Η Γεωργία Καλτσή, αθλήτρια της ξιφασκίας και του μπάσκετ σε αμαξίδιο, μοιράστηκε την προσωπική της ιστορία στην τηλεόραση του Alpha, αναφερόμενη στο τροχαίο ατύχημα που άλλαξε τη ζωή της πριν από οκτώ χρόνια.
Με ειλικρίνεια, περιέγραψε τις δύσκολες στιγμές που πέρασε, τονίζοντας ότι οι γιατροί είχαν απελπιστεί, αλλά ο αθλητισμός της έδωσε τη δύναμη να συνεχίσει.
Η Καλτσή υπογράμμισε την αυτοπεποίθηση που προσπαθεί να μεταδώσει, απορρίπτοντας την ταυτότητα της “ανάπηρης” και στέλνοντας ένα μήνυμα ελπίδας σε όλους όσους αντιμετωπίζουν προκλήσεις.
Πιο αναλυτικά
Η Γεωργία Καλτσή έδωσε μια συνέντευξη στην τηλεόραση του Alpha, με την ίδια να συγκινεί με τα λόγια της, δείχνοντας το μεγαλείο της ανθρώπινης δύναμης, στέλνοντας παράλληλα ένα μήνυμα προς όλο τον κόσμο.
Η Γεωργία Καλτσή αναφέρθηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια στο τροχαίο ατύχημα που της άλλαξε τη ζωή πριν από οκτώ χρόνια, περιγράφοντας πώς ο αθλητισμός έγινε η σανίδα σωτηρίας της.
«οι γιατροί πάλεψαν τόσο πολύ για να με κρατήσουν στη ζωή αρκετές φορές και το μόνο πραγματικά που με κράτησε στη ζωή ήταν το ότι είχα έναν δυνατό οργανισμό ώστε να αντέξει όλον αυτόν τον τραυματισμό. Ήμουν πολυτραυματίας, καμένη από τη φωτιά που είχε πάρει το αυτοκίνητο και με σπασμένα πνευμόνια. Ξαφνικά είχε παραλύσει το μισό μου σώμα οπότε μόνο και μόνο το ότι δεν υπήρχε οξυγόνο ήταν το πιο βασικό στην πρώτη φορά που έπεσα σε κώμα. Εκείνη την στιγμή, ας πούμε, δεν είχα οξυγόνο γιατί είχαν σπάσει τα πνευμόνια μου.
Είμαι ένα περιστατικό που μέχρι και οι γιατροί σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Δεν έχω πάει σε ψυχολόγο και δεν ξέρω πως είναι να κάνεις ψυχοθεραπεία. Το προσπάθησα, ήταν εκεί και όλοι οι δικοί μου άνθρωποι, δεν απογοητεύτηκα με τίποτα, έβλεπα τους γιατρούς που προσπαθούσαν να με κρατήσουν ζωντανή και όσο πιο αρτιμελή και ολόκληρη γίνεται οπότε προσπαθούσα να τους βοηθήσω κι εγώ όσο πιο πολύ για να γίνει σωστά και το έργο τους και όλη η προσπάθεια. Δεν πήγαμε ούτε μια στιγμή πίσω» ανέφερε αρχικά η αθλήτρια της ξιφασκίας και του μπάσκετ σε αμαξίδιο, για να προσθέσει:
«Κάτι που λέω είναι πως μερικές φορές δεν αφήνω και τους ανθρώπους πια να με έχουν στο μυαλό τους σαν ανάπηρο άτομο.
Όταν μπαίνω σε έναν χώρο, ντρέπομαι και ξέρω ότι όλοι θα με προσέξουν λίγο παραπάνω γιατί ξαφνικά «τσουλάει μια κοπέλα» και «τι κάνει εδώ;», οπότε θέλω να είμαι σαρωτική. Μπαίνω με αυτοπεποίθηση, μια σιγουριά και θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να ντρέπομαι» υπογράμμισε σε μια συνέντευξη η οποία δίνει κουράγιο και ψυχολογία σε όλο τον κόσμο ο οποίος βιώνει δύσκολες στιγμές.