Η Καίτη Φίνου, μέσα από μια συγκλονιστική ανάρτηση στο Facebook και βίντεο στο Instagram, μοιράζεται τις δύσκολες στιγμές που βιώνει, εκφράζοντας την ψυχολογική της κατάπτωση και την αίσθηση απομόνωσης.
Περιγράφει πώς οι πικρές αναμνήσεις και οι φόβοι για το άγνωστο την κατακλύζουν, ενώ η καθημερινότητά της χαρακτηρίζεται από αναβολές και έλλειψη διάθεσης.
Παράλληλα, αναζητά μια εργασία που θα της προσφέρει ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, ενώ εκφράζει την επιθυμία της για ηρεμία και λύτρωση, αναφέροντας πως ζει μόνο επειδή "ο Θεός την έχει να ζει".
Η εξομολόγησή της αποτυπώνει την ανάγκη της για εσωτερική γαλήνη και την επιθυμία της να "φύγει" ήσυχα, μακριά από τα βάρη που κουβαλά.
Πιο αναλυτικά
Μια συγκλονιστική ανάρτηση στο προφίλ της στο προφίλ της στο Facebook έκανε η Καίτη Φίνου, μιλώντας για την δύσκολη εβδομάδα που πέρασε, αφού στο μυαλό της ήρθαν πικές και πονεμένες αναμνήσεις.
Η ανάρτηση της Καίτης Φίνου
«Δύσκολη εβδομάδα… και όσο πλησιάζουν οι μέρες υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως φεύγει η καρδιά μου… σαν να θέλει να νεκρώσει για 2 μήνες… να μην υπάρχουν σκέψεις, αναμνήσεις… πικρές, πονεμένες αναμνήσεις. Για όλους εσάς καλό υπόλοιπο στην Κυριακή σας και καλύτερη εβδομάδα», έγραψε χαρακτηριστικά στην ανάρτησή της.
«Ζω γιατί με έχει ο Θεός να ζω, όχι γιατί θέλω»
Η Καίτη Φίνου μίλησε ανοιχτά για τη σκοτεινή περίοδο που βιώνει, ανεβάζοντας βίντεο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, με λόγια που κόβουν την ανάσα.
«Από το 2024 μπαίνω σε νοσοκομεία, αλλά δεν είναι θέμα το ότι μεγαλώνω, αλλά η ψυχολογία που κάθε μέρα είναι στα τάρταρα. Ξαφνικά, για λίγα λεπτά αρχίζω να χαμογελάω και μετά ξανά πάλι. Δεν θέλω να πάω πουθενά και δεν με ενδιαφέρει, χρόνια τώρα, δεν ξέρω γιατί και δεν θα καθίσω άλλο να ψάξω», εξομολογείται. Και συνεχίζει: «Αρκετά έχω ασχοληθεί με αυτά που έχω περάσει όσο ήμουν παιδί και έφηβη και νομίζω ότι στην ηλικία που είμαι δεν έχω χρόνο να διορθώσω το οτιδήποτε».
Η Καίτη Φίνου εξομολογείται
Η ηθοποιός περιέγραψε πως νιώθει φόβο για το άγνωστο, κάτι που παλιότερα δεν υπήρχε καν σαν έννοια στη ζωή της: «Δεν ξέρω γιατί το άγνωστο με φοβίζει τώρα πια, ποτέ δεν καθόμουν να ασχοληθώ με το αύριο και τι θα φέρει».
Αποκαλύπτει πως ακόμη και απλές υποχρεώσεις, ραντεβού κρίσιμα για την υγεία της, αναβάλλονται λόγω καιρού και συγκυριών: «Οι αναβολές που γίνονται σε πολλά πράγματα, ραντεβού απ’ τα οποία θα εξαρτηθεί και το όσο μένει να ζήσω, ξαφνικά έρχονται καύσωνες, χαλάζι, βροχοπτώσεις… Όλα μπορεί να συμβούν για να ακυρωθούν».
Περιγράφει πώς περνά τις μέρες της κλεισμένη στο δωμάτιό της, χωρίς όρεξη για τίποτα: «Όχι μόνο με τις ζέστες, και ένα μήνα πριν, κι ένα χρόνο πριν. Ίσως μου λείπουν κάποια βασικά πράγματα και δεν το έχω καταλάβει. Το ότι μεγαλώνω δεν με έχει προβληματίσει τόσο, αλλά το πώς θα ζήσω».
Παράλληλα η Καίτη Φίνου μιλάει για την ανάγκη να εργαστεί και να αποκτήσει ξανά μια αίσθηση ανεξαρτησίας, όχι για τα χρήματα, αλλά για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της με αξιοπρέπεια: «Θέλω να κάνω κάποια δουλειά που ταιριάζει στα προβλήματα που έχω, για να έχω κάποια δικά μου χρήματα, να πάρω ένα ταξί και να πάω να καθίσω σε ένα έρημο μέρος, να πιω καφέ και να αγναντεύω τη θάλασσα».
Κλείνοντας, η Καίτη Φίνου συγκλονίζει: «Για μένα η σωτηρία της ψυχής μου θα ήταν να “φύγω”. Όχι με άσχημο θάνατο και αρρώστιες, γιατί θα βάλω άλλους να κουραστούν και δεν το θέλω. Θέλω να κοιμηθώ και να “φύγω”. Δεν έχω τίποτα και κανέναν εδώ, δεν έχω κάποιον να μοιραστώ αυτά που κρύβω χρόνια ολόκληρα στην καρδιά μου, από τότε που γεννήθηκα».
«Νομίζω ότι ο Θεός με τιμωρεί για κάποιο λόγο ή με αφήνει εδώ στη Γη να πάρω κάποια μαθήματα – πόσα ακόμη αναρωτιέμαι. Δεν κλαίω ποτέ, δεν ξέρω… Ζω γιατί με έχει ο Θεός να ζω, όχι γιατί θέλω. Θα ‘θελα να κοιμηθώ και να “φύγω”, να ταξιδέψω εκεί που δεν θα με ξαναδεί κανείς πια», καταλήγει η Καίτη Φίνου.
