Το cuju που θεωρείται ως αρχαία μορφή ποδοσφαίρου , χόμπι, αλλά και πολιτικό εργαλείο, έπαιξε εξέχοντα ρόλο στη σφυρηλάτηση πολιτιστικών και κοινωνικών δεσμών στην Κινεζική Αυτοκρατορία.

Μια μελέτη που παρουσιάστηκε πρόσφατα από τον Enzo H. Smith στο ετήσιο Συνέδριο Νέων Ερευνητών στο Πανεπιστήμιο του Πόρτλαντ αναλύει αυτό το προγονικό παιχνίδι, την προέλευσή του και την εξέλιξή του σε σύμβολο ενότητας στην ασιατική χώρα για περισσότερα από χίλια πεντακόσια χρόνια.

Είναι ενδιαφέρον ότι το Cuju δεν προήλθε ως ψυχαγωγία, αλλά ως ένα είδος σωματικής άσκησης . Εμφανίστηκε γύρω στον 3ο αιώνα π.Χ., κατά την περίοδο των συνεχών πολέμων μεταξύ των εμπόλεμων κρατών , για να βοηθήσει τους στρατιώτες να αναπτύξουν ευκινησία, ακρίβεια και δύναμη στα πόδια. Η πρώτη αναφορά βρέθηκε σε ένα στρατιωτικό εγχειρίδιο ασκήσεων της δυναστείας Χαν, το Zhan Guo Ce (Στρατηγικές των εμπόλεμων κρατών), που γράφτηκε μεταξύ του 5ου και του 3ου αιώνα π.Χ.

Όπως πολλοί αναγνώστες ίσως μαντεύουν, οι κανόνες του Cuju επέτρεπαν στους παίκτες να χτυπούν την μπάλα —φτιαγμένη από δέρμα γεμισμένο με φτερά και τρίχες— μόνο με τα πόδια τους, χωρίς να χρησιμοποιούν τα χέρια τους . Ο στόχος ήταν να την βάλουν σε ένα μικρό δίχτυ τοποθετημένο σε ύψος περίπου 10 μέτρων ανάμεσα σε δύο στύλους από μπαμπού.

Αρχικά περιορισμένο σε στρατώνες και στρατιωτικά στρατόπεδα, σύντομα εξαπλώθηκε στην κοινωνία των πολιτών. Έτσι, κατά τη διάρκεια της δυναστείας Χαν (206 π.Χ.–220 μ.Χ.), το παιχνίδι είχε ήδη γίνει μέρος της καθημερινής ζωής στην αυτοκρατορική αυλή και μεταξύ των ελίτ, και άρχισε επίσης να παίζεται σε πλατείες και δρόμους πόλεων και χωριών.

Σύμφωνα με τον Σμιθ, σε μια περιοχή τόσο απέραντη όσο η αρχαία Κίνα, η οποία περιλάμβανε λαούς διαφορετικών γλωσσών, θρησκειών και εθίμων, το να κάνουν όλους να αισθάνονται μέρος της ίδιας χώρας ήταν ένα πολύπλοκο έργο. Εκεί έπαιξε καθοριστικό ρόλο το Cuju.

Η αυτοκρατορική κυβέρνηση προώθησε με ενθουσιασμό την πρακτική της , κατανοώντας πλήρως ότι συνέβαλε στην ενίσχυση της κρατικής συνοχής. Στην αυλή, οι αυτοκράτορες οργάνωναν αγώνες για να δείξουν την εγγύτητά τους με τον λαό ή για να ανταμείψουν τους πιστούς αξιωματούχους. Στις πόλεις, οι αθλητικές εκδηλώσεις βοηθούσαν στη διατήρηση της αρμονίας μεταξύ των κατοίκων από διαφορετικές περιοχές.

Το Cuju εξελίχθηκε επίσης ως μορφή τέχνης. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Τανγκ (618–907), έγινε ένα εκλεπτυσμένο θέαμα με περίτεχνους κανόνες και εξελιγμένες τεχνικές. Εμφανίστηκαν επαγγελματικές ομάδες παικτών , ακόμη και με προπονητές και χορηγούς, ειδικά στην πόλη Linzi, την πρωτεύουσα του αρχαίου κράτους Qi. Οι καλύτεροι παίκτες απέκτησαν φήμη παρόμοια με αυτή των ηθοποιών ή των μουσικών.

Κατά τη διάρκεια κάθε αγώνα, όλοι μιλούσαν την ίδια γλώσσα—τη γλώσσα της μπάλας—ανεξάρτητα από επαρχία, εθνικότητα ή προφορά. Επικρατούσε ευγένεια και σεβασμός, με την αντιαθλητική και την εχθρική συμπεριφορά να τιμωρούνται. Σταδιακά, αναδύθηκε ένα αίσθημα κοινότητας γύρω από το παιχνίδι.

Οι αγώνες παίζονταν με πολύχρωμες στολές, με χορογραφημένες κινήσεις και μουσική, και προστίθεντο παραλλαγές για να γίνουν πιο διασκεδαστικοί. Μερικές φορές εισήχθησαν εμπόδια ή το παιχνίδι παιζόταν σε μικρούς χώρους για να αναδειχθεί μεγαλύτερη δεξιοτεχνία. Έπαιζαν επίσης γυναίκες, και φυσικά, όποια σημάδευε τα περισσότερα γκολ κέρδιζε . Αν και όχι πάντα, καθώς ορισμένοι αγώνες έδιναν προτεραιότητα στην δεξιοτεχνία έναντι του σκοραρίσματος.

Ουσιαστικά, το Cuju ταιριάζει με τα ενσαρκωμένα ιδανικά της κομψότητας, της πειθαρχίας και της ομορφιάς, σύμφωνα με το κομφουκιανό ιδανικό της εποχής . Αφορούσε την άσκηση της αρετής μέσω της κίνησης.

Αλλά η τύχη του Cuju άλλαξε με την πάροδο του χρόνου. Κατά τη διάρκεια της δυναστείας Song (960–1279), το άθλημα έφτασε στο αποκορύφωμά του και ήταν σύνηθες να βλέπεις αγώνες σε δημόσιες πλατείες, σχολεία, ακόμη και σε αυλές ναών . Μετά την εισβολή των Μογγόλων και την άνοδο της δυναστείας Yuan (1271–1368), το άθλημα έχασε την επίσημη εύνοια.

Σταδιακά, άρχισε να θεωρείται ως μια μη παραγωγική απόσπαση της προσοχής και ορισμένοι ηγεμόνες την απαγόρευσαν επειδή συνδεόταν με υπερβολική αναψυχή. Αν και επέζησε σε ορισμένες αγροτικές περιοχές ή ως μέρος της λαογραφίας, δεν ανέκτησε ποτέ την κεντρική θέση που κατείχε για αιώνες.

Στην Ιαπωνία, γύρω στον 2ο αιώνα μ.Χ., εμφανίστηκε επίσης μια παραλλαγή του Cuju που ονομάζεται kemari , η οποία είχε πιο τελετουργικό χαρακτήρα.

Το Cuju είναι η παλαιότερη μορφή παιχνιδιού με μπάλα που παίζεται με τα πόδια για την οποία υπάρχουν τεκμηριωμένα στοιχεία.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ