Στην εκπομπή Real View, η Σοφία Μουτίδου και η Δάφνη Καραβοκύρη σχολίασαν την κόντρα μεταξύ Ιωάννας Τούνη και Δημήτρη Αλεξάνδρου, εστιάζοντας στην έκθεση προσωπικών στιγμών στα social media. Η Καραβοκύρη εξέφρασε την ενόχλησή της για τη χρήση ρόλων, όπως της μητέρας ή της κακοποιημένης γυναίκας, για να δικαιολογηθούν προσωπικές σχέσεις. Η Μουτίδου, από την πλευρά της, ανέφερε ότι νιώθει άβολα με την ιστορία της Τούνη, καθώς θεωρεί ότι πρόκειται για ένα παιχνίδι που την ταπεινώνει, με την υπερβολική έκθεση προσωπικών θεμάτων να γίνεται χωρίς ουσιαστικό λόγο.
Πιο αναλυτικά
Το βράδυ της Τετάρτης (10/12), στην εκπομπή Real View σχολιάστηκαν οι αιχμές που άφησε η Ιωάννα Τούνη προς τον Δημήτρη Αλεξάνδρου (δείτε τις εδώ), μετά τη συνέντευξη που έδωσε εκείνος στην εκπομπή Super Κατερίνα (δείτε εδώ το σχετικό απόσπασμα). Η κουβέντα, όμως, δεν έμεινε μόνο στην κόντρα του πρώην ζευγαριού, μιας και γρήγορα άνοιξε και σε ένα πιο γενικό θέμα: το πώς εκτίθενται προσωπικές στιγμές στα social media και πώς κάποιοι χρησιμοποιούν ρόλους για τις στηρίξουν.
Τα σχόλια στο Real View για Ιωάννα Τούνη – Δημήτρη Αλεξάνδρου
Η Δάφνη Καραβοκύρη τοποθετήθηκε πρώτη, δείχνοντας ξεκάθαρα την ενόχλησή της:
«Να πω κάτι; Με έναν μικρό φόβο… Με ενοχλεί να βάζουμε μπροστά το μοντέλο της μαμάς και της κακοποιημένης γυναίκας, γιατί ξεχνάμε ότι υπάρχουν ανθρώπινες σχέσεις που δεν έχουν να κάνουν με τίτλους, αλλά με το τι συμβαίνει μέσα στις σχέσεις. Το να βάλεις το παιδί σου μπροστά, ότι “εγώ τρία χρόνια μετά ήρθα με ένα καρότσι”, δεν σε ξεπλένει από το ότι μπορεί να μην ήσουν καλή σύντροφος – όπως μπορεί και ο άλλος να μην ήταν καλός σύντροφος. Γιατί πρέπει να επικαλείσαι έναν έξτρα ρόλο που έχεις στη ζωή για να το χοντρύνεις;».
Αμέσως μετά, η Σοφία Μουτίδου πήρε τον λόγο και τόνισε: «Και όλα αυτά μέσα από έναν ρόλο… Υπάρχει η ανάγκη να βγει ένα προσωπικό κομμάτι και μάλιστα παιγμένο. Βλέπουμε κατάχρηση των social για τα πάντα, ένα άνοιγμα πληγής χωρίς λόγο».
Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Έχω κουραστεί. Νιώθω άβολα με την ιστορία της Ιωάννας Τούνη, γιατί έχει διακλαδώσεις παντού. Είναι το μοτίβο το ίδιο: εκθέτω τα πάντα, ανοίγω τα πάντα και μετά απορώ που ασχολήθηκαν. Αν δεν ασχοληθούν πολύ, ξανακεντρίζω για να ασχοληθούν. Είναι ένα παιχνίδι που εμένα με ντροπιάζει».






