Οι Έλληνες είναι παντού και πολλοί αποδείχθηκαν τόσο… πολυμήχανοι, καθώς όταν αναζήτησαν καλύτερη ζωή στο εξωτερικό απέδειξαν ότι με τις ιδέες τους, τη σκληρή δουλειά και μια δόση τύχης μπορούν να καταστούν πρωτοπόροι και ιδιαίτερα επιτυχημένοι.

Η Νέα Υόρκη, μια πολύβουη πόλη προσπαθούσε να διαχειριστεί το οικονομικό κραχ που είχε σκάσει το μακρινό 1929 και οι ευκαιρίες ήταν λιγοστές.

Όμως είχε φτάσει το καλοκαίρι, η εποχή που κλείνουν τα σχολεία και η αναζήτηση δροσιάς -όπως σε κάθε εποχή- ήταν μονόδρομος, ακόμη και το 1932.

Ήταν τότε που έλαμψε το άστρο του Τομ Κάρβελ (Αθανάσιος Θωμάς Καρβέλας). Ο Κάρβελ γεννήθηκε το 1906 στην Αθήνα και σε ηλικία 4 ετών μετανάστευσε με τους γονείς του στη Νέα Υόρκη και όπως οι περισσότεροι ομογενείς, όταν πια μεγάλωσε, προσπαθούσε να κερδίσει τα προς το ζην, κάνοντας τις λεγόμενες δουλειές του ποδαριού, μεταξύ των οποίων ήταν ντράμερ σε μία μπάντα και οδηγός-δοκιμαστής για αυτοκίνητα Studebaker.

Σύμφωνα με την ιστορία του, το 1932 ο Κάρβελ δανείστηκε 15 δολάρια από την τότε κοπέλα του και μελλοντική σύζυγό του, Αγκνες Στιούαρτ και αγόρασε ένα μεταχειρισμένο φορτηγό, από το πίσω μέρος του οποίου πουλούσε παγωτό, το οποίο την εποχή εκείνη, βέβαια, δεν θύμιζε σε τίποτα αυτά που έχουμε δοκιμάσει.

Μια μέρα και συγκεκριμένα την Memorial Day της Νέας Υόρκης, ο ομογενής οδηγούσε το γεμάτο με παγωτό φορτηγό του όταν για κακή του τύχη (ή καλή όπως αποδείχτηκε) έσκασε το λάστιχο.

Το παγωτό άρχισε σιγά σιγά να λιώνει και ο Τομ έτρεξε σε ένα εργαστήρι κεραμικής που ήταν δίπλα για να προμηθευτεί ηλεκτρικό ρεύμα και να σώσει το παγωτό.

Όμως, όταν επέστρεψε στο φορτηγάκι, είδε πολύ κόσμο να έχει μαζευτεί και να ρωτάει τι είδους «μαλακό παγωτό» είναι αυτό. Μέχρι τότε στην Αμερική το παγωτό ήταν αποκλειστικά σκληρής υφής και οι πελάτες είχαν ενθουσιαστεί με τη νέα καινοτομία.

Ο ίδιος, άδραξε την ευκαιρία, έστησε έναν πρόχειρο πάγκο και άρχισε να πουλάει το παγωτό, μέχρι που ξεπούλησε.

Μάλιστα, δημοσιεύματα λένε ότι εκείνη την ημέρα έβγαλε το τεράστιο για την εποχή ποσό των 3.500 δολαρίων, που σε σημερινή αξία ξεπερνά τα 65.000 δολάρια.

Λίγα χρόνια αργότερα ο Κάρβελ αγόρασε το εργαστήρι κεραμικής από το οποίο προσπάθησε να προμηθευτεί ηλεκτρικό ρεύμα και το μετέτρεψε στο πρώτο του σταθερό σημείο πώλησης παγωτού «Carvel». Σύντομα τελειοποίησε την ιδέα του, αφού χάρη στις μηχανικές του γνώσεις έφτιαξε μια μηχανή που διατηρούσε το παγωτό σε μαλακή υφή και κατοχύρωσε τη συγκεκριμένη ευρεσιτεχνία. Ουσιαστικά, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που επινόησε το «παγωτό μηχανής».

Το παγωτό μηχανής του αγαπήθηκε τόσο από το κοινό, ώστε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ξεκίνησε την πρώτη αλυσίδα franchising στον χώρο.

Όχι μόνο κατοχύρωσε το εμπορικό σήμα του, αλλά ίδρυσε και τη δική του σχολή εκπαίδευσης στην τέχνη του παγωτού. Τα καταστήματα Carvel άρχισαν να ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, ενώ ο ίδιος φέρεται να έφερε πρώτος τη λογική του «Buy one, get one free» ή αλλιώς «1+1 δώρο».

Επιπλεόν, ο Κάρβελ ήταν ο πρώτος επιχειρηματίας που εμφανιζόταν στα διαφημιστικά της εταιρείας του, με τις διαφημίσεις αυτές να γίνονται τόσο δημοφιλείς, ώστε μερικοί από τους διασημότερους CEOs της Αμερικής να ακολουθήσουν το παράδειγμά του.

Σε ερώτηση γιατί πρωταγωνιστούσε τα διαφημιστικά φέρεται να είχε πει ότι ήταν η πιο οικονομική αλλαγή.

Ο Κάρβελ πέθανε το 1990 σε ηλικία 84 ετών, όταν η εταιρεία του μετρούσε 700 καταστήματα ανά τις ΗΠΑ, άφησε πίσω του μια αμύθητη περιουσία και δικαίως θεωρείται ο «πατέρας» της παγωτομηχανής παγκοσμίως.