Στην αρχαία Κίνα, η πρακτική του δεσίματος των ποδιών είχε ως στόχο να δημιουργήσει τις λεγόμενες «χρυσές κρίνοι», δηλαδή μικροσκοπικά πόδια που θεωρούνταν σύμβολο ομορφιάς και κοινωνικής θέσης. Αυτή η σκληρή διαδικασία περιλάμβανε το σπάσιμο και το δίπλωμα των ποδιών των κοριτσιών από νεαρή ηλικία, ώστε να φαίνονται ελκυστικά και να υποδηλώνουν σεξουαλική ικανότητα.
Ωστόσο, η αντίληψη ότι τα δεμένα πόδια θα οδηγούσαν σε ισχυρότερους κολπικούς μύες είναι απολύτως λανθασμένη. Η πρακτική αυτή, που συνδέθηκε με την ιδέα της γυναικείας υποταγής και διαθεσιμότητας, έχει σχεδόν εκλείψει σήμερα.
Πιο αναλυτικά
Η αρχαία κινεζική πρακτική του δεσίματος των ποδιών έχει, αυτές τις μέρες, σε μεγάλο βαθμό εξαφανιστεί. Ευτυχώς, καθώς η πρακτική περιελάμβανε το σκληρό σπάσιμο των ποδιών των κοριτσιών από μικρή ηλικία και το δίπλωμα τους, έτσι ώστε, ως ενήλικες, μετά βίας μπορούσαν να υποστηρίξουν το βάρος του σώματός τους.
Τα πόδια έτσι όπως αναπτύσσονταν ήταν συχνά μόλις λίγα εκατοστά. Ωστόσο, ο «χρυσός κρίνος» ή τα «πόδια του λωτού», όπως ήταν γνωστά, οδήγησαν σε ένα «βάδισμα λωτού», ένα είδος βαδίσματος που είχε σκοπό να δείχνει μια γυναίκα πιο ισχυρή σεξoυαλικά – επειδή θα αναπτυσσόταν πιο δυνατοί οι κολπικοί μύες.
Σε περίπτωση που δεν ήταν ξεκάθαρο …. αυτό στην πραγματικότητα δε λειτουργεί καθόλου!
Το σκεπτικό ήταν ότι οι κόλποι των γυναικών έπρεπε να αναπτυχθούν εκπληκτικά για να τις βοηθήσουν να διατηρήσουν την ισορροπία τους στα πόδια που εξελίσσονταν σε ανάπηρα, με αποτέλεσμα το είδος των μυών Kegel που θα μπορούσαν να στραγγαλίσουν μια αγελάδα. Είχε επίσης σκοπό να δείξει ότι μια γυναίκα “χρυσός κρίνος” (όπως ονομαζόταν), ανήκε σε έναν πλούσιο άνδρα που δεν απαιτούσε από αυτή να δουλέψει, απλώς για να είναι σεξoυαλικά διαθέσιμη και να μπορεί να μείνει έγκυος.
