Η Κλαυδία Παπαδοπούλου με την Αστερομάτα ενοχλεί, όχι γιατί είναι κακή, αλλά γιατί είναι πολιτισμικά διαφορετική και εθνικά συνειδητοποιημένη. Κακά τα ψέμματα, αυτό δεν συγχωρείται στη Eurovision του 2025.

Δεν πρόκειται για απλό… αντιπάθημα. Αυτό που ζει η Κλαυδία Παπαδοπούλου στη Eurovision μοιάζει περισσότερο με στοχευμένο ξέσπασμα απέναντι σε μια μη συμβατική ελληνική συμμετοχή. Γιατί η “Αστερομάτα” δεν είναι άλλο ένα φανταχτερό νούμερο σε glitter και λέιζερ. Είναι βαθιά ελληνικό τραγούδι, με σαφή εθνική ταυτότητα, σαφές μήνυμα και αισθητική που δεν φωνάζει “εισαγωγή”.

Η Κλαυδία, Πόντια, Χριστιανή Ορθόδοξη, γυναίκα χωρίς κραυγές και μισόγυμνα ακροβατικά, τόλμησε να εμφανιστεί σοβαρή, στιβαρή και ντυμένη – και αυτό από μόνο του φτάνει για να προκαλέσει επιληπτική κρίση σε όσους ταυτίζουν τη σκηνή του διαγωνισμού με καρικατούρες και φθηνή queer-εξτραβαγκάντζα. Δεν έχει drag show, δεν έχει πολιτική καραμέλα, δεν έχει glitter σε γεννητικά όργανα. Έχει φωνή, μνήμη, ιστορία.

Αλλά κυρίως: έχει αφήγηση για τον Ποντιακό Ελληνισμό, για μια γενοκτονία που κάποιοι δεν θέλουν να ακούγεται στην Ευρώπη των συμψηφισμών και των “μη θιγμένων ταυτοτήτων”.