Στην εκπομπή Καλύτερα δε γίνεται παραχώρησε συνέντευξη σήμερα, Σάββατο 25 Οκτωβρίου, ο σύζυγός της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, Ανδρέας Τσούνης, με αφορμή τα τέσσερα χρόνια που συμπληρώνονται από τον θάνατό της.

Μεταξύ άλλων, ο ίδιος μίλησε για την απώλειά της, σημειώνοντας ότι η γυναίκα του τού λείπει πολύ, αναφέρθηκε στις τελευταίες της στιγμές στο νοσοκομείο, ενώ παράλληλα αποκάλυψε τι είναι αυτό που θα θυμάται πάντα από εκείνη.

Όσα εξομολογήθηκε ο Ανδρέας Τσούνης για τη Φώφη Γεννηματά

«Η παρουσία της Φώφης είναι διαρκής, το σπίτι είναι γεμάτο από φωτογραφίες και αναμνήσεις. Το όνομά της είναι ακόμα στο κουδούνι και δεν πρόκειται να το βγάλουμε. Πάντοτε συζητάμε για εκείνη, το παράδειγμά της, τον τρόπο ζωής που είχαμε, υπάρχει στα βλέμματα των παιδιών. Η έλλειψή της υπάρχει και αυτό είναι ανθρώπινο. Πάντα τη σκεφτόμαστε, μου λείπει, αλλά πρέπει να συνεχίσουμε», ανέφερε αρχικά

Μιλώντας για τη γνωριμία τους και το ξεκίνημά της στον χώρο της πολιτικής, ο ίδιος σημείωσε: «Γνωριστήκαμε το 2002. Τότε η Φώφη ήταν ακόμα βουλευτής. Μετά από λίγο καιρό ο Σημίτης της είχε προτείνει να κατέβει υποψήφια για τη υπερνομαρχία, γιατί ήταν θα έδινε μια πολιτική μάχη που θα κρατούσε όρθιο το ΠΑΣΟΚ. Η ίδια πήρε πάνω της όλο το πολιτικό κόστος και τα κατάφερε.

Είχε μια έμφυτη καλοσύνη, μια ανθρωπιά. Αυτό ήταν το μεγάλο της όπλο και λείπει από την πολιτική ζωή της χώρας. Η Φώφη ήθελε να ανοίξει δρόμο για τις γυναίκες στην πολιτική. Είμαι βέβαιος ότι για το δυστύχημα των Τεμπών θα είχε κάνει μεγάλο αγώνα, ήταν πολύ δυναμική».

Για τον χαρακτήρα της και τις τελευταίες της ημέρες στο νοσοκομείο, δήλωσε: «Ήταν ένας πολύ αισιόδοξος και δυνατός άνθρωπος, δεν φοβόταν και δεν ήθελε να τη λυπηθεί κάποιος. Προσπαθούσε να δείχνει ότι παλεύει με αξιοπρέπεια, με ήθος, με επιμονή, υπομονή. Πήγε πάρα πολύ καλά για 14 χρόνια. Μέχρι και τις τελευταίες ημέρες στο νοσοκομείο, που οι γιατροί μάς είχαν πει πως δεν υπάρχει κάτι άλλο, η ίδια είχε μια ισχυρή πίστη ότι κάτι θα γινόταν και θα τα κατάφερνε. Πιο πολύ μάς έδινε αυτή κουράγιο παρά εμείς σε εκείνη. Το μότο της ήταν πως δεν πρέπει να φοβάσαι».

Για τα παιδιά τους και το πώς διαχειρίστηκαν την απώλειά της, εξομολογήθηκε: «Είχαμε προετοιμάσει τα παιδιά μας για παν ενδεχόμενο. Φυσικά ο πόνος της έλλειψης της μητέρας δεν είναι κάτι αμελητέο, όμως με τον καιρό, επειδή και τα ίδια είχαν θέληση να κάνουν πράγματα, αυτό τα έχει βοηθήσει και προχωράνε».

Κλείνοντας, ο ίδιος προχώρησε σε μια πολύ τρυφερή εξομολόγησή του για τη Φώφη Γεννηματά: «Εγώ κρατάω από εκείνη το μεγάλο και πλατύ χαμόγελο που είχε. Όσο πεσμένος κι αν ήσουν, σου έδινε θάρρος, μπορούσε να σε κάνει να πιστέψεις ότι μπορείς να γίνεις καλύτερος και να τα καταφέρεις».