Ο Δρ K.Μπορίσοφ, έπειτα από μελέτη που πραγματοποίησε ισχυρίστηκε ότι ο Κήπος της Εδέμ βρισκόταν στην Αίγυπτο και όχι στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Σύμφωνα με τη Βίβλο, ο Κήπος της Εδέμ ήταν ένας παράδεισος όπου ο Θεός τοποθέτησε τον Αδάμ και την Εύα και διέθετε ένα τρεχούμενο ποτάμι που χωριζόταν σε τέσσερις διακλαδώσεις: Γεών, Φισών, Ευφράτης και Τίγρης.

Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι επειδή οι ποταμοί Τίγρης και Ευφράτης συναντώνται στο Ιράκ, αυτός είναι και ο τόπος όπου άνθισε ο Κήπος της Εδέμ.

Ωστόσο, όπως αναφέρει η Daily Mail, ο Δρ K.Μπορίσοφ, μηχανικός ηλεκτρονικών υπολογιστών, υποστήριξε σε πρόσφατη μελέτη του ότι οι ποταμοί αυτοί αντιστοιχούν στον Νείλο (Gihon), τον Ευφράτη, τον Τίγρη και τον Ινδό (Pishon), οι οποίοι ευθυγραμμίζονται με τους μεσαιωνικούς ευρωπαϊκούς παγκόσμιους χάρτες.

Στην εργασία του που δημοσιεύθηκε το 2024 στο Archaeological Discovery, ο Μπορίσοφ τόνισε χάρτες που δείχνουν έναν κυκλικό κόσμο που περιβάλλεται από έναν ποταμό με την ένδειξη «Ωκεανός» και στην κορυφή του χάρτη βρίσκεται ο «Παράδεισος» ή η Εδέμ.

Εξετάζοντας έναν χάρτη από το 500 π.Χ. περίπου, γίνεται φανερό ότι οι μόνοι τέσσερις ποταμοί που αναδύονται από τον περικυκλωμένο Ωκεανό είναι ο Νείλος, ο Τίγρης, ο Ευφράτης και ο Ινδός, έγραψε.

Ακόμη περισσότερο, ο ερευνητής ισχυρίζεται ότι η Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζας βρίσκεται εκεί όπου κάποτε φύτρωνε το Δέντρο της Ζωής, το οποίο σύμφωνα με τη Βίβλο φέρει καρπούς που δίνουν αιώνια ζωή σε όποιον το τρώει.

Αν και δεν υπάρχουν αποδείξεις για τον Κήπο της Εδέμ, πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι βρισκόταν στο Ιράκ, επειδή εκεί βρίσκονται ο Τίγρης και ο Ευφράτης, που ταιριάζουν με τις περιγραφές της Βίβλου.

Ωστόσο, οι τοποθεσίες του Γεών και Φισών, αν εξακολουθούν να υπάρχουν, είναι άγνωστες.

Αυτό έχει οδηγήσει σε μια πληθώρα προτάσεων για το πού θα μπορούσε να ήταν ο Κήπος της Εδέμ, που κυμαίνονται από το Ιράν και τη Μογγολία μέχρι τη Φλόριντα.

Ενώ η επικρατέστερη θεωρία είναι ότι ο Κήπος της Εδέμ βρισκόταν σε μια περιοχή που ονομάζεται Μεσοποταμία, ο Μπορίσοφ πιστεύει ότι διαθέτει ισχυρές ενδείξεις πώς άκμασε στην Αίγυπτο.

Ο Μπορίσοφ βασίστηκε σε ένα ευρύ φάσμα πηγών, όπως αρχαία ελληνικά κείμενα, βιβλικές γραφές, μεσαιωνικούς χάρτες και μαρτυρίες πρώιμων ιστορικών.

Ενσωμάτωσε επίσης μυθολογικούς συμβολισμούς, γεωγραφική ανάλυση και σύγχρονες θεωρίες, όπως ο Ωκεανός, για να υποστηρίξει την επανερμηνεία του σχετικά με την πιθανή τοποθεσία του Κήπου της Εδέμ.

Στο βιβλίο της Γένεσης 2:8-17 αναφέρεται ότι «ένας ποταμός έτρεξε από την Εδέμ προς τα ανατολικά για να ποτίσει τον κήπο, και από εκεί χωρίστηκε και έγιναν τέσσερις διακλαδώσεις».

Η περικοπή εξηγεί ότι ο πρώτος κλάδος ήταν ο Φισών- είναι αυτός που ρέει γύρω από ολόκληρη τη γη Χαβίλα: «Το όνομα του δεύτερου ποταμού είναι Γεών- είναι αυτός που ρέει γύρω από ολόκληρη τη γη Κους. Το όνομα του τρίτου ποταμού είναι Τίγρης, που ρέει ανατολικά της Ασσυρίας. Ο τέταρτος ποταμός είναι ο Ευφράτης».

Ενώ δεν υπάρχει κανένα μέρος στη Γη όπου ένας ποταμός να χωρίζεται και στους τέσσερις, ένας ευρωπαϊκός παγκόσμιος χάρτης των τελών του 1290 παρουσιάζει μια τέτοια τοποθεσία.

Στην αρχαιότητα, υπήρχε η πεποίθηση σχετικά με την ύπαρξη του Ωκεανού που περιέβαλλε ολόκληρο τον κόσμο.

Ο Μπορίσοφ τόνισε ότι το Mappa Mundi του Χέρφορντ δείχνει έναν κυκλικό κόσμο που περιβάλλεται από τον μυθικό ποταμό.

Στην κορυφή του χάρτη βρίσκεται ο «Παράδεισος» ή η Εδέμ, που απεικονίζεται να τοποθετείται ακριβώς δίπλα σε αυτόν τον ποταμό.

Ο ερευνητής σημείωσε επίσης ότι ο Τίτος Φλάβιος Ιώσηπος, ένας ρωμαιοεβραίος λόγιος και ιστορικός, έγραψε στο βιβλίο «Αρχαιότητες», βιβλίο 1, κεφάλαιο 1, ενότητα 3: «Και ο κήπος ποτιζόταν από έναν ποταμό, ο οποίος έτρεχε γύρω από ολόκληρη τη γη και χωριζόταν σε τέσσερα μέρη».

Και ο Φίσων, ο οποίος δηλώνει ένα πλήθος, που τρέχει στην Ινδία, κάνει την έξοδό του στη θάλασσα, και ονομάζεται από τους Έλληνες Γάγγης.

Ο Ευφράτης επίσης, όπως και ο Τίγρης, κατεβαίνει στην Ερυθρά Θάλασσα. Το δε όνομα Ευφράτης ή Φραθ, δηλώνει είτε διασπορά, είτε άνθος- με το Τίγρης ή Διγλάθ, δηλώνεται ό,τι είναι ταχύ, με στενότητα- και ο Γέων διατρέχει την Αίγυπτο και δηλώνει ό,τι αναδύεται από την ανατολή, το οποίο οι Έλληνες ονομάζουν Νείλο.