Ένας από αυτούς πέθανε με ένα συγκλονιστικό μυστικό ακόμα μέσα στο στομάχι του – τι έτρωγε πριν την τελευταία του ανάσα;

Στη βορειοανατολική Κίνα, οι παλαιοντολόγοι ανακάλυψαν δύο μέχρι πρότινος άγνωστα είδη δεινοσαύρων, δύο φτερωτά θηρόποδα που χρονολογούνται πριν από 125 εκατομμύρια χρόνια. Ένα από αυτά τα απολιθώματα περιλαμβάνει άμεσες ενδείξεις θηλαστικών θηρευτών – ένα άνευ προηγουμένου εύρημα που ρίχνει νέο φως στις συμπεριφορές των μικρών σαρκοφάγων δεινοσαύρων στην πρώιμη Κρητιδική περίοδο.

Οι ανακαλύψεις προέρχονται από το Jehol Biota , ένα πλούσιο σε απολιθώματα οικοσύστημα στο σημερινό Lingyuan.

Και τα δύο είδη, Sinosauropteryx lingyuanensis και Huadanosaurus sinensis, αναλύθηκαν σε μια νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό National Science Review από ερευνητές από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κίνας και την Κινεζική Ακαδημία Επιστημών.

Μεταξύ των πιο ασυνήθιστων πτυχών της ανακάλυψης είναι ότι ο Huadanosaurus sinensis αντιπροσωπεύει τόσο ένα νέο είδος όσο και ένα νέο γένος μικρών, φτερωτών θηρόποδων coelurosauria. Αυτοί οι δεινόσαυροι, που ταξινομήθηκαν ως σαρκοφάγα που μοιάζουν με το γένος compsognathid ήταν ευκίνητοι κυνηγοί. Αυτό που κάνει τον Huadanosaurus μοναδικό είναι ότι τα απολιθωμένα υπολείμματά του περιέχουν τους σκελετούς δύο αρχαίων θηλαστικών, που ονομάζονται eutriconodonta(Ευτρικονοδόντα – πρώιμα θηλαστικά) και ευθήρια(γένος θηλαστικών).

Αυτό σηματοδοτεί την πρώτη άμεση απόδειξη της θήρευσης δεινοσαύρων-θηλαστικών που βρέθηκε ποτέ στο Jehol Biota.

Σύμφωνα με τον Qiu Rui, συνεργάτη ερευνητή στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Κίνας και συν-επικεφαλής της μελέτης, «ο Huadanosaurus είχε γερά σαγόνια και ισχυρούς μύες λαιμού, υποδηλώνοντας ότι μπορούσε να σκοτώσει γρήγορα το θήραμα μέσω της ισχυρής του δύναμης δαγκώματος, επιτρέποντάς του να κυνηγάει θηλαστικά αποτελεσματικά».

Το δεύτερο είδος, το Sinosauropteryx lingyuanensis , ανήκει σε ένα προηγουμένως καθιερωμένο γένος αλλά τώρα έχει επιβεβαιωθεί ως νέο είδος λόγω πολλών διακριτών ανατομικών χαρακτηριστικών.

Η μεγάλης κλίμακας σύγκριση της μελέτης 504 ειδών θηρόποδων υποδηλώνει ότι αυτά τα είδη αποτελούν «ένα μοναδικό κλάδο», σύμφωνα με τον Wang Xiaolin, ερευνητή στο Ινστιτούτο Παλαιοντολογίας και Παλαιοανθρωπολογίας Σπονδυλωτών (IVPP) και συν-συγγραφέα της μελέτης.

Αυτή η σύγκλιση του περιβαλλοντικού μετασχηματισμού και της βιολογικής προσαρμογής πιθανότατα συνέβαλε στην ταχεία διαφοροποίηση των αρπακτικών στην περιοχή.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ