Τα τυχερά παιχνίδια έχουν τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα με Θεούς και θνητούς να ρισκάρουν τα πάντα.

Ο τζόγος και ο Έλληνας έχουν μία ιδιαίτερη σχέση. Οι Έλληνες αγαπάμε τον στοιχηματισμό, το ρίσκο, το παιχνίδι, την αδρεναλίνη. Πώς θα σου φαινόταν όμως αν μάθαινες ότι αυτό το «μικρόβιο» το έχουμε κολλήσει από τους προγόνους μας; Γιατί σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονται αρχαιολόγοι, στην αρχαία Ελλάδα τον τιμούσαμε τον τζόγο.

Κείμενα από τους σημαντικότερους συγγραφείς και ποιητές, όπως ο Όμηρος, αναφέρονται στον τζόγο. Στην πραγματικότητα αρκετά κείμενα από τους εξέχοντας φιλοσόφους της εποχής τόνιζαν την επίδραση που είχε ο τζόγος στην κοινωνία τους.

Φαίνεται ότι σε όλη την ιστορία, οι άνθρωποι είχαν ανάμεικτα συναισθήματα απέναντι στον τζόγο και πάντα τους γοήτευε το άγνωστο.

Μάλιστα αν αναλογιστούμε την επίδραση που έχει ο τζόγος στην Ελλάδα σήμερα (αλλά και παγκοσμίως), μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι η πλειοψηφία του κοινού εξακολουθεί να είναι υπέρ της.

Θεοί της Τύχης
Δεν ήταν μόνο οι θνητοί του αρχαίου ελληνικού κόσμου λάτρεις του τζόγου. Οι Θεοί υποτίθεται ότι ήταν οπαδοί της μιας ζαριάς. Οι θρύλοι λένε ότι τα τρία αδέρφια, ο Δίας, ο Ποσειδώνας και ο Άδης, έπαιξαν στα ζάρια το μοίρασμα του σύμπαντος. Ο Δίας κατέληξε στους ουρανούς, ο Ποσειδώνας στις θάλασσες και ο Άδης στον κάτω κόσμο.

Ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τον Ερμή ως τον αγγελιοφόρο των Θεών και ως οδηγό στον κάτω κόσμο, ήταν επίσης ο Έλληνας Θεός του τζόγου. Άλλοι Θεοί που ευνοούν την καλή τύχη είναι ο Πλούτος, που θεωρείται ο Θεός της αφθονίας και του πλούτου και η Τύχη, η οποία ήταν η θεά της καλής τύχης και της ευημερίας.

Τα παιχνίδια της αρχαίας Ελλάδας
Οι αρχαίοι Έλληνας είχαν ποικιλία στο ρεπερτόριο των τυχερών παιχνιδιών, τόσο με ζάρια όσο και χωρίς. Έπαιζαν ορισμένα παιχνίδια που εξακολουθούμε να βλέπουμε σήμερα, συμπεριλαμβανομένων των «Κορόνα ή Γράμματα» (παίζονταν με κοχύλια και όχι με κέρματα) και «Pitch and Toss» (ένα παιχνίδι όπου οι παίκτες πετούν κέρματα σ’ έναν τοίχο και κερδίζει το νόμισμα του παίκτη που προσγειώνεται πιο κοντά στον τοίχο.

Ένα από τα πιο απλά παιχνίδια της εποχής ονομαζόταν Par Impar Ludere. Ήταν ένα παιχνίδι μαντεψιάς, όπου ένας παίκτης κρατούσε πολλά αντικείμενα στο ένα χέρι και ο άλλος έπρεπε να μαντέψει αν ο συνολικός αριθμός των αντικειμένων ήταν μονός ή ζυγός. Οι Αρχαίοι Έλληνες στοιχημάτιζαν ακόμη και στο αποτέλεσμα των Ολυμπιακών Αγώνων, μιας από τις πρώτες μορφές αθλητικών στοιχημάτων.

Ενώ πολλοί άνθρωποι σκέφτονται τον τζόγο ως μια σχετικά σύγχρονη εφεύρεση, αυτή η σκέψη είναι λανθασμένη. Η εμμονή μας με τα παιχνίδια είναι καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας. Και ενώ τα παιχνίδια έχουν εξελιχθεί, η αγάπη μας γι’ αυτά παρέμεινε ίδια.