Μία προφητεία σε ένα «απαγορευμένο» βιβλίο της Βίβλου μπορεί να αποκαλύψει το πότε θα βρεθεί η Κιβωτός της Διαθήκης.

Η Αποκάλυψη του Βαρούχ, ένα βιβλίο σε δύο μέρη που γράφτηκε μεταξύ του τέλους του πρώτου και των αρχών του δεύτερου αιώνα π.Χ., πλαισιώνεται από τον Βαρούχ που λαμβάνει οράματα και αποκαλύψεις από τον Θεό. Τα θέματά του περιλαμβάνουν την τύχη του Ισραήλ, το τέλος των καιρών και τον ερχομό του Μεσσία.

Ο Μπαρούχ μπεν Νεριά, γραφέας του προφήτη Ιερεμία, θεωρείται παραδοσιακά ως ο συγγραφέας. Ωστόσο, οι μελετητές πιστεύουν ότι δεν έγραψε το βιβλίο, καθώς έζησε αιώνες πριν από τη συγγραφή του κειμένου.

Επειδή το κείμενο είναι ψευδεπίγραφο έργο, δεν θεωρήθηκε κανονικό από την εβραϊκή και τη χριστιανική κοινότητα και παραλείφθηκε από τη Βίβλο.

Η Αγία Γραφή περιγράφει την Κιβωτό της Διαθήκης ως ένα ιερό χρυσό σεντούκι που κατασκευάστηκε από τους Ισραηλίτες λίγο μετά την φυγή τους από την Αίγυπτο περίπου τον 13ο αιώνα π.Χ. και κρατά τις πλάκες των Δέκα Εντολών του Μωυσή.

Το μυστήριο του βιβλικού κειμηλίου ήρθε ξανά στη δημοσιότητα αυτή την εβδομάδα μετά από ένα άρθρο της DailyMail.com που περιγράφει λεπτομερώς πως η CIA μπορεί να το έχει εντοπίσει στη Μέση Ανατολή.

Η Αποκάλυψη του Βαρούχ ανακαλύφθηκε στο Μιλάνο το 1886.

Το βιβλίο, που γράφτηκε μετά την καταστροφή του Δεύτερου Ναού το 70 μ.Χ., επικεντρώνεται στο κατά πόσο η σχέση του Θεού με τον άνθρωπο είναι δίκαιη ή όχι.

Το βασικό απόσπασμα σχετικά με την Κιβωτό της Διαθήκης εμφανίζεται στο Κεφάλαιο 6, όπου ο Βαρούχ περιγράφει πώς τα σκεύη και τα ιερά αντικείμενα του Ναού, συμπεριλαμβανομένης της Κιβωτού, διατηρήθηκαν πριν από τη βαβυλωνιακή καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 586 π.Χ..

Με τους Βαβυλώνιους να περικυκλώνουν την Ιερουσαλήμ, ο Βαρούχ κατέφυγε στα περίχωρα της πόλης, αναφέρει το κείμενο.

Ξαφνικά, τον σήκωσε ψηλά πάνω από τα τείχη της πόλης ένα «δυνατό πνεύμα» και είδε τέσσερις αγγέλους «να στέκονται στις τέσσερις γωνίες της πόλης» κρατώντας αναμμένους πυρσούς.

Ένας πέμπτος άγγελος κατέβηκε από τον ουρανό και είπε στους άλλους: «Κρατήστε τα λυχνάρια σας και μην τα ανάψετε μέχρι να σας πω εγώ. Διότι εγώ είμαι πρώτα σταλμένος για να μιλήσω έναν λόγο στη γη και να τοποθετήσω σ’ αυτήν ό,τι με διέταξε ο Κύριος ο Ύψιστος».

Όταν βγήκε, έδωσε μια βροντερή εντολή στη γη, λέγοντας: «Γη, γη, γη, γη, ακούστε τον λόγο του ισχυρού Θεού και λάβετε αυτά που σας αναθέτω, και φυλάξτε τα μέχρι τους έσχατους καιρούς, ώστε, όταν διαταχθείτε, να τα επαναφέρετε, για να μην τα πάρουν στην κατοχή τους ξένοι.

Γιατί έρχεται ο καιρός που και η Ιερουσαλήμ θα παραδοθεί για λίγο, μέχρις ότου ειπωθεί ότι και πάλι θα αποκατασταθεί για πάντα».

Στη συνέχεια, η Γη άνοιξε και «κατάπιε» την Κιβωτό και τα υπόλοιπα αντικείμενα ολόκληρα.

Η ιστορία προφητεύει ότι το ιερό σεντούκι θα βρεθεί όταν το Ισραήλ αποκατασταθεί. Σε βιβλικό πλαίσιο, αυτό αναφέρεται στην επιστροφή των Ισραηλιτών στην ιερή γη τους και στην εγκαθίδρυση ενός μεσσιανικού βασιλείου.

Όμως δεν υπάρχουν ιστορικά ή αρχαιολογικά στοιχεία που να υποδηλώνουν ότι αυτά τα γεγονότα έλαβαν πράγματι χώρα και δεν αναγνωρίζονται ως νόμιμα μέρη της βιβλικής ιστορίας.

Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο εκτός της Βίβλου που να υποδηλώνει ότι η Κιβωτός υπήρξε ποτέ πραγματικά.

Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι η Κιβωτός της Διαθήκης φυλασσόταν αρχικά μέσα στα Άγια των Αγίων, τον εσωτερικότερο θάλαμο του αρχαίου Ναού της Ιερουσαλήμ, πριν εξαφανιστεί κατά τη διάρκεια της λεηλασίας της Ιερουσαλήμ από τους Βαβυλώνιους το 586 π.Χ..