Αρκετοί ήταν οι Έλληνες που διέπρεψαν στην Αμερική τον 19ο αιώνα.

Από τις αρχές του 19ου αιώνα αρχίζει μαζικότερη μετανάστευση Ελλήνων στις ΗΠΑ όχι όμως ανάλογη με αυτή που γίνεται από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Έτσι σταδιακά άρχισαν να ξεχωρίζουν κάποιοι Έλληνες, οι οποίοι έγραψαν ιστορία και προετοίμασαν το έδαφος για τις επόμενες γενιές Ελληνοαμερικανών, πολλές χιλιάδες από τους οποίους διέπρεψαν και διαπρέπουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ο Ιωάννης Ζάχος (John Zachos) γεννήθηκε το 1820 και έφτασε στις ΗΠΑ στα τέλη της Επανάστασης του 1821 με τη βοήθεια του Σάμιουελ Χάου. Ήταν γόνος επιφανούς οικογένειας Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης. Ο πατέρας του, μέλος της Φιλικής Εταιρείας σκοτώθηκε πολεμώντας τους Τούρκους. Ο Ζάχος σπούδασε Ιατρική αλλά και Φιλολογία. Τελικά έγινε καθηγητής Λογοτεχνίας. Δραστηριοποιήθηκε έντονα στον αγώνα κατά της δουλείας καθώς και στις προσπάθειες για αποκατάσταση των απελευθερωμένων δούλων.

Ο Σοφοκλής Ευαγγελινός Αποστολίδης ήταν μάλλον ο πρώτος Έλληνας καθηγητής του Χάρβαρντ. Γεννήθηκε στην Τσαγκαράδα της Θεσσαλίας του 1807. Οι γονείς του πέθαναν όταν ήταν μικρός. Ο θείος του Κωνστάντιος τον υιοθέτησε κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης και τον πήρε μαζί του στη Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά. Το 1828 ο Αποστολίδης επέστρεψε στην Ελλάδα και πήγε στη Σύρο, όπου είχε εγκατασταθεί και δίδασκε ο σπουδαίος Άνθιμος Γαζής, ο οποίος έδωσε το προσωνύμιο «Μικρός Σοφοκλής» στον μαθητή του.

Το 1829 ο Αποστολίδης μετανάστευσε στις Η.Π.Α. όπου άρχισε τις σπουδές του με τη βοήθεια του ιεραπόστολου Brewer. Παρέμεινε στο Hartford του Κονέκτικατ και στο New Haven για λίγα χρόνια. Το 1842 διορίστηκε Δάσκαλος της Ελληνικής Γλώσσας στο Χάρβαρντ. Το 1849 επισκέφθηκε την Ελλάδα και αφού επέστρεψε στις Η.Π.Α. έγινε Υφηγητής της Ελληνικής Γλώσσας στο Χάρβαρντ και το 1860, Καθηγητής στη νεοσύστατη έδρα των Αρχαίων Ελληνικών, Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών.

Ο Αποστολίδης πέρασε τη ζωή του σε μοναστική απομόνωση στο υπ’ αριθμόν 2 διαμέρισμα του Holworthy Hall στο Cambridge της Μασαχουσέτης. Μικρόσωμος με απαστράπτουσα μάτια έδειχνε άγριος και απρόσιτος. Ωστόσο ήταν προσιτός και λάτρευε τους φοιτητές του. Έγινε παγκόσμια γνωστός για την επιστημοσύνη του.

Ένας άλλος Έλληνας με σημαντική δράση στις Η.Π.Α. τον 19ο αιώνα ήταν ο Μιχαήλ Αναγνωστόπουλος γνωστός στην Αμερική ως Michael Anagnos. Γεννήθηκε το 1837 στο Πάπιγκο ένα από χωριά του Ζαγορίου. Ο πατέρας του ήταν βοσκός. Το Πάπιγκο και τα άλλα χωριά της περιοχής πλήρωναν ειδικό φόρο στον σουλτάνο και ποτέ δεν έφτασαν εκεί Οθωμανοί στρατιώτες. Ο Αναγνωστόπουλος πήγε Γυμνάσιο στα Γιάννενα και σε ηλικία 19 ετών ήρθε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Φιλοσοφία, Ελληνικά, Λατινικά και Γαλλικά. Στη συνέχεια, σπούδασε για τρία χρόνια Νομικά. Ήθελε να γίνει Πολιτικός Επιστήμονας και Δημοσιογράφος. Σε ηλικία 24 ετών προσλήφθηκε στην καθημερινή εφημερίδα της Αθήνας «Εθνοφύλαξ» της οποίας αργότερα έγινε και αρχισυντάκτης. Ο «Εθνοφύλαξ» ασκούσε σκληρή κριτική στον Όθωνα και ο Αναγνωστόπουλος συμμετείχε ενεργά στην προσπάθεια εκθρόνισης του.

Όταν στον ελληνικό θρόνο ανέβηκε ο Γεώργιος Α’, ο Αναγνωστόπουλος παραιτήθηκε από την εφημερίδα λόγω διαφωνιών του στο θέμα της Κρητικής Επανάστασης. Τη δεκαετία του 1860 ήρθε πάλι στην Ελλάδα ο Αμερικανός γιατρός και φιλέλληνας Σάμιουελ Χάου με σημαντική προσφορά και στην Ελληνική Επανάσταση του ’21. Γνωρίστηκε με τον Αναγνωστόπουλο και εντυπωσιάστηκε από τις γνώσεις και την ευφυΐα του. Τον κάλεσε στις Η.Π.Α. όπου ο νεαρός Ηπειρώτης πήγε στο 1868. Ο Χάου τότε ήταν διευθυντής στο Ίδρυμα Τυφλών Perkins. Πήρε τον Αναγνωστόπουλο, που άλλαξε το επώνυμό του στο πιο εύκολο για τους Αμερικανούς, Anagnos ως βοηθό του. Το 1870 παντρεύτηκε την κόρη του Χάου Julia Romana. Tο ζευγάρι έμενε στη Βοστόνη. Το 1876 πέθανε ο Χάου σε ηλικία 75 ετών και ο Anagnos πλέον ανέλαβε τη διεύθυνση του Ιδρύματος Perkins. Κατόρθωσε να συγκεντρώσει 100.000 δολάρια και να δημιουργηθεί σε αυτό τυπογραφείο όπου εκτυπώνονταν βιβλία ειδικά για τυφλούς.

Η Αν Σάλιβαν μία απόφοιτος του Perkins στάλθηκε για να εκπαιδεύσει την περίφημη Έλεν Κέλερ η οποία σε ηλικία δέκα ετών έγραψε το βιβλίο «The Frost King» και αργότερα ήταν η πρώτη κωφάλαλη που έλαβε πτυχίο. Το 1886 πέθανε η σύζυγος του Αναγνωστόπουλου σε ηλικία 41 ετών μόλις. Το ζευγάρι δεν απέκτησε παιδιά. Το 1889 ο Anagnos ταξίδεψε για 15 μήνες στην Ελλάδα όπου συναντήθηκε με το βασιλικό ζεύγος, αλλά και την Ευρώπη. Πρόσφερε σημαντικά ποσά για την ελληνική εκπαίδευση. Για να ιδρυθεί σχολείο στο χωριό του, το Πάπιγκο, τουρκοκρατούμενο τότε, έδωσε 25.000 δολάρια. Το 1892 έλαβε τιμητικό μεταπτυχιακό δίπλωμα από το Χάρβαρντ. Συνέχισε να εργάζεται για την εκπαίδευση των τυφλών. Το 1906 ήρθε στην Ελλάδα για να παρακολουθήσει τη Μεσολυμπιάδα. Στις 29 Ιουνίου 1906 ενώ ταξίδευε στη Ρουμανία πέθανε σε ηλικία 69 ετών. Η σορός του μεταφέρθηκε στη γενέτειρά του, το Πάπιγκο όπου και τάφηκε.

Ένα άλλο «παιδί της Επανάστασης» που εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α. ήταν ο Γεώργιος Μουσαλάς Καλβακορέσης. Γεννήθηκε στη Χίο το 1817. Μετά τη σφαγή των κατοίκων του νησιού μαζί με ορφανά παιδιά σώθηκε χάρη σε Αμερικανούς ιεραποστόλους. Αυτοί επιβίβασαν τα παιδιά στο μπρίκι «Μαργαρίτα» που θα έφευγε για τη Βαλτιμόρη. Στις Η.Π.Α. ο Καλβακορέσης υιοθετήθηκε από την οικογένεια του Captain Alden Partridge που διηύθυνε τότε τη Φιλολογική, Στρατιωτική και Επιστημονική Ακαδημία του Νόργουιτς Βέρμοντ. Το 1836 με το πλοίο «United States» ταξίδεψε στη Μεσόγειο και πήγε στη Χίο όπου συνάντησε τους γονείς του. Από το 1848 ως το 1852 συμμετείχε σε εξερευνητική αποστολή υπό τον Wilkes. Ένα από τα νησιά Φίτζι ονομάστηκε προς τιμήν του Colvocoresses Island.

Επίσης, τα ονόματα Colvos Passage και Colvos Rocks δόθηκαν προς τιμήν του. Το 1843 ταξίδεψε ξανά στην Ευρώπη ως κυβερνήτης του πολεμικού «Warren». Κατά το Αμερικανικό Εμφύλιο ήταν κυβερνήτης του πολεμικού πλοίου «Supply» το οποίο κατάσχεσε πολλά φορτία που προορίζονταν για τους Νότιους. Στη διάρκεια του πολέμου μεταξύ Ισπανίας και Χιλής πήγε στο Βαλπαράισο για να προστατεύσει τους Αμερικανούς που ζούσαν εκεί. Το 1867 αποσύρθηκε από την ενεργό δράση. Σκοτώθηκε από σφαίρα ληστή στο Bridgeport του Κονέκτικατ στις 3 Ιουνίου 1872. Ο γιος του George Partridge Colvocoresses γεννήθηκε το 1847. Το 1869 αποφοίτησε από τη Ναυτική Ακαδημία. Το 1907 αποχώρησε από την ενεργό υπηρεσία. Πέθανε το 1932. Δύο ακόμα Έλληνες, ο Γεώργιος Μάρσαλ και ο Γεώργιος Συριάνης υπηρέτησαν στο Πολεμικό Ναυτικό των Η.Π.Α. Ο πρώτος από το 1809 ως το 1846 (πέθανε το 1855) και ο δεύτερος από το 1837 ως το 1880 (πέθανε το 1891).

Τέλος, ένας πολύ σημαντικός Έλληνας που εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α. το 1852 ήταν ο ζωγράφος Κωνσταντίνος Μπρουμίδης. Πατέρας του ήταν ο Σταύρος Μπρουμίδης από τα Φιλιατρά Μεσσηνίας. Μετά τα «Ορλοφικά» (1770) εγκατέλειψε την Ελλάδα φοβούμενος τους διωγμούς των Τούρκων. Εγκαταστάθηκε στην Ιταλία όπου παντρεύτηκε την Anna Bianchini. O K. Mπρουμίδης γεννήθηκε στη Ρώμη το 1806. Σε πολύ μικρή ηλικία έδειξε το σπάνιο ταλέντο του. Σε ηλικία 13 ετών γράφτηκε στην Ακαδημία του Αγίου Λουκά της Ρώμης. Αργότερα μαθήτευσε δίπλα στους σπουδαίους Αντόνιο Κανόβα και Μπερτέλ Τόρβαλντσεν (Δανοϊσλανδός). Σύντομα απέκτησε μεγάλη φήμη και ανέλαβε την αποκατάσταση των τοιχογραφιών του Ραφαήλ στο Βατικανό. Την ίδια εποχή φιλοτέχνησε την προσωπογραφία του Πάπα Πίου Θ’. Οι αναταραχές στην Ιταλία και η τεταμένη πολιτική κατάσταση τον υποχρέωσαν να μεταναστεύσει στις Η.Π.Α. (1852).

Σύντομα έγινε γνωστός, απέκτησε την αμερικανική υπηκοότητα και άρχισε να ζωγραφίζει εικόνες σε εκκλησίες. Ο Μπρουμίδης έγινε διάσημος από την τοιχογράφηση του Καπιτωλίου της Ουάσινγκτον στον τεράστιο θόλο του οποίου φιλοτέχνησε την «Αποθέωση του Ουάσινγκτον». Σε 25 χρόνια τοιχογράφησε περισσότερα από 1.500 τ.μ. στο Καπιτώλιο. Οι αναγεννησιακές επιρροές στο έργο του ήταν φανερές. Οι κριτικοί τον χαρακτήρισαν «Μιχαήλ Άγγελο των Η.Π.Α.». Ο Μπρουμίδης πέθανε τον Φεβρουάριο του 1880.