Οι μονομάχοι στην αρχαία Ρώμη ήταν κάτι σαν τους σημερινούς σταρ του σινεμά ή του αθλητισμού. Έμπαιναν στην αρένα, ο κόσμος τους γνώριζε και ζητωκραύγαζε, κι εκείνοι προσπαθούσαν να τον ψυχαγωγήσουν παλεύοντας είτε μεταξύ τους, είτε με άγρια ζώα.

Κάποιοι από αυτούς ήταν φυλακισμένοι, που ήθελαν κάποια στιγμή να κερδίσουν την ελευθερία τους. Αλλά υπήρχαν και πολλοί εθελοντές που ήθελαν να δείξουν πόσο άξιοι ήταν στη μάχη και να γίνουν διάσημοι.

Τόσο διάσημοι που οι Ρωμαίοι αγόραζαν λίγο από τον ιδρώτα τους και λίγο από το αίμα τους. Για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο.

Οι μονομάχοι, ακόμα και αν αρχικά ήταν σκλάβοι, ήταν κάτι σαν τους σημερινούς ποδοσφαιριστές ή ηθοποιούς. Πόσες φορές έχετε ακούσει ότι κάτι που ακούμπησε ένας σταρ, οι μερικές τρίχες από τα μαλλιά του, πουλήθηκαν σε θαυμαστές;

Το ίδιο συνέβαινε με τον ιδρώτα και το αίμα των μονομάχων.

Ο ιδρώτας και η βρωμιά από τα δέρματα τους μετά τη μάχη, τοποθετούνταν σε μικρά φιαλίδια. Αυτά πωλούνταν έξω από την αρένα, με πελάτισσες συνήθως τις πλούσιες γυναίκες. Και δεν ήταν απλά για να μπει σε μια συλλογή. Κι αυτό γιατί οι Ρωμαίοι πίστευαν πως ο ιδρώτας ήταν αποτελεσματικότατο αφροδισιακό.

Ναι, καλά διαβάσατε. Όσο πιο διάσημος ήταν ο μονομάχος, τόσο πιο αποτελεσματικός θεωρούσαν πως ήταν ο ιδρώτας του. Οι γυναίκες επίσης, χρησιμοποιούσαν το περιεχόμενο του φιαλιδίου και ως κρέμα προσώπου, για πιο… λαμπερό δέρμα. Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια ο ιδρώτας αναμειγνυόταν με λάδι, για καλύτερη συνοχή και δράση.

Το αίμα ήταν εξίσου δημοφιλές. Πωλούνταν κι αυτό σαν αφροδισιακό, ενώ πίστευαν ότι φέρνει τύχη στον γάμο. Το αίμα το κατανάλωναν σχεδόν αμέσως, είτε σκέτο, είτε μαζί με κόκκινο κρασί. Τέτοιο σουξέ οι μονομάχοι…