Πηγαίνετε για μια βουτιά ή απολαμβάνετε ένα χαλαρωτικό μπάνιο και σύντομα τα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών σας ζαρώνουν. Αλλά έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί συμβαίνει αυτό;

Μια κοινή παρανόηση είναι ότι τα δάχτυλά μας ζαρώνουν λόγω πρηξίματος που προκαλείται από την απορρόφηση νερού.

Τώρα, οι επιστήμονες έχουν επιβεβαιώσει ότι αυτό δεν ισχύει – αντίθετα, όλα οφείλονται στα αιμοφόρα αγγεία μας.

Ο Γκάι Τζέρμαν, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα βιοϊατρικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Μπίνγκχαμτον της Νέας Υόρκης, στρατολόγησε τρεις εθελοντές για να μουλιάσουν τα δάχτυλά τους για 30 λεπτά.

Όπως αναφέρει η Daily Mail η ομάδα του κατέγραψε τα μοτίβα από «κορυφές» και «κοιλάδες» που σχηματίστηκαν στο βρεγμένο δέρμα. Ανακάλυψαν ότι αυτά τα μοτίβα επαναλαμβάνονταν ως επί το πλείστον όταν τα μουλιάζαμε ξανά 24 ώρες αργότερα.

«Συχνά οι άνθρωποι υποθέτουν ότι αυτές οι ρυτίδες σχηματίζονται επειδή το δέρμα απορροφά νερό, γεγονός που το κάνει να πρήζεται και να λυγίζει», είπε στο The Conversation . «Για να είμαι ειλικρινής, το έκανα κι εγώ για πολύ καιρό.»

Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι στην πραγματικότητα λειτουργεί το αυτόνομο νευρικό μας σύστημα. Αυτό ελέγχει τις ακούσιες κινήσεις μας, όπως την αναπνοή, το ανοιγοκλείσιμο των ματιών και τον καρδιακό παλμό μας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τα αιμοφόρα αγγεία μας συστέλλονται και χαλαρώνουν.

Κανονικά, η θερμοκρασία, τα φάρμακα και αυτά που τρώμε και πίνουμε μπορούν να επηρεάσουν τον τρόπο που συμπεριφέρονται.

«Αυτή η συστολή των αιμοφόρων αγγείων είναι επίσης η αιτία που το δέρμα ζαρώνει μετά από μια μακρά κολύμβηση», είπε ο Δρ. German.

«Όταν τα χέρια και τα πόδια σας έρχονται σε επαφή με το νερό για περισσότερο από λίγα λεπτά, οι ιδρωτοποιοί πόροι στο δέρμα σας ανοίγουν, επιτρέποντας στο νερό να ρέει μέσα στον δερματικό ιστό.»

«Αυτό το πρόσθετο νερό μειώνει την αναλογία αλατιού στο δέρμα. Οι νευρικές ίνες στέλνουν μήνυμα στον εγκέφαλό σας σχετικά με τα χαμηλότερα επίπεδα αλατιού και το αυτόνομο νευρικό σύστημα ανταποκρίνεται συστέλλοντας τα αιμοφόρα αγγεία.

«Η στένωση των αιμοφόρων αγγείων προκαλεί μείωση του συνολικού όγκου του δέρματος, με αποτέλεσμα να σχηματίζονται αυτές οι ξεχωριστές ζάρες.»

«Είναι όπως ένα ξερό σταφύλι που γίνεται ζαρωμένη σταφίδα – έχει χάσει περισσότερο όγκο παρά επιφάνεια.»

Τα πειράματα, που δημοσιεύθηκαν στο Journal of the Mechanical Behavior of Biomedical Materials , επιβεβαίωσαν επίσης μια άλλη θεωρία – ότι οι ζάρες δεν σχηματίζονται σε άτομα που έχουν νευρική βλάβη στα δάχτυλά τους.

Ο Δρ. German αποκάλυψε επίσης ένα άλλο πλεονέκτημα των ζαρωμένων δακτύλων των χεριών και των ποδιών.

Οι ερευνητές έχουν διαπιστώσει ότι το ζαρωμένο δέρμα μπορεί να προσφέρει μεγαλύτερη πρόσφυση κάτω από το νερό σε σύγκριση με το μη ζαρωμένο λείο δέρμα.

Αυτό θα μπορούσε να κάνει το περπάτημα κατά μήκος μιας υποβρύχιας επιφάνειας ευκολότερο, με λιγότερες πιθανότητες ολίσθησης. (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ)