Η Δρομομανία αποτελεί μια ιστορική ψυχιατρική διάγνωση που εμφανίστηκε στην Ευρώπη, κυρίως στη Γαλλία, μεταξύ 1886 και 1909, και χαρακτηρίζεται από την ανεξέλεγκτη επιθυμία για περπάτημα και περιπλάνηση. Το φαινόμενο έγινε γνωστό μέσα από την περίπτωση του Ζαν Αλμπερτ Νταντά, ενός τεχνικού αερίου που, μετά από ένα επικό ταξίδι, βρέθηκε σε κατάσταση σύγχυσης και αμνησίας.
Η ιστορία του Νταντάς προκάλεσε το ενδιαφέρον των ψυχολόγων, οι οποίοι ξεκίνησαν να ερευνούν τη δρομομανία ως μια μορφή διαταραχής που σχετίζεται με την απώλεια μνήμης. Παρά τη δημοτικότητα της, το φαινόμενο φάνηκε να εξαφανίζεται μέχρι το 1909, αν και άφησε πίσω του σημαντικά ίχνη στην ψυχιατρική ιστορία και τον πολιτισμό.
Πιο αναλυτικά
Η Δρομομανία ήταν μια ιστορική ψυχιατρική διάγνωση της οποίας το κύριο σύμπτωμα ήταν η ανεξέλεγκτη παρόρμηση για περπάτημα ή περιπλάνηση.
Στους περισσότερους αρέσει να κάνουν διακοπές.
Στην αρχαία Ελλάδα, οι φιλόσοφοι συνήθιζαν να σκέφτονται και να εκθέτουν τις ιδέες τους περπατώντας σε διαφορετικά μέρη για να ενισχύσουν όπως έλεγαν, τους στοχασμούς και τις σκέψεις τους.
Μερικοί άνθρωποι, ωστόσο, απλά δεν μπορούσαν να σταματήσουν. Η Δρομομανία περιγράφει την καταναγκαστική επιθυμία για ταξίδια, και εμφανίστηκε στη Γαλλία μεταξύ 1886 και 1909.
Ο άνθρωπος που αποτέλεσε παράδειγμα της δρομομανίας για το ευρωπαϊκό ιατρικό κατεστημένο ήταν ο Ζαν Αλμπερτ Νταντας, ένας τεχνικός αερίου από το Μπορντό. Ο Νταντάς εισήχθη στο Νοσοκομείο Saint-Andre το 1886 αφού μόλις είχε επιστρέψει από ένα πραγματικά επικό ταξίδι, και δεν μπορούσε πραγματικά να θυμηθεί πού ήταν.
Το καταναγκαστικό ταξίδι του Νταντάς φέρεται να ξεκίνησε αφού εγκατέλειψε τον γαλλικό στρατό κοντά στο Μονς το 1881. Από εκεί, περπάτησε ανατολικά στην Πράγα, μετά στο Βερολίνο, μετά μέσω της Ανατολικής Πρωσίας και τελικά στη Μόσχα.
Εκεί, συνελήφθη – ένας τσάρος είχε μόλις δολοφονηθεί και ο Νταντάς είχε την ατυχία να τον θεωρήσουν μέλος του υπεύθυνου πολιτικού κινήματος – και αναγκάστηκε να βαδίσει ως στην Τουρκία. Στην Κωνσταντινούπολη, κατά κάποιο τρόπο διασώθηκε από το γαλλικό προξενείο και τον οδήγησαν στη Βιέννη.
Η ιστορία του Νταντάς έδωσε στη δημοσιότητα πολλές άλλες περιπτώσεις δρομομανίας στη Γαλλία, τη Ρωσία, την Ιταλία και τη Γερμανία εκείνη την εποχή, αλλά η επιδημία φαινόταν να έχει εξαφανιστεί μέχρι το 1909, όταν οι ψυχολόγοι άρχισαν να την ερευνούν ενεργά μιλώντας για μια περίπτωση διασχιστικής διαταραχής στην οποία ένα άτομο βιώνει αμνησία και καταλήγει σε ένα μέρος χωρίς να θυμάται πώς έφτασε εκεί.
Το περπάτημα χωρίς διάλειμμα ενέπνευσε και την ταινία Φόρεστ Γκαμπ με πρωταγωνιστή τον Τομ Χανκς.
