Ο Charles Osborne, γεννημένος το 1893, άρχισε να πάσχει από συνεχή λόξιγκα μετά από ένα ατύχημα σε φάρμα, όπου υπέστη τραυματισμό σε αιμοφόρο αγγείο του εγκεφάλου. Για 68 χρόνια υπέφερε από ασταμάτητο λόξιγκα, με τον οργανισμό του να πραγματοποιεί 430 εκατομμύρια συσπάσεις, γεγονός που του δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα σίτισης.
Παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες και επισκέψεις σε γιατρούς, καμία θεραπεία δεν στάθηκε αποτελεσματική. Οι ειδικοί υποθέτουν ότι ο λόξιγκας προκλήθηκε είτε από βλάβη στο διάφραγμα είτε από εγκεφαλικό επεισόδιο, ενώ μια απόπειρα θεραπείας με μονοξείδιο του άνθρακα απέτυχε λόγω της τοξικότητάς του.
Ο Osborne τελικά πέθανε το 1991 σε ηλικία 91 ετών, έχοντας καταγραφεί στην ιατρική ιστορία ως η πιο ακραία περίπτωση χρόνιου λόξιγκα, που επηρέασε ολόκληρη του τη ζωή.
Πιο αναλυτικά:
Γεννημένος το 1893, ο Charles Osborne άρχισε να έχει λόξιγκα μετά από ένα περιστατικό που αφορούσε ένα γουρούνι. Εκείνη την εποχή, ο νεαρός εργαζόταν σε μια φάρμα κοντά στην Ουνιόν της Νεμπράσκα.
«Κρέμασα ένα γουρούνι 350 λιβρών για σφαγή», είπε ο Osborne στο περιοδικό People το 1982. «Το σήκωσα και μετά έπεσα κάτω. Δεν ένιωσα τίποτα, αλλά ο γιατρός είπε αργότερα ότι έσπασα ένα αιμοφόρο αγγείο στο μέγεθος μιας καρφίτσας στον εγκέφαλό μου».
Σύμφωνα με τους επιστήμονες που ασχολήθηκαν με την εξαιρετικά σπάνια περίπτωση του Osborne, υπολογίζεται πως στα 68 χρόνια που τον ταλαιπωρούσε ο λόξιγκας, ο οργανισμός του έκανε 430 εκατομμύρια συσπάσεις, καθώς ο λόξιγκας χτυπούσε αρχικά 40 φορές το λεπτό, ενώ στην συνέχεια μειώθηκε στις 20 συσπάσεις το λεπτό.
Μάταια επί χρόνια αναζητούσε θεραπεία, καθώς οι ασταμάτητες συσπάσεις καθιστούσαν αδύνατη την σίτισή του με στερεές τροφές, με αποτέλεσμα να τρέφεται αποκλειστικά μέσω αλεσμένων τροφίμων.
Αν και ο Osborne ταξίδεψε μεγάλες αποστάσεις για να επισκεφτεί μια σειρά από γιατρούς, κανείς δεν μπορούσε να βρει θεραπεία. Σύμφωνα με το Sioux Falls, στη Νότια Ντακότα, ο Argus Leader, ένας γιατρός στην κλινική Mayo κατάφερε να σταματήσει τον λόξιγκα τοποθετώντας τον σε μονοξείδιο του άνθρακα και οξυγόνο, αλλά η θεραπεία είχε ένα (κυριολεκτικά) θανατηφόρο ελάττωμα: δηλαδή ότι ο Osborne δεν μπορούσε να εισπνεύσει με ασφάλεια το δηλητηριώδες αέριο.
Ο Ali Seifi, νευροχειρουργός στο Κέντρο Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου του Τέξας στο Σαν Αντόνιο, ο οποίος εφηύρε μια συσκευή που ανακουφίζει αμέσως από τον λόξιγκα, θεωρεί ότι ο Osborne υπέστη ελαφρύ τραυματισμό στα πλευρά κατά το ατύχημα του 1922.
Οι κάτω πλευρές συνδέονται με το διάφραγμα, έναν μυ ανάμεσα στο στήθος και την κοιλιά που συστέλλεται για να δημιουργήσει λόξιγκα. Ένα κατεστραμμένο διάφραγμα μπορεί να ευθύνεται για τον ατελείωτο λόξιγκα.
Μια άλλη πιθανότητα, σύμφωνα με τον Seifi, είναι ότι ο Osborne χτύπησε το κεφάλι του και έπαθε εγκεφαλικό.
Όπως είπε στο Prevention το 2015 η Diana Greene-Chandos, νευρολόγος στο Wexner Medical Center του Ohio State University, ο παρατεταμένος, επώδυνος λόξιγκας που εμφανίζεται από το πουθενά μπορεί να είναι σημάδι εγκεφαλικού, ιδιαίτερα όταν συνδυάζεται με συμπτώματα όπως πόνο στο στήθος και ζάλη.
Ο Charles Osborne πέθανε το Μάιο του 1991 σε ηλικία 91 ετών.
