Ο Νίκος Οικονομόπουλος παραχώρησε μία συνέντευξη «ποταμό» στην εκπομπή του ΑΝΤ1, Πρωινό, κατά την οποία μίλησε για κομμάτια της προσωπικής του ζωής για τα οποία δεν μιλάει συχνά. Μεταξύ αυτών η σχέση του με τον Θεό, αλλά και οι δύσκολες στιγμές που πέρασε και έφτασε σε σημείο να ζητά τη βοήθεια ψυχιάτρου και ψυχολόγου.

Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Νίκου Οικονομόπουλου στο Πρωινό

Ρωτήθηκε, αρχικά, γιατί δεν κάνει συνεργασία με κάποιο «μεγάλο» όνομα τα τελευταία χρόνια, με τον ίδιο να εξομολογείται: «Το έχω κάνει στο παρελθόν, με μεγάλη επιτυχία χαρά και σεβασμό. Δεν μπορεί να μου το πάρει κανείς αυτό. Αυτό που κάνω αυτή τη στιγμή θέλω να έχει την ταυτότητά μου. Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί, αλλά δεν μπορώ να το μοιραστώ, θέλω να έχει το δικό μου αποτύπωμα. Όχι πως δεν θέλω να συνεργαστώ ή δεν εκτιμώ άλλους τραγουδιστές».

Στη συνέχεια, όταν ο παρουσιαστής του ανέφερε την απονομή του δίσκου του και την επιτυχία που έκανε, δήλωσε: «Πόσο με χαλάνε αυτοί οι τίτλοι. Μέσα στα 8 χρόνια που δεν έχω βγάλει άλμπουμ, έχω βγάλει από δύο τραγούδια τον χρόνο που έχουν πάει στο νούμερο ένα και μου λένε να κάνω απονομή και δεν δέχομαι. Τώρα που θα γίνει η απονομή θα πρέπει να μου δώσουν 30 πλακέτες. Πού θα τις βάλω; Με κουράζει να ακούω ο “διαμαντένιος” και “ο πλατινένιος”. Βγες έξω και ρώτα τον κόσμο, εκεί θα καταλάβεις ποιος είναι ο διαμαντένιος και ο πλατινένιος. Μπούρδες, δεν είμαστε όλοι! Δεν θεωρώ ότι εγώ είμαι και άλλοι δεν είναι, αλλά υπάρχει πολύ ψέμα. Ο κόσμος δίνει το διαμάντι».

Έπειτα ο Γιώργος Λιάγκας τον ρώτησε εάν έχει χρειαστεί ποτέ να απευθυνθεί σε ψυχολόγο για βοήθεια, με την τραγουδιστή να αποκαλύπτει για πρώτη φορά: «Έχω πάει και σε ψυχολόγο και σε ψυχίατρο. Έχω περάσει δύο πολύ δύσκολες φάσεις με κρίσεις πανικού. Η πρώτη είναι το ’17 και η δεύτερη πέρυσι, δεν το γνωρίζει κανένας. Ήμουν πιο έτοιμος την δεύτερη φορά, αλλά όταν έρθει χτυπάει πολύ δυνατά. Την πρώτη φορά μου κοβόταν η αναπνοή, ήταν πολύ δύσκολο.

Υπήρχε μία βραδιά που με είχε πιάσει κρίση πανικού την ώρα που έβγαινα στη σκηνή. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Έβριζα τον εαυτό μου. Βγήκα, έτρεμα και δεν έβλεπα, είχα σχεδόν τυφλωθεί από το άγχος μου ότι θα ξεφτιλιστώ και θα γίνει ό,τι χειρότερο για εμένα. Έλεγα στον εαυτό μου “τραγούδα και σκάσε”. Είδα ένα πρόσωπο κάτω άγνωστο που μου έδωσε τρομερή ενέργεια, χωρίς να ξέρει, και με βοήθησε να βγάλω το τραγούδι. Μετά με ξανάπιασε και από τότε όλη μέρα ήμουν με κρίσεις πανικού. Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Πέρυσι ήταν πιο ήπια αλλά ήμουν στο μαγαζί και δεν μπορούσα να σταματήσω. Ένιωθα ότι έπρεπε αλλά το πάλεψα και νίκησα».

Η σχέση του με τον Θεό και η πίστη του σε αυτόν έπαιξαν πολύ μεγάλο ρόλο στο γεγονός πως νίκησε τους «δαίμονές» του. Με αφορμή, λοιπόν, το γεγονός αυτό, δήλωσε: «Ποιος θα με καταλάβει αν τα πω; Είμαι παραδομένος κυριολεκτικά στον Χριστό. Δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο από το να κερδίσω την αιώνια ζωή. Να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να βοηθάω όσο μπορώ για να είμαι εκεί. Δεν ξέρω αν το αξίζω, αλλά θέλω να πάω. Κάθε φορά που το λέω με πιάνε μία συγκίνηση που δεν θέλω να τη δείξω. Είναι τρόπος ζωής για εμένα. Δεν υπάρχει γιατί, εγώ το νιώθω μέσα μου και θέλω αν το μεταδώσω. Ποτέ δεν πρέπει να χάνεις την πίστη σου.

Όσο περισσότερα λες τόσο περισσότερο κρίνεσαι. Δεν με ενδιαφέρει να με κρίνουν. Βρίστε με. Δεν με νοιάζει καθόλου. Τρελαίνομαι, είναι το μοναδικό πράγμα που έχω ένταση όταν μιλάω για αυτό. Πρέπει να είσαι αυστηρός με τον εαυτό σου για αν είσαι καλός άνθρωπος. Στον εαυτό μου πρέπει να το αποδείξω (αν είμαι καλός άνθρωπος), τη δική μου ψυχή θέλω να σώσω και να μπορώ να βοηθήσω και άλλους θα το κάνω.

Ο κόσμος δεν ξέρει τη σημαίνει εξομολόγηση, εκκλησία, θεία κοινωνία και σε αυτό φταίνε και τα σχολεία. Δεν είναι έτσι. Δεν είναι μόνο τα λεφτά. Κι εμείς δεν ήμασταν φτωχοί; Βοήθησε όμως όσο μπορείς. Υπάρχουν και καλοί και κακοί στην εκκλησία. Σε αυτό θα μείνεις; Δεν πας για τον παπά, πας για το μυστήριο. Τον Χριστό τον ζεις. Προσεύχομαι καθημερινά. Κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ, μου αρέσει να λέω τους χαιρετισμούς της Παναγίας και μου δίνει μεγάλη χαρά πάντα! Κατά τη διάρκεια της ημέρας συνέχεια το σκέφτομαι και δεν υπάρχει στιγμή να μην προσευχηθώ από μέσα μου. Δεν θέλω να πουλήσω ότι είμαι καλός άνθρωπος. Σε δύο μέτρα γη θα καταλήξουμε όλοι. Αυτό είναι το ζητούμενο».

Όταν ρωτήθηκε εάν θα μπορούσε να ζήσει σε μοναστήρι, εξήγησε: «Δεν θεωρώ ότι γεννήθηκα γι’ αυτό. Δεν θεωρώ ότι μπορώ να μείνω σε μοναστήρι. Είναι δύσκολη ζωή. Τους θαυμάζω, αλλά φαίνεται ότι έχουν πάρει από τον Θεό. Δεν μπορείς να αφήσεις τη ζωή σου 15 χρονών για να πας εκεί. Κάποιος σε καλεί για να το κάνεις αυτό. Εγώ κι εσύ δεν μπορούμε να το καταλάβουμε, γιατί δεν έχουμε αυτό το κάλεσμα».

Στη συνέχει ο Γιώργος Λιάγκας τον ρώτησε πως σκέφτεται το μέλλον του τα επόμενα χρόνια. «Το μέλλον μας είναι να κάνουμε οικογένεια και παιδιά. Το μόνο που δεν έχουμε ζήσει ακόμα είναι αυτό. Έχω ζήσει την επιτυχία, το χειροκρότημα, να σε αγαπάνε. Πάνω από όλα να έχουμε την υγεία μας και να είμαστε καλά», απάντησε.

Και στο τέλος, ανέφερε με τρυφερότητα για τον μικρό του εαυτό: «Όπως βλέπω τον μικρό Νίκο θα μου έλεγε “μπράβο συνέχισε έτσι” και εγώ θα του έλεγα τώρα “μπράβο σου που άντεξες και δεν λύγισες και σε ευχαριστώ που με έκανες αυτό που είμαι σήμερα”».

Δείτε εδώ το πρώτο μέρος της συνέντευξης.