Στο θέμα της μείωσης του υδροφόρου ορίζοντα αναφέρθηκε ο Νίκος Χαραλαμπίδης, Γενικός Διευθυντής της Greenpeace Ελλάδος, μιλώντας στο ΕΡΤΝews και την εκπομπή News Room (Μ. Προβατάς, Μ. Γεραντώνη.

Αρχικά σχολιάζοντας την εικόνα του λεκανοπεδίου της Αττικής, είπε πως: «Η Αθήνα, η πόλη που αγαπάμε να μισούμε, έχει το εξής μαγικό, σε 20 λεπτά μπορείς να βρεθείς σε 2.000 μέτρα υψόμετρο, ή μπορείς να βρεθείς στα πιο καθαρά νερά.
Και όλα αυτά με αν δεν είναι μισή ώρα να είναι 40 λεπτά, αλλά αυτό δεν το έχουν πολλές πρωτεύουσες του πλανήτη.

Το άλλο είναι ότι δεν τα εκτιμούμε αυτά που έχουμε. Δηλαδή βλέποντας το κομμάτι της θάλασσας θα σας πω ότι επειδή είμαι ένας ζωντανός δεινόσαυρος, έχω ζήσει το Σαρωνικό με άλλα δεδομένα. Ξέρετε ποιο είναι το μεγάλο βήμα του Σαρωνικού αυτό που άλλαξε, αυτό που έγινε με την Ψυττάλεια, με τα λύματα

Το πιο μεγάλο ποτάμι της χώρας ήταν τα απόβλητα της Αττικής, τα οποία κατέληγαν στο Σαρωνικό. Προφανώς με το που δημιουργήθηκε μια δεξαμενή καθίζησης, βιολογικός κτλ άλλαξαν τα πάντα. Αρχικά είχε αντιδράσεις, κάθε αλλαγή είχε αντίδραση. Τώρα σε μια συντηρητική κοινωνία, κάθε καινούργιο, κάθε τι έχει αντιδράσεις. Θυμηθείτε τις προστατευόμενες περιοχές, θυμηθείτε τις πεζοδρομήσεις, θυμηθείτε το ιστορικό κέντρο.

Έχουμε έχουμε πολλά γραφικά τα οποία κοστίζουν πάρα πολύ σε όλους Ακόμα και στο Μοναστηράκι αν θυμηθείτε και μπαίνοντας στην πλατεία υπήρχε ολόκληρο στήσιμο του πώς κάνεις μήνυμα από το φανάρι στα σουβλατζίδικα κάτω, ώστε να σου έχουν τυλίξει».

H πρόταση της Κομισιόν

Ακολούθως σχολιάζοντας την πρόταση της Κομισιόν για να μειώσουμε την κατανάλωση του νερού κατά 10% έως το 2030, με στόχο την αντιμετώπιση της λειψυδρίας, ανέφερε ότι: «Αν δεν είχαμε την Κομισιόν τι θα κάναμε; Θα συνεχίζαμε να σπαταλάμε νερό; Ψάχνοντας λίγο επειδή δεν είμαι ειδικός επί των υδάτων, έψαξα λίγο να δω τις πηγές, τα δεδομένα που έχουμε κτλ.
Μπήκα στα πρώτα δεδομένα που είναι το τι αποθέματα έχουμε, γιατί τα αποθέματα αυτά έχουν μειωθεί, πόσο μπορούμε, πόσο πρέπει να τρομάξουμε γιατί δεν έχουμε μπροστά μας πάρα πολύ καιρό.

Είχαμε στην αρχή την Υλίκη και μετά θα έχουμε τον Εύηνο. Μετά θα έχουμε κάποιο άλλο ποτάμι από κάπου αλλού θα φέρουμε νερό και λες ώπα, μια στιγμούλα, κάποια στιγμή τελειώνουν τα ποτάμια και εξαντλείται η λογική.
Βλέπω μετά μια έρευνα που έχει γίνει από ένα ολλανδικό πανεπιστήμιο, η οποία τι κάνει;
Καταγράφει το λεγόμενο υδατικό αποτύπωμα. Αυτό δεν είναι το νερό που καταναλώνεται άμεσα. Είναι το νερό το οποίο χρειάζεται για να παράγεται όλα τα προϊόντα που καταναλώνετε. Γιατί κάθε τι που χρησιμοποιούμε χρησιμοποιεί για να παραχθεί χρειάζεται νερό.

Αν για παράδειγμα τρώτε περισσότερο κρέας, ιδίως κόκκινο κρέας, χρειάζεται το κάθε ένα μπιφτέκι χρειάζεται μερικές εκατοντάδες λίτρα νερού. Τα υπολογίζεις λοιπόν όλα αυτά τα πράγματα και η Ελλάδα βγαίνει σχεδόν πρωταθλήτρια, μια ανάσα πίσω από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Είμαστε διπλάσια από την κατανάλωση, από το αντίστοιχο αποτύπωμα του μέσου όρου που είναι γύρω στα 1.200 -1.240 κυβικά ανά κάτοικο ανά χρόνο. Εμείς είμαστε γύρω στα 2.400.

Υπάρχει το πότισμα και υπάρχει και κατανομή ανά δραστηριότητα. Και εκεί μας δίνει μια εικόνα που λέει το εξής. Επειδή κάθε φορά που μιλάμε για εξοικονόμηση νερού τι μας έρχεται στο νου;
Δεν καθαρίζουμε το αυτοκίνητο με το λάστιχο, για όσους το καθαρίζουν, δεν είμαι ένας από αυτούς ούτως ή άλλως ότι θα ποτίζουμε πιο προσεκτικά, δεν θα κάνουμε πολύ ώρα στο ντουζ γιατί όντως είμαστε κακομαθημένοι στο ντουζ με τους μέσους όρους καταναλώνουμε πάρα πολύ κτλ.

Φτάνουμε όμως και βλέπουμε τα νούμερα και βλέπουμε ότι το νερό που χρησιμοποιούμε για οικιακή χρήση είναι πάρα πάρα πάρα πολύ μικρό μέρος του νερού που καταναλώνουμε συνολικά, εκεί που είμαστε υπερβολικά σπάταλοι είναι η γεωργία μας. Το πότισμα και αυτό έχει να κάνει και με τις καιρικές συνθήκες.

Δεν είναι δηλαδή ότι είμαστε μόνο σπάταλοι. Έχει να κάνει και με τις καιρικές συνθήκες. Επίσης έχει να κάνει με ένα μεγάλο μέρος του αποτυπώματος μας, του υδατικού, έχει να κάνει με την εισαγωγή προϊόντων.
Προϊόντα που εισάγονται. Κρεατικά εισάγουμε. Έχουμε έλλειμμα σε πάρα πολλά κρεατικά, ιδίως κόκκινο κρέας, μοσχαρίσιο κτλ. Λιγότερο στον χοιρινό, λιγότερο στο κοτόπουλο, το οποίο μεγαλώνει σημαντικά το υδατικό μας έλλειμμα.

Πηγαίνοντας λίγο στα δικά μας, το νερό που έχουμε γιατί καλά τα υδατικά αποτυπώματα κτλ αλλά εδώ δεν έχεις νερό να πιείς, κάτι πρέπει να κάνεις. Εκεί έχουμε και συγκρούσεις σε χρήσεις. Βλέπουμε ας πούμε περιοχές οι οποίες έχουν σημαντικό πρόβλημα υδατικό, τα νησιά μας».

Οι τουριστικές περιοχές

Αναφερόμενος στις τουριστικές περιοχές ο κ. Χαραλαμπίδης σχολίασε πως: «Όπου εκεί έχουμε σύγκρουση με τις τουριστικές χρήσεις και οι τουριστικές χρήσεις έχουν δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι ο καθένας μας σαν τουρίστας καταναλώνει περισσότερες πρώτες ύλες, νερό κτλ από ένα πολίτη ο οποίος ζει εκεί.
Είναι παγκόσμιος μέσος όρος. Δε θα τον ανατρέψουμε εμείς φαντάζομαι. Άρα έχουμε εξ ορισμού περισσότερη περισσότερη κατανάλωση νερού. Έχουμε πισίνες, έχουμε γκαζόν, έχουμε πράσινο, το οποίο θα πρέπει να δείχνει και λες στο όνομα της αφαλάτωσης να δούμε λίγο πως πάει μετά ο κύκλος.

Η αφαλάτωση δε γίνεται μόνη της ή αφαλάτωση χρειάζεται μεγάλα ποσά ενέργειας τα οποία από που θα έρθουν.
Αιολικά σε κανένα βουνό, σε κανένα νησί, καθίστε μια στιγμούλα, θα πρέπει να βάλουμε τα πράγματα κάτω.
Πρακτικά η συζήτηση για το νερό μας φέρνει μπροστά σε μια δύσκολη κουβέντα για το ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να αλλάζουμε συνήθειες, πράγματα που θεωρούσαμε δεδομένα.

Για παράδειγμα με τις βροχοπτώσεις, έχουμε αλλαγές ήδη. Οι βροχοπτώσεις μπορεί ακόμα κι αν δεν έχουν αλλάξει, δεν έχει αλλάξει ο όγκος του νερού, έχει αλλάξει πάρα πολύ το πως πέφτει το νερό, που πέφτει με απότομες καταιγίδες σε πολύ μικρά χρονικά διαστήματα. Το χώμα δεν προλαβαίνει να ρουφήξει. Δεν προλαβαίνουν να εμπλουτίσουν τον υδροφορέα.
Δεν έχουμε συστήματα για τις μαζέψουμε, πόσο μάλλον μέσα στις πόλεις. Στα νησιά όπου είχαμε συστήματα, τα έχουμε ρημάξει, τα έχουμε κάνει δεξαμενές και ενοικιαζόμενα.

Με την κλιματική αλλαγή επίσης έχει φαίνεται να έχει μειωθεί ήδη η χιονόπτωση. Ο κύριος όγκος του νερού μαζευότανε από το χιόνι. Αν δείτε αν μιλήσετε με ορειβατικούς συλλόγους, με ανθρώπους του βουνού, με ανθρώπους με καταφύγια, με κέντρα, με κέντρα σκι κτλ, με αθλητικά κέντρα, χιονοδρομικά κέντρα θα δείτε ότι έχουμε σοβαρό πρόβλημα».

Τέλος, ο γενικός διευθυντής της Greenpeace, τόνισε πως: «Γυρνάω λοιπόν και λέω ότι ναι, τα αποθέματά μας έχουν μειωθεί. Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια τα διαθέσιμα αποθέματα για την Αττική να μειώνονται πάρα πολύ γρήγορα και την ίδια στιγμή δεν βλέπουμε ούτε βροχοπτώσεις να αυξάνονται, ούτε χιόνι. Άρα θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τώρα, ανεξαρτήτως του αν η Ευρωπαϊκή Ένωση μας λέει 5%, 10%, 15%.

Αν δείτε τους χάρτες από το ΜΕΤΕΟ, τους χάρτες για τις περιοχές οι οποίες απειλούνται με ερημοποίηση στην Ελλάδα. Θα τρομάξετε. Είναι περιοχές που έχουν ήδη τεράστιο υδατικό έλλειμμα.

Θα έλεγα ότι το βόρειο και το δυτικό κομμάτι είναι σε καλή κατάσταση. Το νότιο ξεκινώντας από τον κάμπο, τον Θεσσαλικό κάμπο και κάτω, το κομμάτι έχει σοβαρά προβλήματα.
Η Κρήτη ολόκληρη έχει τεράστιο πρόβλημα. Και ταυτόχρονα. πώς το αντιμετωπίζουμε; Να χτυπάμε τις γεωτρήσεις πιο βαθιά, εκεί πέρα απουσιάζει η πολιτεία, η οποία θα πρέπει να ενημερώσει με κίνητρα, με αντικίνητρα, να πει τι πρέπει να κάνει και να δώσει λύσεις».