισε ένα βομβαρδιστικό Β-25 της αεροπορίας των Κινέζων εθνικιστών το οποίο και κατέρριψε, 50 χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο Xuzhou.

Την επόμενη άλλο ένα Β-25 έπεσε θύμα των σοβιετικών πιλότων και συγκεκριμένα ο ταγματάρχης Dushin ενώ περιπολούσε με το α/φος του, εντόπισε το Β-25 εναντίον του οποίου έβαλε από απόσταση 50-70 μέτρων, με αποτέλεσμα το Β-25 να κάνει αναγκαστική προσγείωση 2.5 χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο Xuzhou και έξι μέλη του πληρώματος να συλληφθουν.

Τον Μάρτιο του ιδίου έτους αεροσκάφη MiG-15 και La-11 αναπτύχθηκαν στη Σανγκαι όπου συμμετείχανε στις αεροπορικές επιχειρήσεις εναντίον των Κινεζών εθνικιστών μέχρι τα τέλη του Ιουλίου.

Η σοβιετική αεροπορία για να υποστηρίξει τις αεροπορικές επιχειρήσεις πάνω από τη Κορέα, σχημάτισε το 64ο Αεροπορικό Εκστρατευτικό Σώμα στο οποίο μέχρι το τέλος του πολέμου θα υπαγότανε όλες οι σοβιετικές μονάδες της αεροπορίας που θα έπαιρναν μέρος στη πολεμική σύγκρουση στη Κορέα.

Όταν ξεκίνησε η πολεμική σύγκρουση μεταξύ βορείου και νοτίου Κορέας οι Κινέζοι πιλότοι ακόμα εκπαιδευότανε από τους Ρώσους συναδέλφους τους με αποτέλεσμα το αεροπορικό μέρος του πολέμου να το επωμιστεί η σοβιετική αεροπορία. Στις 1η Νοεμβρίου του 1950 η πρώτη μοίρα του 72nd GvIAP διατάχθηκε να βρεθεί στον αέρα.

Αρχηγός του σχηματισμού ήτανε ο ταγματάρχης N V Stroykov,ένας βετεράνος του Β’ Π.Π, ο οποίος είχε εκτελέσει 245 πολεμικές αποστολές και είχε επιτύχει 16 καταρρίψεις και 21 ομαδικές εχθρικών αεροσκαφών.

Τα πέντε MiG-15 περάσανε τα κινεζικά σύνορα και πάνω από τον ποταμό γιαλού εντοπίσανε τρια F-51D Mustang, τα MiG-15 επιτεθήκανε ταυτόχρονα εναντίον των αμερικανικών α/φων, αλλά οι επιδέξιοι Αμερικανοί πιλότοι εφαρμόζοντας κατάλληλες τεχνικές ελιγμών καταφέρανε να αποφύγουν τα σοβιετικά α/φη και να κατευθυνθούν προς το νότο.

Λίγη ώρα αργότερα τέσσερα MiG-15 της 2ης Μοίρας του 72ου Αεροπορικού Συντάγματος, ύστερα από την εναέρια περιπολία τους, επιστρέφοντας στην βάση τους εντοπίσανε δέκα F-80C Shooting Stars και τους επιτεθήκανε από τη πλευρά του ηλίου.

Ο σοβιετικός πιλότος Khominich άνοιξε πυρ σε απόσταση λιγότερη των 200 μέτρων σε ένα από τα F-80 με αποτέλεσμα αυτό να καταρριφθεί και έτσι να ο Khominich πέτυχε την πρώτη κατάρριψη α/φους jet από ένα άλλο jet στην ιστορία.

Χρειάστηκε να περάσουνε αρκετές μέρες μέχρι να ξαναέρθουν αντιμέτωπα τα σοβιετικά MiG με τα αμερικανικά α/φη. Στις 6 και 7 Νοεμβρίου τα σοβιετικά MiG επιτεθήκανε σε αμερικανικά F-51 Mustang που εκτελούσανε επίγειες προσβολές και καταφέρανε τη κατάρριψη ενός F-51, την οποία όμως διεκδίκησαν τρεις σοβιετικοί πιλότοι.

Ένας απ’ αυτούς ήτανε και ο ταγματάρχης V I Kolyadin βετεράνος και άσσος του Β’ΠΠ με 685 πολεμικές αποστολές στο ενεργητικό του και 15 καταρρίψεις εχθρικών α/φων και μετέπειτα άσσος της Κορέας με πέντε καταρρίψεις.

Στις 17 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους ηρθε η σειρά των Αμερικανών, στη πρώτη αερομαχία μεταξύ α/φων MiG-15 και F-86 να πετύχουνε τη πρώτη κατάρριψη σοβιετικού MiG-15.

Συγκεκριμένα ο αμερικάνος αντί-συνταγματάρχης Bruce Hinton κατάρριψε τον ταγματάρχη και εκπαιδευτή της 50ης αερ. Μεραρχίας Yakon Efromeenko, ο οποίος όμως κατάφερε να εκτιναχθεί.

Οι αρχικές αερομαχίες κατέδειξαν μια υπεροχή των σοβιετικών MiG έναντι των αμερικανικών α/φων λόγω των ανώτερων επιδόσεων του MiG-15 αλλά και γιατί πίσω από τα χειριστήρια των αεροσκαφών βρισκότανε σοβιετικοί άσσοι του Β’ΠΠ.

Οι Αμερικανοί είχανε υποψιαστεί από την αρχή ότι οι πιλότοι που αντιμετωπίζουνε δεν είναι Κινέζοι, παρότι τα MiG έφεραν κινεζικά εθνόσημα και στη συνεχεία βόρειο-κορεατικά. Οι σοβιετικοί είχανε δώσει στους πιλότους τους ένα λεξιλόγιο στα κινεζικά και στα βόρειο-κορεατικά με βασικές αεροπορικές ορολογίες και φράσεις για να χρησιμοποιούνε μέσω του ασυρμάτου ώστε να μη αποκαλυφθεί η ταυτότητα τους.

Παρόλα αυτά μέσα στην ένταση της μάχης οι σοβιετικοί πιλότοι μιλάγανε κανονικά στην γλώσσα τους, με αποτέλεσμα πολλές συνομιλίες στα ρωσικά να καταγραφούν από το κατασκοπευτικό δίκτυο των Αμερικανών.

Οι Αμερικανοί πιλότοι όταν συναντούσανε MiG με πιλότους που εφαρμόζανε εξελιγμένες αεροπορικές τακτικές τους αποκαλούσανε ’Honchos’, στην ουσία ήτανε το ψευδώνυμο των σοβιετικών πιλότων στη Κορέα, παρότι επίσημα δε συμμετείχανε στο πόλεμο.

Ο σημαντικότερος στόχος όμως των σοβιετικών πιλότων δεν ήτανε τα μαχητικά α/φη αλλά τα βομβαρδιστικά όπως τα Β-29 τα οποία πραγματοποιούσανε μαζικούς βομβαρδισμούς, επιφέροντας σημαντικές καταστροφές στην υποδομή της βορείου-Κορέας.

Τα σοβιετικά MiG αποδειχθήκανε ιδιαιτέρα αποτελεσματικά έναντι των μεγάλων βομβαρδιστικών Β-29, και καταφέρανε μέχρι το τέλος του πολέμου να καταρρίψουνε 65 Β-29, βάζοντας τέλος στη πολεμική καριέρα των Β-29 αφού δε μπορούσανε να επιβιώσουνε στην εποχή των jet.

Τα α/φη που συνόδευαν τα Β-29 τις περισσότερες φορές παρασυρότανε από MiG που λειτουργούσανε σαν δολώματα και έτσι άλλα ζευγάρια σοβιετικών MiG πραγματοποιούσανε ανενόχλητοι επιθέσεις εναντίον των Β-29 με καταστρεπτικές για τα δευτέρα συνέπειες.

Ακόμα και βραδινές επιδρομές των Αμερικανών δεν είχανε θετικά αποτελέσματα αφού οι χειριστές των επιγείων ραντάρ κατεύθυναν με εξαιρετική ακρίβεια τα MiG ώστε να αποκτούν πλεονεκτική θέση έναντι των αμερικανικών αφ/ων και να τα καταρρίπτουν.

Το πρώτο έτος του πολέμου 1951 οι σοβιετική αρκούδα δείχνει τα δόντια της

Συνεχίζοντας τις εναέριες μάχες των τελευταίων μηνών του 1950 οι σοβιετικοί αεροπόροι δεν σταματήσανε τις επιθέσεις τους στα αναγνωριστικά και βομβαρδιστικά α/φη της αμερικανικής αεροπορίας παρά τις προσπάθειες των συνοδευτικών α/φων. Τον Φεβρουάριο ανέλαβε καθήκοντα η 324η Αερ. Μεραρχία της οποίας διοικητής ήτανε ο πασίγνωστος σοβιετικός άσσος του Β’ ΠΠ και τρεις φορές ηρωας της Σοβιετικής Ένωσης ο Ivan Kozhedub.

Ο οποίος είχε 62 επιτυχίες σε βάρος γερμανικών αεροσκαφών σε 360 πολεμικές αποστολές.

Όμως στον Kozhedub είχανε απαγορευτεί οι πτήσεις ειδικά οι πολεμικές, από τον ίδιο τον Στάλιν, ώστε να μην στερηθεί η Σοβιετική Ένωση τον ηρώα της.

Τον Μάιο προστέθηκε στο θέατρο επιχειρήσεων και η 303η Αερ. Μεραρχία για να συνδράμει το έργο της 324ης . Οι σοβιετικοί πιλότοι καταφέρανε με τις νίκες τους να αναγκάσουνε τα αεροσκάφη των ηνωμένων εθνών να πετάνε νοτιότερα με αποτέλεσμα οι κινεζικές δυνάμεις να παραμένουν ανενόχλητες από εναέριες επιδρομές.

Η 23ης Οκτωβρίου του 1951 έχει μείνει γραμμένη στη ιστορία αλλά και στην αμερικανική αεροπορία σαν ‘Μαύρη Τρίτη’, διότι εκείνη την ημέρα χαθήκανε πολλά βομβαρδιστικά Β-29 και συνοδευτικά F-84 με ελάχιστες απώλειες σοβιετικών MiG, με αποτέλεσμα από εκείνη τη μέρα και ύστερα να σταματήσουνε οι ημερήσιες αποστολές των Β-29 και περιοριστούνε μόνο σε νυχτερινές.

Δεύτερο έτος του πολέμου 1952. Άπειροι σοβιετικοί vs έμπειρων Αμερικανών

Το δεύτερο έτος του πολέμου οι επιτυχημένες μεραρχίες 303 και 324 αντικατασταθηκανε από την 190η και 97η αεροπορικές μεραρχίες, οι οποίες όμως δεν ήτανε τόσο επιτυχημένες όσο οι πρώτες αφού από τους πρώτους κιόλας μήνες υπέστησαν βαριές απώλειες σε α/φη και πιλότους.

Το καλοκαίρι του ίδιου έτους ηρθε και η σειρά τους να αντικατασταθουνε από δυο καινούργιες μεραρχίες την 216η και την 32η.

Συνολικά όλο το έτος οι σοβιετική αεροπορία είχε πραγματοποιήσει 868 ημερήσιες και 32 νυχτερινές αποστολές, καταρρίψανε 338 αμερικανικά α/φη εκ των οποίων 256 F-86 Sabre, αλλά χαθήκανε και 160 MiG-15 και 43 χειριστές.

Το τρίτο και τελευταίο έτος του πολέμου 1953

Από την αρχή του έτους μέχρι το τέλος στις 27 Ιουλίου που έλαβε τέλος και η αεροπορική δραστηριότητα της σοβιετικής αεροπορίας στη Κορέα, οι πιλότοι του 64ου Αεροπορικού Σώματος πολεμήσανε σε 508 ημερήσιες και 59 νυχτερινές αποστολές, ενώ πιστωθήκανε με 123 εναέριες νίκες, με κόστος 76 α/φων MiG και 26 πιλότων.

Στις 14 Ιουλίου οι τρεις σοβιετικοί άσσοι Arkadiy Boytsov(6), Anatoliy Karelin (6) και Mikhail Mikhin (9) τους απονεμήθηκε το μετάλλιο του ηρώα της Σοβιετικής Ένωσης για τις επιτυχείς αποστολές τους στη Κορέα κατά τη χρονική διάρκεια 1952-53.

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου 16 πιλότοι του 64ου Αερ. Σώματος έγιναν άσσοι, ενώ δεκάδες άλλοι πιλότοι θα μπορούσανε να γίνουνε άσσοι εάν μπορούσανε να αποδείξουνε τους ισχυρισμούς τους των καταρρίψεις αμερικανικών α/φων που αναφέρανε.

Σοβιετικές αεροπορικές τακτικές μάχης

Οι πρώτοι σοβιετικοί πιλότοι που πήρανε μέρος στις επιχειρήσεις ήτανε στην πλειοψηφεια τους βετεράνοι του Β’ ΠΠ και αρκετοί απ’ αυτούς άσσοι με δεκάδες καταρρίψεις γερμανικών αεροσκαφών στο ενεργητικό τους.

Παρόλα αυτά το μέτωπο της Κορέας αποδείχθηκε ένα μέρος όπου καινούργιες τακτικές δοκιμαστήκανε και καινούργιοι άσσοι δημιουργηθήκανε.

Εξάλλου η σοβιετική αεροπορία είχε περάσει στην εποχή των jet με ένα σύγχρονο α/φος στις τάξεις της όπως το MiG-15.

Οι σοβιετικοί πιλότοι πατούσανε πάντα σε ζευγάρια με τον Νο1 να επιτίθεται στον στόχο και τον Νο2 να καλύπτει τον συνάδελφο του.

Συνήθως οι μοίρες πατούσανε σε σχηματισμούς των έξι α/φων τα οποία σχηματίζανε τρία ζευγάρια από MiG-15, με το πρώτο ζευγάρι να πραγματοποιεί την επίθεση στα εχθρικά α/φη, το δεύτερο ζευγάρι να καλύπτει το πρώτο και το τρίτο ζευγάρι να παραμένει ψηλότερα για να επιτεθεί σε κάποιο εχθρικό α/φος που θα ξέκοβε από τον σχηματισμό του.

Επίσης οι σοβιετικοί πιλότοι είχανε λάβει αυστηρή εντολή την οποία τηρούσανε όλοι οι ιπτάμενοι και η οποία έλεγε ότι δεν έπρεπε να πετάνε πάνω από εχθρική περιοχή ώστε σε περίπτωση κατάρριψης τους να μη συλληφθουν από τους Αμερικανούς.

Στις αερομαχίες με τα αμερικανικά F-86 τα σοβιετικά MiG-15 εκμεταλλευότανε το υψος των 50.000 ποδων στο οποίο μπορούσανε να φτάσουνε και στο οποίο δε μπορούσανε να τους ακολουθήσουνε τα F-86 και στη συνεχεία προέβαιναν σε αιφνιδιαστική επίθεση από ψηλά και με μεγάλη ταχύτητα στα εχθρικά μαχητικά αλλά και στα βομβαρδιστικά όπως τα Β-29 χωρίς να έχουνε περιθώρια αντίδρασης οι Αμερικανοί χειριστές.

Ένα ακόμα τέχνασμα το οποίο εφαρμόζανε οι σοβιετικοί πιλότοι όταν είχανε στην ουρά τους κάποιο αμερικανικό α/φος ήτανε να βάζουν το MiG-15 σε απώλεια στήριξης ώστε το α/φος τους να πέφτει σε περιδίνηση, μια κατάσταση στην οποία δε μπορούσανε τα αμερικανικά α/φη να τους ακολουθήσουνε με αποτέλεσμα να ξεφεύγουνε από τους διώκτες τους.

Βέβαια αυτή η τακτική ήτανε ταυτόχρονα και επικίνδυνη για το χειριστή που την εφάρμοζε γιατί σε περίπτωση που δε μπορούσε να επαναφέρει το MiG σε κανονική πτήση έπρεπε να το εγκαταλείψει αμέσως. Τέλος οι σοβιετικοί αεροπόροι απέφευγαν να εμπλέκονται με τα α/φη όπως τα F-86 Sabre στο οριζόντιο επίπεδο γιατί εκεί πλεονεκτούσαν τα Αμερικανικά α/φη.

Πάντως συμφωνά με τα λεγόμενα του E Pepelyev η όλη επιτυχία μιας αερομαχίας είναι τα δυο με τρία δευτερόλεπτα που θα βρεθείς σε πλεονεκτική θέση και θα καταρρίψεις τον εχθρό.

LEV Kirilovich Shchukin

Ο τρίτος καλύτερος άσσος της Κορέας συμμετείχε σε 212 αποστολές και πήρε μέρος σε 17 εναέριες μάχες και κατάφερε 15 επιτυχίες αλλά και ο ίδιος καταρρίφθηκε δυο φορές.

Κύριο χαρακτηριστικό του ήτανε ότι πολεμούσε με πολύ πείσμα μέχρι να καταφέρει να πετύχει μια κατάρριψη. Μια από τις μεγάλες αερομαχίες μεταξύ 25 F-86 και 30 MiG-15 στις 17 Ιουνίου 1951 την οποία περιγράφει ο ίδιος : « πήραμε διαταγή να απογειωθούμε για να αντιμετωπίσουμε αμερικανικά Sabre.

Η μοίρα μας είχε ρόλο αναχαίτισης, ενώ άλλες δυο μοίρες θα πραγματοποιούσανε επίθεση στα βομβαρδιστικά και στα α/φη κρούσης. Όταν τα συναντήσαμε ήτανε λίγα παραπάνω από εμάς και αρχίσανε αμέσως την επίθεση.

Όταν κοίταξα πίσω μου διαπίστωσα ότι ένα Sabre έβαλλε εναντίον μου. Βύθισα το α/φος μου κατευθείαν και φώναξα στον ασύρματο στο Νο2 Anatoli Ostapovsky ‘ Ostan κρατήσου!’ ο αμερικάνος πιλότος προσπάθησε να με ακολουθήσει όμως με εγκατάλειψε.

Έτσι και εγώ έστρεψα το α/φος μου προς το μέρος του και έριξα και με τα τρία πυροβόλα μου.

Αμέσως είδα να φεύγουνε κομμάτια και από το Sabre και να βγαίνει άσπρος καπνός…» ο ίδιος συνεχίζει να εξηγεί πως καταρρίφθηκε « επειδή ο Ostapovsky κατά τη διάρκεια της μάχης έχασε το α/φος μου, πήρα το δρόμο της επιστροφής μόνος μου.

Τότε ξαφνικά ένιωσα πυρά να χτυπάνε το α/φος μου, άρχισε να σπάει η καλύπτρα μου, ενώ αίματα γεμίσανε το πιλοτήριο μου, εγώ κατάφερα να εγκαταλείψω το α/φος μου, αλλά τα τέσσερα Sabre που μου επιτεθήκανε συνεχίσανε να με πολυβολούν».

Ο Shchukin έμεινε στο νοσοκομείο για ένα μήνα και επέστρεψε στις πτήσεις στις 29 Αυγούστου όπου κατάρριψε και ένα βρετανικό Meteor.

Αλλά η ποιο σημαντική νίκη του Shchukin συνέβη στις 2 Οκτωβρίου του 1951 όταν προσέτρεξε για βοήθεια του συντρόφου του λοχαγού Morozov, ο οποίος όμως εγκατέλειψε το χτυπημένο α/φος του, παρόλα αυτά καταδίωξε τα αμερικανικά F-86E που χτυπήσαν το συνάδελφο του, προκαλώντας τόσο βαριές ζημιές σε ένα απ’ αυτά, ώστε μετά από τη προσγείωση του το F-86 διαγράφτηκε από τη δύναμη της USAF.

Ο Οκτώβριος του 51 ́ητανε αρκετά επιτυχημένος για τον Shchukin αφού πέτυχε συνολικά τέσσερα α/φη των Ην. Εθνών με αποτέλεσμα να ανακηρυχθεί ηρώας της σοβιετικής ένωσης στις 13 Νοεμβρίου 1951.

Στις 11 Ιανουαρίου του 1952 καταρρίφθηκε για δεύτερη φορά από τον Αμερικανό άσσο συνταγματάρχη Gabreski, αλλά κατάφερε να προσγειωθεί βαριά τραυματισμένος.

Αποστρατεύτηκε το 1977 έχοντας διατελέσει στρατιωτικός σύμβουλος σε πολλές ασιατικές χώρες.

Sergei Makarovich Kramarenko

O τέταρτος καλύτερος άσσος του πολέμου, συμμετείχε στη Κορέα , όντας ήδη άσσος του B’ΠΠ ( με έξι καταρρίψεις στο ενεργητικό του).

Συμμετείχε επίσης στη μεγάλη αερομαχία που έλαβε χώρα πάνω από τον ποταμό Γιαλού όπου η μονάδα του, το 176ο Αερ. Σύνταγμα αντιμετώπισε 100 αμερικανικά α/φη και στη οποία ισχυρίστηκε τη κατάρριψη ενός F-84.

Στις 23 Σεπτεμβρίου δέχτηκε την επίθεση τριών Sabre, στη προσπάθεια του όμως να ξεφύγει από τους διώκτες του, μπήκε σε ένα σύννεφο και από τύχη βρέθηκε πίσω από δυο F-86 από τα οποία κατάρριψε το ένα απ’ αυτά και στη συνεχεία βούτηξε προς το υδροηλεκτρικό φράγμα του SUIHO γνωρίζοντας ότι υπάρχουν αντιαεροπορικά πυροβόλα.

Όταν τα αντιαεροπορικά των 85 και 100mm αρχίσανε να βάλουν τότε τα Sabre σταματήσανε τη καταδίωξη και ο Kramarenko επέστρεψε στο αεροδρόμιο του Antung χωρίς περαιτέρω προβλήματα.

Στις 1η Δεκεμβρίου του 51’ σε μια εναέρια ενέδρα του 176ου Αερ. Συντάγματος οι σοβιετικοί πιλότοι συνέτριψαν τα βρετανικά Meteor καταρρίπτοντας τρία από αυτά και προκαλώντας φθορές σε άλλα τέσσερα Meteor.

Τον Ιανουάριο του 1952 ηρθε η σειρά να γίνει το θύμα και να εγκαταλείψει το MiG που πετούσε, αφού υστέρα από τις βολές ενός F-86E του James’s B. Raedel (με τρεις επιτυχίες εναντίον MiG), έπεσε με το αλεξίπτωτο του και περισυλλέγει από βόρειο κορεατες αγρότες. Μετά από 104 πολεμικές αποστολές και 13 επιτυχίες του απονεμήθηκε το μετάλλιο του ηρώα της σοβιετικής ένωσης στις 22 Απριλίου του 1952.

Nikolai Ivanovich Ivanov

O Nikolai Ivanov ήτανε ένας από τους πολλούς βετεράνους του Β’ ΠΠ που πολεμήσανε και στη Κορέα. Στη πραγματικότητα ήτανε και άσσος και των δυο πολέμων , αφού κατά τη περίοδο 1944-45 κατέρριψε έξι γερμανικά α/φη.

Όταν η μονάδα του, το 726ο Αερ. Σύνταγμα της 133ης Αερ. Μεραρχίας έφτασε στη Κορέα τον Ιούνιο του 1952, η κατάσταση στον αέρα της Κορέας για τους σοβιετικούς πιλότους ήτανε αρκετά δύσκολη.

Οι έμπειροι ‘Honchos’ της περιόδου 1950-51 είχανε αντικατασταθει από τους απείρους πιλότους των Αεροπορικών Μεραρχιών 97 IAD και 190 IAD οι όποιοι βρήκανε το δάσκαλο τους από τους καλά εκπαιδευομένους Αμερικανούς πιλότους… ο Νikolai πέτυχε το πρώτο του Sabre στις 16 Ιουλίου του 1952 και ήτανε ένα F-86E του Richard Drezen ο οποίος δυστυχώς χάθηκε μαζί με το α/φος του.

Δυο εβδομάδες αργότερα η μοίρα του με δώδεκα MiG ενεπλάκη με την 336η Μοίρα που ήτανε εξοπλισμένη με F-86.

Κατά τη διάρκεια της καταδίωξης του από εχθρικά α/φη έπεσε σε απώλεια στήριξης, αλλά βλέποντας ότι συνεχίζουνε να τον ακολουθούνε ξαναέριξε το α/φος του σε απώλεια στήριξης αυτή τη φορά επίτηδες όπως δήλωσε ώστε να αναγκάσει τα εχθρικά α/φη να τον προσπεράσουνε κάτι το οποίο πέτυχε!

Ο ίδιος περιγράφει αυτό το τέχνασμα: « μάθαινα στους πιλότους μου συχνά πώς να ρίχνουν το α/φος τους σε απώλεια στήριξης και πώς να το επαναφέρουν ξανά σε ευθεία πτήση.

Όταν κάποιο Sabre με καταδίωκε με αυτή τη τακτική κατάφερνα να το φέρω μπροστά μου, στη συνέχεια έβαλα με τα πυροβόλα μου μια η δυο φορές και το κατέρριπτα.». Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1952 όταν απογειώθηκε από το αεροδρόμιο του Antung ο πύργος ελέγχου τον ενημέρωσε ότι το αεροδρόμιο δέχεται επίθεση από α/φη F-86.

Ο Ivanov έστρεψε το α/φος του προς το αεροδρόμιο και επιτέθηκε στα F-86, ξαφνιάζοντας τους πιλότους τους και μάλιστα κατάφερε να καταρρίψει και ένα από αυτά, του οποίου ο πιλότος William C. Sney το εγκατέλειψε επιτυχώς και στη συνεχεία διασώθηκε από αμερικανικό ελικόπτερο ερευνάς και διάσωσης.

Για αυτή του τη πράξη ο Ivanov παρασημοφορηθηκε με το μετάλλιο ΛΕΝΙΝ και ταυτόχρονα προηχθει σε ταγματάρχη.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, στη Κορέα αναγκάστηκε να επιστρέψει στη σοβιετική ένωση και να νοσηλευτεί λόγω ενός παλαιού τραύματος από τον Β’ ΠΠ. Επέστρεψε τον τελευταίο μήνα του πολέμου πραγματοποιώντας ακόμα δυο καταρρίψεις…

Η σοβιετική παρουσία πάνω από τους ουρανούς της Κορέας για πολλά χρόνια ήτανε μυστική ακόμα και μετά τη λήξη του ψυχρού πολέμου.

Τα τελευταία χρόνια με την έκδοση αυτοβιογραφιών των σοβιετικών άσσων που συμμετείχανε στις αεροπορικές επιχειρήσεις στη Κορέα και την αποδέσμευση των σοβιετικών αρχείων έγιναν γνωστές σχεδόν όλες οι πτυχές της συμμετοχής της σοβιετικής αεροπορίας στο τριετή πόλεμο της Κορέας.

Από τη πρώτη κιόλας στιγμή έγινε αντιληπτό από τους Αμερικανούς πιλότους ότι οι πιλότοι των MiG που αντιμετωπίζανε και με τις τακτικές που εφαρμόζανε δε θα μπορούσανε να είναι Κινέζοι πόσο μάλλον βόρειο-κορεατες.

Δεν είναι τυχαίο το ότι κατά τη διάρκεια του πολέμου, με την εισαγωγή κινεζικών και βόρειο-κορεατικών πληρωμάτων πίσω από τα χειριστήρια των MiG οι επιτυχίες των Αμερικανών πιλότων αυξήθηκαν κατακόρυφα.

Συνολικά στα τρία χρόνια του πολέμου 52 σοβιετικοί πιλότοι καταφέρανε να γίνουνε άσσοι πετυχαίνοντας περισσότερες από πέντε καταρρίψεις και συνολικά 418 βρετανικών και αμερικανικών α/φων.

Οι σοβιετικοί πιλότοι έχοντας αποκτήσει σημαντική εμπειρία από τον Β’ ΠΠ καταφέρανε ένα γερό πλήγμα στην αμερικανική αεροπορία κατά κύριο λογο, αφού συμφωνά με τις μαρτυρίες των σοβιετικών πιλότων περισσότερα από 1.000 αεροσκάφη των ηνωμένων εθνών καταρριφθήκανε πάνω από τη Κορέα.

Καθημερινά μεγάλοι αριθμοί σοβιετικών MiG περνούσανε τον ποταμό Γιαλού και εισερχότανε στη ‘κοιλάδα των MiG’ για να αντιμετωπίσουνε αντιστοίχους μεγάλους σχηματισμούς α/φων όπως τα F-86 η τα F-84 με αποτέλεσμα να επακολουθούνε μεγάλες αερομαχίες όπου ένα στιγμιαίο λάθος από κάποιο πιλότο μπορούσε να ήτανε και μοιραίο για τον ίδιο.

Παρά τις μεγάλες απώλειες που υπέστη η USAF στα τρία χρόνια του πολέμου η αριθμητική και ποιοτική υπεροχή της USAF ήτανε πάντα δεδομένη. Ακόμα και όταν το 1953 στο τέλος του πολέμου ο αριθμός των κινεζικών και σοβιετικών MiG-15 που βρισκότανε στη Μαντζουρία έφτανε περίπου τα 600, ακόμα και τότε ο αριθμός των α/φων των ηνωμένων εθνών υπερέβαινε τα 1.000.

Λόγω της μεγάλης ‘κίνησης’ που υπήρχε στους ουρανούς της Κορέας, υπήρχε σχεδόν πάντα η δυνατότητα και για τις δυο πλευρές να εμπλέξουν κάποιο στόχο. Αν και οι δυο πλευρές φροντίζανε πάντα να υποβαθμίζουνε τις απώλειες τους και να ανεβάζουν των αριθμό των επιτυχιών τους πλασματικά ώστε να παρουσιάζουνε μια πλαστή εικόνα για την αεροπορική σύγκρουση στη Κορέα.

Ακόμα και σήμερα ο πραγματικός αριθμός των καταρρίψεων που πετύχανε οι σοβιετικοί και οι Αμερικανοί συνάδελφοι τους δε μπορούνε να διασταυρωθούνε με απόλυτη ακρίβεια.

Η χρηματική αμοιβή των 1.500 ρουβλιών που ελάμβανε κάθε σοβιετικός πιλότος για κάθε επιτυχή κατάρριψη, ίσως οδήγησε κάποιους πιλότους στο να ισχυριστούν κάποια κατάρριψη ψευδώς, μόνο και μόνο για να εισπράξουνε το ποσό της αμοιβής, αν αναλογιστεί κανείς και την άσχημη οικονομική κατάσταση των σοβιετικών πιλότων.

Η ύπαρξη στη σοβιετική αεροπορία ενός μικρού και ευέλικτου α/φους όπως το MiG-15 βοήθησε επίσης αρκετά τους σοβιετικούς αεροπόρους να πετύχουνε αυτό τον αριθμό καταρρίψεων, αλλά και να αντιμετωπίσουνε επί ίσης όρους τους Αμερικανούς, οι οποίοι με το F-86 στην υπηρεσία τους και την ανώτερη εκπαίδευση τους μπορέσανε να βγουν ασπροπρόσωποι σ’ αυτήν τη πολεμική αναμέτρηση.

Αντίθετα τα πλεονεκτήματα του MiG-15 δε τα εκμεταλλευτήκανε στο έπακρο όπως έπρεπε οι Κινέζοι πιλότοι, οι οποίοι παρότι εκπαιδευτήκανε από σοβιετικούς αεροπόρους δεν αφομοιώσανε πλήρως τις τακτικές τους.

Ένα χαρακτηριστικό που διέκρινε τους σοβιετικούς πιλότους στο πόλεμο της Κορέας ήτανε το ότι δε βλέπανε τους Αμερικανούς πιλότους σαν εχθρούς αλλά σαν ανταγωνιστές σε μια δυναμική αντιπαράθεση των δυο υπερδυνάμεων.

Αυτή η θέση φαίνεται και από τα λόγια του άσσου Aleksandr Pavlovich Smorchkov’s(12 καταρρίψεις): ‘ η συμπεριφορά μας απέναντι στους Αμερικανούς πιλότους ήτανε πολύπλοκη, κατά τη διάρκεια του Β’ ΠΠ ήμασταν σύμμαχοι κατά του Χίτλερ, άρα και στη Κορέα δεν ήμασταν εχθροί αλλά αντίπαλοι.

Το σλόγκαν μας στον αέρα ήτανε το εξής ‘ανταγωνισμός- με οποιωνδήποτε’… η άποψη μου για τους Αμερικανούς πιλότους είναι ότι ήτανε πολλοί καλοί και σε αυτό συμφωνούσανε πολλοί συνάδελφοι μου πιλότοι’.

Συνολικά στα τρία χρόνια που διήρκησε ο πόλεμος στη Κορέα οι σοβιετικές αεροπορικές μονάδες που εναλλασσόταν στο 64ο Αεροπορικό Εκστρατευτικό Σώμα της σοβιετικής αεροπορίας και πήρανε μέρος στις επιχειρήσεις ήτανε δέκα αεροπορικές μεραρχίες και τριάντα ένα συνολικά αεροπορικά συντάγματα.

Τα MiG-15 του 64ο Αερ. Εκστ. Σώμα συμπληρώσανε 60.450 ημερήσιων εξόδων και 2.779 νυχτερινών εξόδων, συμμετείχανε σε 1.683 ημερήσιες αερομαχίες και 107 νυχτερινές εμπλοκές με τα α/φη των ηνωμένων εθνών συμφωνά με τα επίσημα σοβιετικά αρχεία.

Βέβαια αυτή η συμμετοχή στο πόλεμο της Κορέας είχε και ένα βαρύ αντίτιμο για τους σοβιετικούς το οποίο μεταφράζεται σε 335 αεροσκάφη MiG και 120 σοβιετικούς πιλότους, αλλά κανένας σοβιετικός πιλότος δεν έπεσε στα χεριά των Αμερικανών, αλλά και οι ίδιοι οι σοβιετικοί αεροπόροι δεν ήτανε διατεθειμένοι να γίνουνε αιχμάλωτοι πολέμου.

Σήμερα οι τελευταίοι σοβιετικοί επιζώντες πιλότοι μπορούν περήφανα και χωρίς το φόβο του απορρήτου να δηλώνουν ότι είναι οι άσσοι των MiG-15 στη Κορέα.

Evgeniy Pepelyaev O κυνηγός των Sabre

Ο Evgeniy Pepelyaev γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1918 στο Ιrkutsk της Ρωσίας από φτωχούς γονείς. Στα νιάτα του δούλεψε στον σιδηρόδρομο όπως ο πατέρας του, ενώ στη συνεχεία θέλησε να ακολουθήσει τον μεγαλύτερο αδελφό του Κonstantin ο οποίος είχε εισαχθεί στην σοβιετική πολεμική αεροπορία. Το 1938 αποφοίτησε από τη στρατιωτική σχολή πιλότων και μετατέθηκε σε μονάδα στην ανατολική Ρωσία.

Με το ξέσπασμα του Β’ ΠΠ αιτήθηκε πολλές φορές για να μετατεθεί στο μέτωπο, ενώ μετά τον θάνατο του αδελφού του από γερμανικά μαχητικά έγινε περισσότερο πιεστικός αλλά δεν εισακούστηκε.

Αν και το 1943 τοποθέτησε σαν εκπαιδευτής στο 162ο αεροπορικό σύνταγμα, ενώ σε μια αναγνωριστική πτήση παραλίγο να καταρριφθεί από γερμανικά αεροσκάφη, αλλά κατάφερε να επιστρέψει πίσω στη βάση του με πολλές ζημιές στο Υαk-7 που πετούσε.

Συμμετείχε σε 20 πολεμικές αποστολές εναντίον των Ιαπώνων στη Μαντζουρία χωρίς να πετύχει κάποια κατάρριψη. Στη συνέχεια σπούδασε τεχνολογικά στην αεροπορική ακαδημία και το 1947 έγινε αρχηγός επιχειρήσεων στο 196ο αερ. σύνταγμα της 324ης αερ. Μεραρχίας.

Το 1950 ο συνταγματάρχης Pepelyaev σαν διοικητής πλέον του 196th IAP μεταφέρθηκε με τη μονάδα του στη βάση Αntung στη Μαντζουρία της Κίνας για να συμμετάσχει στις αεροπορικές αποστολές πάνω από τη Κορέα.

Στις 20 Μαΐου του 1951 μεταξύ των ωρών 15.00 και 16.00 σε μια μάχη με αμερικανικά Sabre έβαλλε εναντίον ενός F-86A από απόσταση 500-600 μέτρων, το F-86A επέστρεψε χτυπημένο στη βάση του, το οποίο στη συνεχεία διαγράφτηκε από τη δύναμη της USAF.

Στη συνέχεια του πολέμου εξελίχθηκε σε κυνηγό των Sabre ενώ ανέπτυσσε συνεχώς καινούργιες τακτικές στον αέρα, αλλά και σαν διοικητής του 196ου αερ. Συντάγματος αποδείχτηκε εξαιρετικός για τους άνδρες του, γνωρίζοντας πώς να τους χειριστεί αλλά και πώς να τους προστατεύσει στον αέρα. Τελείωσε τον πόλεμο με 19 συνολικές καταρρίψεις αμερικανικών α/φων.

Μετά τον πόλεμο έγινε πιλότος-δοκιμαστής καινούργιων τύπων α/φων αλλά σε μια πτήση ρουτίνας το 1961 υπέστη εγκεφαλική αιμορραγία με αποτέλεσμα να σταματήσει τις πτήσεις και να συνεχίσει την καριέρα του στο αρχηγείο της αεράμυνας στη Μόσχα μέχρι το 1973 οπότε και αποστρατεύτηκε. Συνέχισε να εργάζεται για 12 χρόνια στο κέντρο ανάπτυξης τεχνολογιών της Μόσχας μέχρι το 1983.

Tον Ιούλιο του 1993 μαζί με δυο επίσης άσσους της Κορέας, τον Sergey Kramarenko (13 καταρρίψεις) και τον Dmitriy Oskin (15 καταρρίψεις) επισκεφτήκανε τη βόρεια Κορέα όπου αντιμετωπιστήκανε σαν εθνικοί ηρώες. Τον Απρίλιο του 1952 του απονεμήθηκε και η ανώτερη σοβιετική διάκριση αυτή του σοβιετικού ηρώα για τις επιτυχίες του στο μέτωπο της Κορέας.

MiG-15 Fagot: Ένα αεροσκάφος θρύλος

Το εξαιρετικό και πρωτοποριακό για την εποχή του MiG-15 σχεδιάστηκε από τους Ρώσους μηχανικούς Artem Mikoyan και Mikhail Gurevich από οπού πήρε και το όνομα του.

Άρχισε να σχεδιάζεται από το 1946, ενώ δέχτηκε επιρροές από το γερμανικό αεροσκάφος –jet Τa-183 της Focke-Wulf. Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε στο σχεδιασμό του ήτανε η ανάπτυξη ενός αρκετά ισχυρού και συγχρόνου κινητήρα με τον οποίο θα εφοδιαζότανε το καινούργιο αεροσκάφος.

Οι Ρώσοι μηχανικοί ζητήσανε από τον Στάλιν να απευθυνθεί στην Αγγλία ώστε να τους προμηθεύσουν από την εταιρεία Rolls-Royce ένα αριθμό κινητήρων. Σαν από μηχανής θεός ο Βρετανός υπουργός εμπορίου Sir Stafford Cripps έκανε δεκτό το αίτημα του Στάλιν, να προσφέρει στη Ρωσία την απαιτούμενη τεχνολογία αλλά και τον απαραίτητο εξοπλισμό κατόπιν αδείας.

Οι Ρώσοι τεχνικοί επανασχεδιάσανε το βρετανικό σχέδιο της Rolls-Royce και παρουσιάσανε ένα κινητήρα με κωδικη ονομασία RD-45.

Tα δυο πρότυπα με τη κωδικη ονομασία Ι-310 πετάξανε τον Απρίλιο του 1947, ενώ ενταχθήκανε στη σοβιετική αεροπορία το 1949.

Το MiG-15 ήτανε ένα αεροσκάφος το οποίο ανέπτυσσε ταχύτητα που έφτανε τα 1.040 klm/h(640 mph) με αποτέλεσμα να υπερέχει εναντίον των ελικοφόρων α/φων της εποχής, των πρώτων jet των δυτικών όπως τα F-80 τα οποία ήτανε τα πρώτα jet α/φη της αμερικανικής αεροπορίας και τα βρετανικά Gloster Meteor αλλά κυρίως εναντίον των βομβαρδιστικών όπως τα Β-29.

Ο οπλισμός του MiG-15 ήτανε αρκετά ισχυρός και ήτανε εφοδιασμένο με δυο πυροβόλα των 23mm με 80 βλήματα για κάθε κάνη και ένα των 37mm με 40 βλήματα.

Η πρώτη εξαγωγή του α/φους έγινε στην αεροπορία της Κίνας και στη συνέχεια στην αεροπορία της βορείου Κορέας, ενώ το MiG-15 έφτασε να εξοπλίζει συνολικά 45 αεροπορίες σε όλο το κόσμο.

Γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση στο πόλεμο της Κορέας όπου κατά τη διάρκεια των σκληρών αερομαχιών που διεξάχθηκαν πάνω από τη ́MiG alley’(κοιλάδα των MiG) και σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της σοβιετικής πλευράς, το MiG-15 με σοβιετικούς πιλότους πίσω από τα χειριστήρια κατάφερε περί της 1.100 καταρρίψεις α/φων των ηνωμένων εθνών.

Ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζε το MiG-15 είχε να κάνει με τη κάμερα του φωτο-πολυβόλου του α/φος, με αποτέλεσμα πολλές φορές να μη καταγράφεται η κατάρριψη κάποιου αμερικανικού α/φους, αφού είτε δεν είχε καλή διακριτική ικανότητα ώστε να ξεχωρίζει τι α/φος καταγράφεται η είτε μόλις έβαλλαν τα πυροβόλα του α/φους, η κάμερα σταματούσε να καταγραφεί…ώστε ο σοβιετικός πιλότος δε μπορούσε να πιστωθεί τη κατάρριψη.

Το MiG-15 έναντι του σημαντικότερου του αντιπάλου του στη Κορέα, το F-86 Sabre, υπερείχε καταρχήν σε οπλισμό, αφού το F-86 διέθετε μόνο έξι πολυβόλα των 0.50 ιντσών έναντι των δυο πυροβόλων των 27mm και του ενός πυροβόλου των 37mm.

Επίσης το MiG-15 είχε μεγάλη αντοχή στα πυρά των αμερικανικών α/φων, αφού πολλές φορές οι Αμερικανοί πιλότοι εξαντλούσανε τα πυρομαχικα τους για να ρίξουνε ένα MiG. Αντίθετα τα F-86 δε μπορούσανε να απορροφήσουνε πολλά πλήγματα από τα πυρά των MiG και η κατάρριψη τους από τους σοβιετικούς πιλότους γινότανε με τη χρήση λιγότερων πυρομαχικων.

Το MiG-15 είχε καλύτερο βαθμό ανόδου ενώ έφτανε σε υψόμετρο 15.700 μέτρων έναντι των 14.200 μέτρων του F-86F. Κάτω από το υψόμετρο όμως των 8.000 μέτρων το F-86 μπορούσε να αντιμετωπίσει επάξια το MiG-15, ενώ οι καλύτερες τακτικές των Αμερικανών εξουδετέρωναν την ευελιξία του MiG-15.

Η Αμερική στη προσπάθεια της να αποκτήσει ένα MiG-15 ώστε να το μελετήσει καλύτερα πρόσφερε ως αμοιβή το ποσό των 100.000$ δολαρίων και πολιτικό άσυλο σε όποιον πιλότο θα αυτομολούσε προς τη Δύση.

Τελικά στις 21 Σεπτεμβρίου του 1953 ο βόρειο-κορεατης πιλότος No Kum-Sok προσγειώθηκε στην αεροπορική βάση Kimpo παραδίδοντας στους Αμερικανούς ένα MiG-15, το οποίο έγινε αντικείμενο εκτεταμένης μελέτης από την αμερικανική αεροπορία.

Ήτανε ένα αεροσκάφος δύσκολο στον χειρισμό του, αλλά δύσκολα έπεφτε και σε περιδίνηση, ενώ στις βυθίσεις με μεγάλη ταχύτητα τα αερόφρενα του α/φους ανοίγανε αυτόματα ώστε να μειωθεί η ταχύτητα του και ο πιλότος να μπορέσει να ελέγξει καλυτέρα το αεροσκάφος και να το επαναφέρει από τη βύθιση.

Συνολικά το MiG-15 παράχθηκε σε 12.000 μονάδες και 6.000 επιπλέον παραχθήκανε κατόπιν αδείας από διάφορες χώρες.