Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 65 ετών ο Βρετανός κωμικός ηθοποιός, Τόνι Σλάτερι. Τη δυσάρεστη είδηση επιβεβαίωσε ο σύντροφός του, Μαρκ Μάικλ Χάτσισον.

«Με μεγάλη θλίψη πρέπει να ανακοινώσουμε ότι ο ηθοποιός και κωμικός, Τόνι Σλάτερι, απεβίωσε σήμερα, Τρίτη, το πρωί, έπειτα από καρδιακή προσβολή που υπέστη το βράδυ της Κυριακής», ανέφερε σε ανακοίνωσή του.

Ο Σλάτερι είχε γίνει ευρύτερα γνωστός για την ικανότητά του να αυτοσχεδιάζει στη δημοφιλή κωμική εκπομπή του Channel 4  «Whose Line Is It Anyway;» που ξεκίνησε να προβάλλεται το 1988.

Έπαιξε επίσης κωμικούς και σοβαρούς ρόλους σε ταινίες όπως The Crying Game, Peter’s Friends και How to Get Ahead in Advertising.

Κέρδισε υποψηφιότητα για το βραβείο Olivier για την καλύτερη κωμική ερμηνεία για τον ρόλο του ως Gordon στο έργο του Tim Firth Neville’s Island.

Ποιος ήταν ο Τόνι Σλάτερι

Γεννημένος από μια οικογένεια της εργατικής τάξης στο Βόρειο Λονδίνο το 1959, ο Σλάτερι κέρδισε υποτροφία για να σπουδάσει μεσαιωνικές και σύγχρονες γλώσσες στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ.

Από το πανεπιστήμιο κατάφερε να εισέλθει στον κόσμο της σόουμπιζ, γνωρίζοντας τον νεαρό σερ Στίβεν Φράι, ο οποίος τον κάλεσε να ενταχθεί στους Cambridge Footlights – τη διάσημη ερασιτεχνική δραματική λέσχη του πανεπιστημίου.

«Το να ανεβαίνω στη σκηνή και να ακούω το γέλιο με κυρίευσε», είχε δηλώσει κάποτε. Στο Κέιμπριτζ, φοίτησε την ίδια περίοδο με την Έμμα Τόμπσον και τον Χιου Λώρι.

Το 1981, η ομάδα τους κέρδισε το εναρκτήριο βραβείο Perrier Comedy Award στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου, για την παραγωγή τους The Cellar Tapes.

Και την επόμενη χρονιά, ο Σλάτερι ονομάστηκε πρόεδρος των Footlights, ακολουθώντας τα βήματα των Έρικ Άιντλ, Κλάιβ Άντερσον και Πήτερ Κουκ.

Ο Τόνι Σλάτερι εμφανιζόταν ακόμα σε κλαμπ του Λονδίνου κάνοντας «ένα είδος variety act με παράξενες ανατροπές», όπως ο ίδιος έλεγε.

Έκανε αρκετές τηλεοπτικές εμφανίσεις, μεταξύ των οποίων και ένα πέρασμα από την παρουσίαση του παιδικού προγράμματος TX.

Αλλά η μεγάλη του επιτυχία ήρθε το 1986, όταν απέκτησε πρωταγωνιστικό ρόλο στο μιούζικαλ «Me and My Girl» στο West End, ενώ στη συνέχεια εμφανίστηκε στο Radio Times, στο Privates on Parade και στο Neville’s Island – και απέσπασε τις καλύτερες κριτικές.

Άλλες συμμετοχές του στην οθόνη περιλαμβάνουν τα To Die For, Up ‘N Under και The Wedding Tackle.

Ωστόσο, η μεγαλύτερη επιτυχία του θεωρείται το Whose Line Is It Anyway?, η κορυφαία κωμική εκπομπή του Channel 4, όπου οι καλλιτέχνες έπαιζαν μια σειρά από μικρά παιχνίδια αυτοσχεδιασμού, δημιουργώντας κωμικές σκηνές από προτάσεις του οικοδεσπότη ή του κοινού.

Ο Σλάτερι εμφανιζόμενος μαζί με τους Πολ Μέρτον, Τζόσι Λόρνς και Σάντι Τοκσβιγκ, καθώς και με τον Ρόρι Μπρέμπι και τον παλιό του φίλο σερ Στίβεν Φράι, σε 48 επεισόδια από το 1988 έως το 1995.

Μάλιστα η αποχώρησή του μετά την έβδομη σεζόν επηρέασε την τηλεθέαση της εκπομπής, καθώς ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής.

Ο κωμικός ηθοποιός έκανε ένα διάλειμμα από τις παραστάσεις για προσωπικούς λόγους, προτού επιστρέψει στον κινηματογράφο και την τηλεόραση – με μια σειρά έργων για το BBC.

Πρόσφατα είχε περιοδεύσει με ένα κωμικό σόου στην Αγγλία και ξεκίνησε τον Οκτώβριο ένα podcast, το Tony Slattery’s Rambling Club.

Οι προσωπικοί δαίμονες

Ωστόσο, ο Τόνι Σλάτερι είχε να αντιμετωπίσει και τους προσωπικούς του δαίμονες. Το 1996, σε ηλικία 36 ετών, κατέρρευσε σωματικά και ψυχικά.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Guardian το 2019, είχε δηλώσει πως: «Είχα μια πολύ ευτυχισμένη περίοδο μέχρι που τρελάθηκα ελαφρώς».

Ο 65χρονος που αντιμετωπίζε προβλήματα με το ποτό και τα ναρκωτικά, εναλλασσόταν μεταξύ «τρομερής απομόνωσης και μιας σχεδόν κωματώδους κατάστασης… καθισμένος μέσα στο σπίτι με τις σκέψεις να στροβιλίζονται γύρω-γύρω».

Εισήχθη στο νοσοκομείο αρκετές φορές. Μια φορά κλειδώθηκε στο διαμέρισμά του για έξι μήνες και πέταξε όλα τα έπιπλά του στον Τάμεση.

Τελικά, διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή γεγονός που τον βοήθησε να εξηγήσει «τη μανία, το να βρίσκει τα πράγματα πολύ συναρπαστικά, και στη συνέχεια την απόσυρση, την απάθεια και τη ζοφερότητα».

Για τον επί τρεις και πλέον δεκαετίες σύντροφό του, Χάτσισον τον οποίο γνώρισε όταν εμφανιζόταν στο «Εγώ και το κορίτσι μου» (Me and My Girl) στα μέσα της δεκαετίας του 1980 είχε δηλώσει:

«Έμεινε μαζί μου όταν η συμπεριφορά μου ήταν τόσο παράλογη και το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι πρόκειται για άνευ όρων αγάπη», είχε δηλώσει στο ίδιο δημοσίευμα. «Σίγουρα δεν είναι μαζί μου για τα χρήματά μου – δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Είναι το μυστήριο της αγάπης», είχε προσθέσει.

Πηγή: BBC