Η σχέση μεταξύ του προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ και του Ουκρανού ομολόγου του Βολοντίμιρ Ζελένσκι έχει αναμφισβήτητα βελτιωθεί, αλλά το πραγματικό έπαθλο που επιδιώκει το Κίεβο φαίνεται προς το παρόν ανέφικτο.

Σύμφωνα με το CNN, έπειτα από εννέα μήνες εξαιρετικών διπλωματικών ακροβατικών και συζητήσεων, ο Τραμπ εξακολουθεί να προτιμά να δώσει στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν άλλη μια ευκαιρία να αλλάξει ρότα, αντί για μια απροκάλυπτη στρατιωτική κλιμάκωση.

Υπήρχαν όμως – ανάμεσα στα κολακευτικά κομπλιμέντα και την πεποίθηση ότι μια άπιαστη ειρήνη ήταν κοντά – και μερικά καλά νέα για την Ουκρανία. Ακόμα και η τελευταία λέξη του Τραμπ για το θέμα, σε μια ανάρτηση στο Truth Social καθώς αναχωρούσε για το Mar-a-Lago, πρότεινε μια εκεχειρία κατά μήκος των τρεχουσών γραμμών μάχης, υποδηλώνοντας κάτι που το Κίεβο θα μπορούσε να ανεχθεί σε μεγάλο βαθμό.

«Πρέπει να σταματήσουμε εκεί που βρισκόμαστε. Αυτό είναι σημαντικό, να σταματήσουμε εκεί που βρισκόμαστε και μετά να μιλήσουμε», δήλωσε ο Ζελένσκι στο CNN κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου μετά τη συνάντηση.

Πράγματι, η μέρα θα μπορούσε να είχε πάει πολύ χειρότερα για την Ουκρανία.

Ο Τραμπ απέχει από τη συμφωνία «Αριθμός 9»

Καταρχάς, ο Τραμπ εξήρε τις θανατηφόρες αρετές των Τόμαχοκ, άλλωστε η προμήθεια τους ήταν το θέμα της συνάντησής του με τον Ζελένσκι. «Γι’ αυτό είμαστε εδώ», είπε. «Οι Τόμαχοκ είναι πολύ επικίνδυνοι… Θα μπορούσε να σημαίνει κλιμάκωση – πολλά άσχημα πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν». Ο πρόεδρος έδωσε με ικανοποίηση σήμα ότι μπορεί να δώσει την αφρόκρεμα του οπλοστασίου του στον Ζελένσκι, ώστε η Ουκρανία να μπορέσει να χτυπήσει βαθιά στη Ρωσία.

Ωστόσο, ταυτόχρονα, ο Τραμπ υπονόμευσε τη δική του απειλή, καθιστώντας αμέσως σαφή τη φύση της συμφωνίας ενώπιον του Πούτιν. «Ας ελπίσουμε ότι θα μπορέσουμε να τελειώσουμε αυτόν τον πόλεμο χωρίς να σκεφτόμαστε τους Τόμαχοκ», πρόσθεσε ο Τραμπ. «Νομίζω ότι είμαστε πολύ κοντά σε αυτό».

Η αλήθεια είναι ότι ο Τραμπ πιθανότατα απέχει ακόμη πολύ από τη συμφωνία που ονόμασε «Αριθμός 9», μια αναφορά στον αριθμό των ειρηνευτικών συμφωνιών σε όλο τον κόσμο στις οποίες ισχυρίζεται ότι έχει εμπλακεί. Αλλά η νέα του προσέγγιση – της απειλής πραγματικής στρατιωτικής κλιμάκωσης, μέσω της αμερικανικής τεχνολογίας που αγοράζεται από Ευρωπαίους συμμάχους και στη συνέχεια παρέχεται στην Ουκρανία – θα μπορούσε, με την πάροδο του χρόνου, να φέρει πιο κοντά τη συμφωνία που εξακολουθεί να λέει ότι θέλει ο Πούτιν.

Η απειλή είναι τόσο ψυχολογική όσο και στρατιωτική. Οι ΗΠΑ δεν διαθέτουν τον απαραίτητο εξοπλισμό για να παράσχουν τις «χιλιάδες» Τόμαχοκ που ο Τραμπ είπε ότι αστειεύτηκε με τον Πούτιν την Πέμπτη ότι θα μπορούσε να δώσει στην Ουκρανία. Οι πύραυλοι συνήθως εκτοξεύονται από τη θάλασσα και έτσι, στην καλύτερη περίπτωση, η Ουκρανία θα έπρεπε να περιμένει μήνες για να λάβει μερικές δεκάδες, τους οποίους θα έπρεπε να προσαρμοστεί για να εκτοξεύσει στην ξηρά.

Όπως σημειώνει το CNN, είναι αξιοσημείωτα ακριβά. Η εμβέλειά τους δεν είναι πολύ μεγαλύτερη από τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη που η Ουκρανία εκτοξεύει αυτή τη στιγμή κάθε βράδυ βαθιά στη Ρωσία.

Ο Τραμπ και ο Ζελένσκι φάνηκαν να έχουν συμφωνήσει να αφήσουν τα πράγματα ασαφή: ο Ζελένσκι αρνήθηκε να δώσει λεπτομέρειες σχετικά με τη συνομιλία τους για τα Tomahawk, λέγοντας ότι οι ΗΠΑ δεν ήθελαν κλιμάκωση. Ερωτηθείς αν ήταν αισιόδοξος ή απαισιόδοξος για τους πυραύλους, απάντησε ότι ήταν «ρεαλιστής».

Δεύτερον, ο Τραμπ δεν φοβάται πλέον να παραδεχτεί ότι ο Πούτιν μπορεί να τον κοροϊδεύει – μια σημαντική, αν και καθυστερημένη, επιφοίτηση. Πρόσθεσε: «Έχω κοροϊδέψει σε όλη μου τη ζωή τους τους καλύτερους από αυτούς, και τα κατάφερα πολύ καλά».

Η σύνοδος κορυφής της Βουδαπέστης με τον Πούτιν δεν έχει ακόμη συγκεκριμένη ημερομηνία και φαίνεται να είναι μια ακόμη στιγμή κατά την οποία το Κρεμλίνο μπορεί να επιδιώξει να κερδίσει ακόμη περισσότερο χρόνο. Αλλά ο Πούτιν θα συναντηθεί με έναν πρόεδρο των ΗΠΑ που ίσως γνωρίζει καλύτερα τα δικά του ελαττώματα στην αντιμετώπιση του επικεφαλής του Κρεμλίνου και τι απαιτείται για να τραβήξει την προσοχή της Μόσχας. Ο Τραμπ έχει πλέον λάβει υπόψη τη συμβουλή των Ευρωπαίων συμμάχων: ο Πούτιν απαντά με τον πιο σαφή τρόπο στη βία.

Το αν ο Τραμπ θα υλοποιήσει ποτέ αυτή την απειλή έχει αναμφισβήτητα μικρότερη σημασία στην μεταβαλλόμενη δυναμική της ίδιας της σύγκρουσης. Ο Ζελένσκι κάθισε μπροστά στον Τραμπ σε μια θέση που λίγοι παρατηρητές φαντάζονταν πιθανή την άνοιξη.

Μπορεί ο Πούτιν να αντέξει οικονομικά να αγωνίζεται όλο τον χειμώνα, μέχρι την άνοιξη και το τέταρτο καλοκαίρι, για να επιδιώκει και πάλι ολοένα και πιο μινιμαλιστικούς στόχους; Οι ελλείψεις φυσικού αερίου από τις ουκρανικές επιθέσεις σε διυλιστήρια πετρελαίου, ο αυξανόμενος πληθωρισμός, οι κυμαινόμενες πληρωμές εγγραφής για τους νέους στρατιωτικούς και η συνεχής αποτυχία της Μόσχας να σημειώσει πραγματική πρόοδο, υποδηλώνουν ότι δεν μπορεί.

Οι πρόσφατες αλλαγές είναι λιγότερο καθησυχαστικές για τον Πούτιν. Ναι, η Κίνα εξακολουθεί να τον στηρίζει, αλλά η Ινδία σίγουρα πληρώνει το τίμημα από τις δευτερογενείς κυρώσεις που επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ για τις αγορές ρωσικού πετρελαίου. (Ο Τραμπ άφησε να εννοηθεί ότι η Ινδία αποφάσισε να σταματήσει να αγοράζει ρωσικό πετρέλαιο την Παρασκευή, κάτι που πολλά δημοσιεύματα υποδηλώνουν ότι δεν ισχύει).