Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ προτείνει ότι η αρχαία χρήση της φωτιάς από τους ανθρώπους δεν αφορούσε αρχικά το μαγείρεμα, αλλά τη συντήρηση του κρέατος μέσω καπνίσματος και ξήρανσης. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Δρ.
Μίκι Μπεν-Ντορ, αναλύουν προϊστορικές τοποθεσίες και εθνογραφικές μελέτες, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η φωτιά χρησιμοποιούνταν σποραδικά για την αποτροπή σήψης και την προστασία του κρέατος από θηρευτές. Η μελέτη υπογραμμίζει ότι οι πρώτοι άνθρωποι προσαρμόστηκαν στις ανάγκες τους, χρησιμοποιώντας τη φωτιά αρχικά για τη συντήρηση των τροφίμων, ενώ η χρήση της για μαγείρεμα αναδύθηκε αργότερα.
Πιο αναλυτικά
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Frontiers in Nutrition , ασχολείται με μια από τις πιο επίμονες συζητήσεις στην αρχαιολογία: Ποιος ήταν ο πραγματικός λόγος που οι πρόγονοί μας κατέκτησαν τη φωτιά;
Με επικεφαλής τον Δρ. Μίκι Μπεν-Ντορ και τον καθηγητή Ραν Μπαρκάι από το Τμήμα Αρχαιολογίας και Αρχαίων Πολιτισμών της Εγγύς Ανατολής στο Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, η μελέτη βασίζεται σε μια σχολαστική ανάλυση προϊστορικών τοποθεσιών όπου έχουν βρεθεί πρώιμα στοιχεία χρήσης φωτιάς , καθώς και σε εθνογραφικές μελέτες των σημερινών κοινωνιών κυνηγών-τροφοσυλλεκτών.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, το κλειδί έγκειται στη διατροφή αυτών των ομάδων, η οποία κυριαρχούνταν από κρέας μεγάλων ζώων όπως ελέφαντες, ιπποπόταμους ή ρινόκερους, των οποίων η τεράστια θερμιδική περιεκτικότητα ήταν πολύτιμη για να επιτρέψει την αλλοίωση ή την κλοπή από άλλα σαρκοφάγα ζώα.
Η φωτιά ως εργαλείο συντήρησης, όχι μαγειρέματος
Αν και είναι γνωστό ότι πριν από 400.000 χρόνια η φωτιά χρησιμοποιούνταν ήδη ευρέως για το μαγείρεμα των τροφίμων, για τη θέρμανση και για τον φωτισμό των χώρων, η χρήση της σε παλαιότερες περιόδους έως και πριν από 1,8 εκατομμύρια χρόνια παραμένει μυστήριο .
Στις εννέα παλαιότερες τοποθεσίες όπου υπάρχουν ίχνη φωτιάς, δεν υπάρχουν καμένα κόκαλα ή σημάδια ότι το κρέας μαγειρεύτηκε , εξηγεί ο Δρ. Μπεν-Ντορ. Αυτό μας οδήγησε να σκεφτούμε ότι η φωτιά δεν ήταν κάτι που χρησιμοποιούνταν καθημερινά, αλλά σποραδικά, συνδεόταν με συγκεκριμένες ανάγκες .
Η υπόθεση των ερευνητών είναι ότι, δεδομένης της δυσκολίας διατήρησης μιας φωτιάς εκείνη την εποχή , η οποία απαιτούσε τη συλλογή καυσίμων και τη διατήρησή τους ζωντανή, οι πρώτοι άνθρωποι άναβαν φωτιές μόνο όταν η ενεργειακή απόδοση δικαιολογούσε την προσπάθεια.
Και σε μια εποχή που ένας μόνο κυνηγημένος ελέφαντας μπορούσε να ταΐσει μια ομάδα για εβδομάδες, η προτεραιότητα δεν ήταν το μαγείρεμα αλλά η αποτροπή της σήψης ή της κατανάλωσης του κρέατος από άλλα ζώα. Ήταν ένας θησαυρός που έπρεπε να προστατευτεί , τονίζει ο Μπεν-Ντορ. Το κάπνισμα και η ξήρανση του κρέατος επέτρεπαν τη διατήρησή του για μήνες, κάτι κρίσιμο για την επιβίωση .
Το εύρημα αυτό ταιριάζει με μια ευρύτερη θεωρία που ανέπτυξε η ισραηλινή ομάδα, η οποία συνδέει πολλά προϊστορικά φαινόμενα με την εξάρτηση των ανθρώπων από το κυνήγι μεγάλων ζώων και την προοδευτική παρακμή και εξαφάνιση αυτών των ειδών. Καθώς η μεγαπανίδα εξαφανιζόταν, οι άνθρωποι έπρεπε να προσαρμοστούν σε μικρότερα θηράματα, κάτι που απαιτούσε νέες στρατηγικές , σημειώνει ο καθηγητής Μπαρκάι. Η φωτιά, που αρχικά χρησιμοποιούνταν για συντήρηση, τελικά άρχισε να χρησιμοποιείται και για μαγείρεμα, αλλά αυτό ήταν δευτερεύουσα συνέπεια .
Στην πραγματικότητα, η μελέτη αναφέρει την τοποθεσία Gesher Benot Ya’aqov στο Ισραήλ, όπου βρέθηκαν στοιχεία για ψητό ψάρι που χρονολογούνται πριν από 800.000 χρόνια. Σύμφωνα με τον Barkai, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα παράδειγμα του πώς, από τη στιγμή που η φωτιά έγινε γνωστή για τη συντήρηση του κρέατος, η μαγειρική της χρήση αναδύθηκε σχεδόν χωρίς επιπλέον ενεργειακό κόστος.
