Αυτό που ήταν εκπληκτικό δεν ήταν μόνο η ίδια η ανακάλυψη, αλλά και το γεγονός ότι, παρά το γεγονός ότι τα οστά ήταν εξαιρετικά υποβαθμισμένα, οι επιστήμονες μπόρεσαν να ανακατασκευάσουν λεπτομέρειες σχετικά με τη σύντομη ζωή του παιδιού, την υγεία του, ακόμη και τη μητρική καταγωγή του.

Τα λείψανα του παιδιού ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια αρχαιολογικών ανασκαφών πριν από ένα κατασκευαστικό έργο. Ο σκελετός ήταν σε πολύ κακή κατάσταση, με μόνο μερικές οδοντικές στεφάνες και μικρά θραύσματα οστών να έχουν διατηρηθεί. Η υποβάθμιση των σκελετικών υπολειμμάτων είναι ένα κοινό πρόβλημα στην αρχαιολογία, ειδικά στην περίπτωση των παιδιών, των οποίων τα οστά είναι πιο εύθραυστα , εξηγούν οι ερευνητές στη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Archaeological Science .

Με την πρώτη ματιά, αυτά τα ερείπια δεν φαινόταν να υπόσχονται πολλές πληροφορίες, αλλά η ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τους Owen Alexander Higgins και Francesco Fontani από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνια αποφάσισε να εφαρμόσει έναν συνδυασμό προηγμένων τεχνικών για να εξαγάγει όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες.

Τα δόντια, χάρη στην υψηλή αντοχή τους στο χρόνο, έγιναν το κλειδί για την αποκάλυψη του μυστηρίου. Οι ερευνητές ανέλυσαν δύο δόντια , έναν βρεφικό γομφίο και έναν μόνιμο γομφίο που εξακολουθούσε να αναπτύσσεται όταν πέθανε το παιδί.

Μέσω μικροσκοπικής μελέτης, μπόρεσαν να μετρήσουν τις «γραμμές ανάπτυξης» στο οδοντικό σμάλτο, παρόμοιες με τους δακτυλίους των δέντρων, γεγονός που τους επέτρεψε να υπολογίσουν με μεγάλη ακρίβεια την ηλικία του παιδιού κατά τον θάνατο: περίπου 17 μηνών . Παρά την περιορισμένη διατήρηση των σκελετικών στοιχείων, η συνδυασμένη εφαρμογή προηγμένων βιοανθρωπολογικών τεχνικών απέδειξε το εγγενές πληροφοριακό δυναμικό ακόμη και σε λίγα μόνο διατηρημένα ανατομικά στοιχεία , αναφέρει η μελέτη.

Δεν βρήκαν σημάδια σοβαρής ασθένειας στα δόντια, γεγονός που υποδηλώνει ότι το μωρό και η μητέρα του απολάμβαναν σχετικά καλή υγεία κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και των πρώτων μηνών της ζωής τους.

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις ήταν ο προσδιορισμός του φύλου του βρέφους, καθώς τα οστά δεν είχαν διατηρηθεί επαρκώς για την παραδοσιακή ανάλυση. Οι επιστήμονες εξέτασαν ένα θραύσμα οδοντικού σμάλτου και βρήκαν ένα συγκεκριμένο πεπτίδιο που υπάρχει μόνο στα αρσενικά, επιβεβαιώνοντας έτσι ότι επρόκειτο για αγόρι .

Μια μυστηριώδης, ασυνήθιστη γενεαλογία
Αν και τα θραύσματα οστών διατήρησαν ελάχιστα το DNA, οι ερευνητές κατάφεραν να ανακατασκευάσουν σχεδόν πλήρως το μιτοχονδριακό γονιδίωμα του παιδιού (το οποίο κληρονομείται μέσω της μητρικής γραμμής) και ανακάλυψαν ότι το μωρό ανήκε σε μια απλοομάδα που ήταν ασυνήθιστη στην Ιταλία της Εποχής του Χαλκού : V+@72 , η οποία σχετίζεται με ομάδες Σάμι στη βόρεια Ευρώπη και πληθυσμούς κατά μήκος των ακτών της Κανταβρίας στην Ιβηρική Χερσόνησο.

Αυτή η απλοομάδα είναι σπάνια μεταξύ των σύγχρονων Ευρωπαίων και έχει καταγραφεί μόνο σε ένα άλλο αρχαίο άτομο, από μια νεκρόπολη στη Σαρδηνία , εξηγούν οι συγγραφείς. Στην πραγματικότητα, η απλοομάδα V υπάρχει μόνο στο 4% των σύγχρονων ιθαγενών Ευρωπαίων , και ο υποτύπος V+@72 είναι ακόμη πιο σπάνιος.

Είναι πιθανό η μητρική οικογένεια του παιδιού να προερχόταν από πολύ μακρινά μέρη, αν και χρειάζονται περαιτέρω μελέτες για να επιβεβαιωθεί αυτό, γεγονός που υποδηλώνει εκτεταμένη κινητικότητα ή μετανάστευση κατά τη διάρκεια χιλιάδων ετών και αφηγείται μια ιστορία πολιτισμικών συνδέσεων στην προϊστορική Ευρώπη .